موعود پایگاه اینترنتی موعود
خاندان وحی علیهم السلام منشا خیر، برکت، جود، سخاوت و احسان بودند و آنان مال و ثروت را در حدی قبول داشتند که بتوانند به وسیله آن، گرهی از مشکلات زندگی دیگران را بگشایند یا ذخیره ای برای آخرت و تکمیل معنویت خود اندوخته باشند.
مگر بزرگ این خاندان، امام علی (ع) نبود که در راه خشنودی پروردگار، سه شبانه روز همراه اهل بیت خود، با شکم گرسنه، روزه دار بود تا درخواست های فقیر و یتیم و اسیر را فراهم سازد؟
در زندگی هر کدام از پیشوایان معصوم علیهم السلام، چنین بخشش ها و گذشت ها ثبت شده است که بررسی زندگی هر کدام از آنان، بهترین گواه این مدعا است.
این امر در مورد شخصیتی چون امام محمد تقی (ع) مصداق کامل دارد و شهرت او با عنوان جواد، نشانگر این حقیقت بارز است اینک به عنوان نمونه به چند مورد از سیره کریمانه ایشان، اشاره می شود.
* وصیت کریمانه پدر
پس از آنکه امام رضا (ع) به اجبار مامون از مدینه به خراسان رفتند، در عین حال که در آن شهر با مشکلات عدیده ای مواجه بود و شدیدا زیر نظر ماموران مامون قرار داشت؛ ولی اوضاع و احوال مدینه را نیز تحت نظر داشت و با اعضای خانواده خویش، به خصوص فرزند دلبندش، امام جواد علیه السلام ارتباط برقرار می کرد.
علاوه بر یارانی که برای حضرت از شهر مدینه خبر می آوردند، خود حضرت نیز نامه هایی به فرزندش، امام محمدتقی علیه‌السلام که در آن روزها حدودا هفت ساله بود، می نوشتند. یکی از این نامه ها مربوط به رفتار کریمانه با اطرافیان است که حاوی نکات معناداری است:
… فرزند عزیزم! پدرت به قربانت، همه مال و دارایی من در اختیار توست…، امیدوارم به وسیله رفتار نیک با خویشاوندان و کمک مالی به آنان، خداوند، راه رشد و صلاح را برای تو فراهم گرداند. البته از خوش رفتاری و کمک مالی به دوستان، شیعیان، فرزندان موسی بن جعفر علیهماالسلام که بهشت خداوند بر آنان باد، غفلت نداشته باش و به آنان بذل و بخشش کن… زیرا خداوند فرمود: هر کس به خداوند قرضی بدهد، خداوند چند برابر آن را به او پس می دهد.
و نیز می فرماید: هر کس در مخارج زن، فرزند و خویشاوندان خود، وسعت دهد خداوند دارایی او را افزون می گرداند و هر کس گرفتار تنگدستی شود، مال و دارایی که خداوند به او عطا فرموده، انفاق و بخشش کند.
فرزندم! پدرت به قربانت، خداوند خیر و برکت فراوانی به تو عنایت فرموده، مبادا علاقه به چیزی تو را از پاداش‌های فراوان اخروی که نتیجه انفاق و توجه به مستمندان است، محروم سازد. در غیاب من، دل به مال دنیا مبند که از لذت معنوی تو کاسته می شود. پدر تو هم، چنین بود و دل به دنیا نبست. والسلام.
اصولا مال و ثروت از نظر معصومین علیهم السلام، معنای ویژه ای دارد که با مفهوم عادی آن، در میان مردم، تفاوت اساسی دارد. آنان مال و ثروت را در حدی قبول داشتند که بتوانند به وسیله آن، گرهی از مشکلات زندگی دیگران را بگشایند یا توسط آن، ذخیره ای برای آخرت و تکمیل معنویت خود، اندوخته باشند
و در نامه ای دیگر به فرزند بزرگوارش فرمود: به من خبر رسیده است که چون سوار می شوی، غلامان، تو را از درب کوچک بیرون می برند، این کار از بخل آنان است، تا کسی از تو خیر نبیند، تو را به حق خودم، قسم می دهم، دخول و خروجت فقط از درب بزرگ باشد، و چون سوار شدی مقداری پول طلا و نقره همراهت بردار تا هر که سوال داشته باشد، چیزی به او بدهی و دست خالی رها نکنی…، من می خواهم خدا تو را رفعت بخشد، انفاق کن، از سوی خدا از تنگدستی نترس.
۱۴ مهرماه مصادف با۳۰ ذی القعده مصادف سالروز شهادت امام محمد تقی (ع) بر عاشقان و شیفتگان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام تسلیت باد.
ایرنا
