موعود پایگاه اینترنتی موعود
تصمیم عجولانه در ازدواج باعث می‌شود که زوجین تحت تاثیر رویا و خیال و بدون توجه به واقعیت ها، تصمیم بگیرند و بدین سبب رفتار بالغانه نداشته باشند در حالی که آشنایی کافی در زمانی معقول زمینه هایی را آشکار می‌کند که اگر از آنها اطلاع نداشته باشیم بعدا ممکن است در زندگی زناشویی مسئله ساز شوند.
شناخت درست و به تبع آن انتخاب صحیح یکی از ارکان ازدواج موفق است. اگر تمام فکر و ذکرمان ازدواج باشد، از توجه به خصوصیات اخلاقی کسی که می خواهیم با او ازدواج کنیم غافل می‌شویم و توجه نمی‌کنیم که تمایل او به ازدواج با ما به چه دلیل است. فراموش می‌کنیم که باید دریابیم چه احساسی نسبت به او داریم و از خود نمی پرسیم که در آخرین ملاقات چه احساسی به او داشتم؟ آیا نحوه رفتارش با دیگران مورد تایید من است؟ آیا به عقاید و افکارم احترام می‌گذارد؟ آیا هرگاه ناراحتم، عکس العملش نسبت به من دلسوزانه است؟
طرفین ازدواج، دختر و پسر، حتما باید مدت زمان مناسبی را به رفت و آمد، دید و بازدید صحبت و بحث اختصاص دهند. تصمیم عجولانه در ازدواج باعث می‌شود که زوجین تحت تاثیر رویا و خیال و بدون توجه به واقعیت ها، تصمیم بگیرند و بدین سبب رفتار بالغانه نداشته باشند در حالی که آشنایی های بلندمدت زمینه هایی را آشکار می‌کند که اگر از آنها اطلاع نداشته باشیم بعدا ممکن است در زندگی زناشویی مسئله ساز شوند.
هر چه دختر و پسر، در مورد مسائل و مشکلات زندگی وویژگی های خودشان کمتر حرف بزنند در مورد یکدیگر اطلاعات کمتری خواهند داشت. در این صورت، تصمیم گیریشان به شدت زندگی مشترک را به خطر می اندازد. بیشتر افراد بیان می‌کنند”نمی دانم ماجرایی که با این همه مهر و عشق شروع شد چگونه کارش به این جا کشید. فکر می‌کردم وقتی با او ازدواج کنم و او به معنای واقعی عشق پی ببرد، همه چیز درست می‌شود”.
این ساده‌اندیشی مطلق است که گمان کنیم به تنهایی قادر به تغییر دادن طرف مقابل هستیم. اگر در شخصیت یا رفتار کسی که با او قصد ازدواج داریم کیفیات نامطلوبی نظیر حسادت، بد خلقی، نداشتن احساس مسئولیت، بی صداقتی، سماجت و شک های بیمارگونه مشاهده کردیم از خودمان بپرسیم”آیا شایسته است که بقیه عمر خود را با این مسائل درگیر باشیم؟”
به طور خلاصه، در ازدواج نکاتی که مستلزم دقت و بررسی کامل اند عبارتند از مسائل اخلاقی طرفین، قابل اتکا بودن طرفین برای یکدیگر، بری بودن زن و مرد از هر گونه اعتیاد، مسائل مالی و استقلال مالی مرد، اشتغال مرد، خدمت سربازی مرد، سطح تحصیلات مرد و زن، متانت، نوع پوشش، اشتغال زن درآینده، بیماری های روانی و روحی و اختلالات شخصیت، زندگی کردن در خانه و نزد خانواده های زوجین، عفت ونجابت و شرایط مناسب خانواده ها.
در ایران به لحاظ رعایت مسائل دینی و سنتی، زندگی مشترک پیش از ازدواج به هیچ وجه مطرح نیست، ولی زمان کوتاهی را هم که خانواده ها برای آشنایی فرزندان خود تعیین می‌کنند کاملا غیرمعقول و خارج از معیارهای آشنایی های ابتدایی است. زیرا در شروع آشنایی، افراد معمولا با صورتک های اجتماع پسند ظاهر می‌شوند و تشخیص شخصیت اصلی فرد و خصوصات بارز اخلاقی او بسیار مشکل است، اما با گذشت زمان و با تداوم رفت و آمد ها، این دو جوان آهسته آهسته به حسادت ها، حساسیت ها، خصلت ها، افکار بدبینانه در نزد یکدیگر اشراف پیدا می‌کنند. در نتیجه فرد قادر است میزان شناخت خود را از طرف مقابلش حداقل تا پنجاه درصد افزایش دهد.
دوره شناسایی و نامزدی حداقل این امتیاز را دارد که در صورت بروز مشکلات شدید و جبران ناپذیر، فرصت برای مخالفت”نه گفتن” وجود خواهد داشت. پس نباید از “نه گفتن” پس از مدت مقرر هراس داشته باشیم. به جای توجه به گفته های اطرافیان، بهتر است از جنبه های فرسوده فرهنگی بیرون بیاییم و به آمار بالای طلاق در کشور توجه کنیم.
توصیه این است که از تنها راه موجود، یعنی شناسایی دقیق و همه جانبه همسر، به عنوان کسی که قرار است سال ها در کنار هم زندگی کنیم از دوره آشنایی و نامزدی، به خوبی بهره بگیریم برای این که ما در خانواده مان هیچ هفته ای نیست که با برادر یا خواهرمان درگیری و کشمکش نداشته باشیم. پس دقت کنیم، چرا که قرار است شخصی غریب، از خانواده ای متفاوت، با رشد و تربیتی متفاوت، برای سالیان طولانی در کنار ما و با ما زندگی مشترک داشته باشد. ممکن است در این مدت، حتی پنجاه درصد از آرمان های ما در مورد همسرمان تحقق نیابد، در این مورد چاره ای جز شناسایی دقیق همسرمان به عنوان شریک آینده زندگی مان نداریم. مگر به چه میزان می توان سنگ زیرین آسیاب بود تا این زندگی ادامه یابد؟
مهر
