موعود پایگاه اینترنتی موعود
“مباهله” در اصل از ماده “بهل” (بر وزن اهل)است که به رها کردن و برداشتن قید و بند از چیزى گفته مى شود[۱].
مباهله در اصطلاح
مباهله در اصطلاح قرآن و روایات و غیر آن ها، به معناى ملاعنه (لعن و نفرین کردن دو طرف به یکدیگر) است; این گونه که هرگاه دو گروه یا دو نفر درباره ى مساله اى مهم، مانند مسائل مهم مذهبى با هم گفتگو کرده و به نتیجه اى نرسند، در یک جا جمع مى شوند و به عنوان “آخرین حربه”، به درگاه خداوند تضرع مى کنند و از او مى خواهند تا درغگو را رسوا و مجازات کند[۲].درحقیقت واگذار کردن آشکارشدن حق به خداوند است؛
تناسب معناى اصطلاحى با معناى لغوى در این است که در هر دو، رها کردن و واگذار کردن یکدیگر به خداوند، وجود دارد.
[۲] . ر. ک: تفسیر نمونه، ج۲، ص۴۳۸.
اندیشه