موعود پایگاه اینترنتی موعود
ما شیعیان پیرو اهل بیت هیچ گونه حس طایفه گرایانه ای را تحمل نمی‌کنیم و با برادران اهل تسنن در عراق و خارج از آن- آنچنان که خداوند تبارک و تعالی امر فرموده است- بر اساس برادری و اخوت اسلامی رفتار می‌کنیم، ما معتقدیم خون مسلمان و آبروی او جزء محرمات خداوندی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
پس از گذشت ۴۰ روز از شهادت امام حسین(ع) در روز عاشورا، مومنان فوج فوج از هر قومیت و نژاد- و از تمامی استانهای عراق- به قصد زیارت بارگاه آن حضرت رهسپار کربلا می‌شوند… بسیاری از زائران از قاره های ۵ گانه ی جهان به کربلا می آیند. سال گذشته در چنین روزی بیش از ۱۰ ملیون زائر- اعم از زن و مرد و پیر و جوان – به زیارت امام حسین آمدند. کربلا میعادگاه ملیونها زائر عراقی و خارجی است که نمایشگاه عظیمی از جهاد، پویایی و فرهنگ حسینی را در معرض دیدگان جهانیان قرار می دهد، نمایشگاهی که در جهان هستی همتایی ندارد.
ما باید در این میعادگاه بزرگ حسینی دغدغه های سیاسی و فرهنگی جهان اسلام و- به ویژه – عراق را مورد بررسی قرار دهیم… به راستی یادبود شهادت امام حسین(ع) از سال ۶۱ هجری تا کنون منبع و سرچشمه ی آگاهی، جنبش و مقاومت اسلامی در کشورهای مسلمان می‌باشد.
دوست دارم که از این فرصت بی مانند در میعادگاه بزرگ میلیونی کربلا استفاده کنم و برای خیل عظیم زائران- که بسیاری از آنها با پای پیاده به کربلا می آیند- برخی نکات و مسائل سیاسی و فرهنگی را بیان کنم. نکاتی بسیار مهم و خطیر که در مواجهه با چالشهای سخت پیش رو بسیار به دانستن آنها محتاج هستیم:
۱- برگزاری شعائر حسینی:
شعائر حسینی که هر سال- با وجود تمام سختی ها و موانع- همه ما خود را ملزم به انجام آن می دانیم، در شرایط سخت تاریخ قدیم و معاصر ما را بر ثابت قدم بودن در مسیر اهل بیت(علیهم السلام) محافظت کرده است.
برخی از این شعائر، برگزاری راهپیمایی های بزرگ و همچنین حرکت کاروانهای عزاداران به سوی بارگاه حسینی و برپایی مجالس عزاداری می‌باشد. ما باید از این شعائر مراقبت کنیم و به عنوان کلاسی برای آموزش فرهنگ حسینی و بیداری سیاسی و فرهنگی استفاده نماییم. همزمان باید مراقب برخی از بدعت هایی باشیم که موجب تضعیف جایگاه مکتب اهل بیت می‌شود.
۲- پروژه ی سیاسی – ملی در عراق
خداوند ملت عراق را نصرت عطا فرمود تا بتوانند بر حزب فاسد «بعث»- که بر عراق حکومت می‌کرد- پیروز شوند. این ملت موفق شدند که طرح سیاسی- ملی خود را جایگزین حکومت دیکتاتوری سابق کنند طوری که خودشان بر کشورشان حکم کنند و سرنوشت سیاسی خود را با آزادی کامل رقم بزنند. آنان توانستند با انتخاب نمایندگانی برای خود، از طریق مجلس شورا هیات حاکمه را مشخص کنند و در اداره ی کشور مشارکت داشته باشند.
حافظه ی سیاسی مردم عراق، این جهش منحصر به فرد را در هیچ دوره ای از تاریخ خود به خاطر ندارد چرا که پیوسته گروه های قدرتمند، حکومت را در دست داشته‌اند و مردم، تنها به عنوان تماشاگر، از دور شاهد انتقال قدرت از یک گروه سیاسی به گروه دیگر بوده‌اند، گروه هایی که استکبار جهانی آنان را انتخاب می‌کرد و رقابت خونینی در رسیدن به قدرت داشتند.
این انتقال از دیکتاتوریِ گروه های فاسد، به پروژه ای سیاسی- ملی -که عراقی ها امروز با آزادی کامل از آن برخوردارند- پرشی منحصر به فرد در تاریخ معاصر عراق است. ما باید نسبت به ارزش این آزادی سیاسی آگاه باشیم، از آن مراقبت کنیم و بابت آن از خداوند متعال شکرگزاری کرده و کفران نکنیم.
بی شک حضور آگاهانه و مسئولانه مردم در انتخابات، موضعی عملی و نشانه ای از بیداری ملت است که تکلیف دینی و ملی ماست. این همان چیزی است که مرجعیت عالیقدر شیعه در عراق- که پیوسته راهنمای مردم بوده است- بر آن تاکید کرده و برای حرکت به سوی پروژه ی سیاسی- ملی در کشور آن را ضروری می داند.
موضع غیر مسئولانه و سهل انگارانه در انتخابات به ناچار منجر به بازگشت گروه های فاسد به قدرت می‌گردد. گروه های فاسدی که پیش تر، از موضع دیکتاتوری بر عراق حکم می راند. تسلط این گروه ها بر کشور موجب بازی با سرنوشت مردم، امنیت، فرهنگ آزادی و کرامت فرزندان این آب و خاک می‌شود و ثروتهای آنان را نیز به یغما می‌برند.
آنان تلاشهای مردم را برای رسیدن به حقوق قانونی خود- که همانا تعیین سرنوشت شان می‌باشد- به حاشیه می رانند و با آنان رفتاری همراه با اهانت و خواری پیش می‌گیرند و فراتر از این، رنج، شکنجه، ویرانی، کشتار و آوارگی گریبان مردم را خواهد گرفت… چیزی که در دوره ی حکومت دیکتاتوری حزب بعث با چشم خود دیدیم.
پس ای مردم! بنگرید که از گزینه های کرامت و حقارت، آزادی و سانسور، عدالت و ظلم، فساد و پاکی کدام یک را برای خود انتخاب می‌کنید؟
بی شک دستاورد های بزرگی که خداوند آن را به ملت عراق- در این انتقال سخت و دشوار- عطا کرده امانتی الهی و ملی است و مسئولیتی دینی و قانونی در برابر آن داریم. این مسئولیت بسیار خطیر و شانه خالی کردن از آن بزرگترین خیانت است. ما هرگز مجاز نیستیم که به بهانه مشکلات امنیتی و کوتاهی برخی از دستگاه های حکومتی در ارائه ی خدمات ضروری به مردم از زیر بار این مسئولیت شرعی شانه خالی کنیم.
ما باید بین پروژه سیاسی مان -که نزدیک به ۳۰ سال برای تحقق آن بالاترین هزینه را متحمل شدیم – و ضعف امنیتی و خدماتی که ناشی از کوتاهی دستگاه های دولتی است تفاوت قائل شویم. اگر به دلیل نقص و ناتوانی در انجام امور اداری، امنیتی، خدماتی و اقتصادی که مربوط به برخی از دستگاه های حکومتی می‌شود از بار مسئولیت دینی و ملی خود شانه خالی کنیم شک نکنید که اشتباه بزرگی مرتکب شده ایم.
سخن دیگر اهمیت پیوندهای مشترک در انتخابات است من به کاندیداها می‌گویم:
با پیوندهایی که مردم آنها را می‌شناسند و به آن اعتماد دارند کاندیدا شوید، پیوندهایی که مردم آنها را در دین، تاریخ، شایستگی ها، بیداری و اخلاص خود می‌یابند… تنها به لیست برنامه ها اکتفا نکنید. هیچ یک از برنامه ها نیز نباید بر پایه ی تفرقه، نفرت و تکروی استوار شده باشد.
مردم از سیاستمداران اسلامی توقع دارند برنامه ای که بر پایه وحدت و همبستگی استوار باشد ارائه دهند تا به یکباره اعتماد اکثریت مردم را جلب کنند. پس ای کاندیداها! اگر نتوانستید چنین برنامه ای ارائه دهید هرگز مجاز نیستید که با تفرقه افکنی و جدایی بین گروه های مردمی پیوندهای اسلامی را تضعیف کنید.
رقابت های انتخاباتی نیز باید در فضای مودت، کمال، همکاری، عدالت و انصاف صورت بگیرد.
۳- هشدار نسبت به وقوع جنگ فرهنگی در عراق
پس از آنکه شاهد رفتارهای وحشیانه و سرشار از حقارت آمریکایی ها با مردم عراق بودیم اکنون می‌بینیم که دوره ی چندش آور اشغال به پایان رسیده است. خداوند را شاکریم که این دوره ی نفرت انگیز پایان یافته است. ولی متاسفانه شاهد آن هستیم که آمریکایی ها اشغال و جنگ نظامی در عراق را کنار گذاشته و روی به تهاجم فرهنگی از طرق ماهواره ها، شبکه های اینترنتی و صفحات تحت نظارت خود آورده‌اند. این جنگ، نقش تخریبی گسترده ای نسبت به عقاید، فرهنگ و اخلاق ما دارد… خطر تهاجم فرهنگی از جنگ نظامی‌کمتر نیست و بیشترین افرادی که در معرض این خطر قرار دارند نسل جوان و آینده سازان فردای کشور ما هستند.
یکی از مسئولیت های خانواده ها، علماء مساجد، مدارس و اساتید دانشگاه ها ارائه ی فرهنگ زلال اسلامی‌به این جوانان است تا نسبت به خطر تهاجم فرهنگی- که از جانب غرب ما را تهدید می‌کند- بیمه شوند.
همچنین جوانان ما- اعم از دختر و پسر- باید به فرهنگ قرآنی و تقوای الهی تمسک جویند تا خود را از خطر تهاجم فرهنگی و آثار مخرب گسترده ی آن بر افکار، ارزشها و عقایدشان مصون نگاه دارند… بی شک «تقوای الهی» و « قرآن» جوانان را در مقابل فرهنگ فاسد وارداتی از غرب محفوظ نگاه می دارند.
۴- تروریسم و تروریست ها
سخنی نیز در مورد تروریسم- که کشور عراق را در برگرفته-، تروریست ها و حامیان مالی آنها:
ترور هیچ گاه برای تروریستها پیروزی سیاسی و نظامی را به همراه نخواهد داشت، این موضوع را تروریستها در عراق، سوریه، افغانستان و پاکستان به خوبی آزموده‌اند.
ما در عراق توسط تروریست ها رنج فراوانی را متحمل می‌شویم- در این شکی نیست- هر روز عده زیادی از مردان، زنان و کودکان بی گناه به خاک و خون کشیده می‌شوند و تعداد آنان را فقط خدا می داند، اما تروریستها از شجره ی ملعونه ی ترور میوه ای جز یاس و شکست در دنیا و آخرت نخواهند چید.
ملت مومن عراق در راه برداشتن غل و زنجیر از پاهای خسته کشور و نهادینه کردن پروژه ی سیاسی و ملی خود استوار و ثابت قدم هستند و در دل هیچ تردیدی راه نمی دهد. چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید« لن یضروکم إلا أذى»( آنان هیچ ضرری جز اذیت و آزار به شما نمی رسانند).
شکی نیست که تروریستها در محقق کردن آزارِ مردم، موفق شده‌اند اما در اجرای پروژه ی سیاسی – ملی ما نتوانسته‌اند پیروز شوند و خواسته های خود را پیش ببرند.
مطمئن باشید که پشت پرده ی این ترورها، کشورها، سازمان ها و موسساتی هستند که آن را اداره و حمایت مالی و سیاسی می‌کنند. در صدر این کشورها، حکومت عربستان سعودی، قطر، ترکیه، آمریکا و اسرائیل قرار دارند.
ما به آنها می‌گوییم: آتشی که در عراق و سوریه و امثال آنها شعله ور کرده اید جریان تاریخ را تغییر نخواد داد بلکه خانه هایتان را ویران و تخت هایتان را به آتش خواهد کشید، منتظر وعده ی راستین الهی باشید.
در مورد سرمایه ای که دستگاه ها و سازمانهای نفتی عربی- با سخاوتی بی نظیر!- از بیت المال مسلمانان و ثروتهای نفتی آنها برای ویرانی سوریه- به دست تروریستها- و تبدیل این کشور به تلی از خاکستر هزینه می‌کنند نیز باید بگویم:
اگر آل سعود این پول را برای ایجاد سرپناه و غذای فقرای مسلمان در کشورهایی همچون هند، پاکستان، سومالی و بنگلادش هزینه می‌کردند اکنون هیچ مسلمان آواره ای در سرتاسر جهان وجود نداشت.
به قربانیان ترور- منظورم شهدایی که به دست تروریسها به شهادت می رسند نیست بلکه کسانی که با انفجار خود موجب کشته شدن مردمان بی گناه می‌شوند مورد خطاب من هستند- نیز می‌گویم: خداوند هرگز شما را نخواهد بخشید و تا جهنم به اذن الهی برقرار است شما جاودانه در آن خواهید بود.
۵- دو فریضه ی فراموش شده:
صحنه های انحطاط اخلاقی و ضعف پایبندی به فرائض اسلامی و ارتکاب محرمات خداوندی که در برخی نقاط مشاهده می‌شود از پس مانده های دوره ی سیاه حکومت حزب بعث در عراق می‌باشد، دوره ای که بعثی ها فساد را گسترش داده و محرمات خداوندی را زیر پا گذاشتند.
این، موضوع بسیار مهمی است چرا که فراگیر شدن نقض محرمات و اهمال در به جای آوردن فرائض، رحمت و برکت الهی را از جامعه سلب می‌کند… همه ی ما باید در برطرف کردن عوامل این تخریب فرهنگی و اخلاقی با یکدیگر همکاری کنیم.
ما باید با استفاده از دو فریضه ی فراموش شده ی امر به معروف و نهی از منکر با پدیده ی گستاخی در زیر پا گذاشتن محرمات و ضایع کردن واجبات مبارزه کنیم.
پس هرگاه مردم از امر به معروف و نهی از منکر – که اصلی ترین فرایض در اسلام به حساب می آیند- غافل شوند عذاب و عقاب بر آنان سایه می افکند.
ما باید تمام تلاش خود را برای احیای این دو فریضه ی الهی به کار گیریم و به صورت فردی آن را پیگیری کنیم. حکومت نیز باید با ایجاد موسساتی اجتماعی و فرهنگی- در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکر- حق این دو فریضه را ادا کند و از هرج و مرجی که این دلقک مآب ها به راه‌انداخته‌اند هراسی به دل راه ندهد چون تعداد کسانی که مرتکب منکرات می‌شوند و با امر به معروف و نهی از منکر مخالفت می‌کنند اندک و سر و صدایشان زیاد است.
بی شک حرمت احکام خداوندی در مقایسه با احترام به این گروه هنجار شکن در اولویت قرار دارد، گروهی که به راحتی در جامعه اسلامی محرمات را زیر پا می‌گذارند و هیچ اعتراضی نسبت به اقدامات آنان صورت نمی‌گیرد.
۶- طایفه گرایی سیاسی:
ما شیعیان پیرو اهل بیت هیچ گونه حس طایفه گرایانه ای را تحمل نمی‌کنیم و با برادران اهل تسنن در عراق و خارج از آن- آنچنان که خداوند تبارک و تعالی امر فرموده است- بر اساس برادری و اخوت اسلامی رفتار می‌کنیم، ما معتقدیم خون مسلمان و آبروی او جزء محرمات خداوندی است.
تعلیمات اهل بیت (ع) نیز برای شیعیانشان لبریز از این معانی بلند است. موضع مرجعیت دینی در عراق نیز برای مردم این کشور – از دوره زمامداری حکومت فاسد بعث تا کنون-کاملا آشکار است. ما هرگز اهل سنتی در عراق را نخواهیم یافت که در این رابطه، موضعی متفاوت از شیعیان داشته باشد.
ما قربانیان طایفه گرایی سیاسی هستیم و هرگز مبلغ آن نبوده ایم… دستان ما همیشه برای تفاهم، تقارب، تعاون و تکامل به سوی تمامی مذاهب اسلامی دراز بوده است. ما حساب اهل سنت را با تکفیری ها و افراط گرایانی که در عراق و جهان اسلام دستان خود را به خون مسلمانان آغشته‌اند جدا می دانیم، تکفیری هایی که به اعتقاد ما، خوارج این روزگار هستند و دورترینِ انسانها نسبت به اسلام!
۷- برگزاری نماز
آخرین نکته ای که در سخنان خود می خواهم بر آن تاکید کنم اقامه ی نماز و پافشاری بر آن است، نکته ای که شایسته بود در این سخنان دارای اولویت نخست باشد.
نماز ستون دین اسلام است و معراج مومن به درگاه خدا محسوب می‌شود. ما باید به امر اقامه ی نماز اهتمام بیشتری داشته باشیم. گام نخست، خانواده ما می‌باشد آنچنان که خداوند می فرماید« وأمر أهلک بالصلاه واصطبر علیها»(اهل خانه ات را به نماز امر و بر آن پافشاری کن)
پس از خانواده، محافل اسلامی و به ویژه جوانان و نوجوان در اولویت قرار دارند.
مومنان باید نسبت به ساخت مساجد در کلیه اماکن و توجه به نظافت آن اهتمام ویژه ای داشته باشند تا نمازگزاران بیشتری جذب مساجد شوند. وزارت آموزش و پرورش و آموش عالی نیز باید مراکز و سالن هایی را برای اقامه ی نماز ایجاد کند. من در اینجا به وزارت ورزش و جوانان نیز توصیه می‌کنم اماکنی را برای برگزاری نماز توسط ورزشکاران در باشگاه های ورزشی بسازد.
تلاشی که امروزه ما برای اقامه نماز در جامعه، مساجد، مدارس و موسسات علمی و فرهنگی داریم، بسیار اندک است و مناسب فریضه ی بزرگ نماز نیست، ما باید با برگزاری کنفرانس ها، نشست های علمی و مردمی‌با عنوان نماز، تلاش بیشتری در گسترش فرهنگ نماز بین جوانان داشته باشیم.
خطیبان منبر حسینی، ائمه جمعه، واعظین، معلمین و مدرسین مدارس و دانشگاه باید اهتمام بیشتری نسبت به نماز داشته باشند و دانشجویان و دانش آموزان نمازگزار باید این فرهنگ را در میان هم کلاسی های خود گسترش دهند.
* * *
این، مجموعه سخنان اسلامی، سیاسی و فرهنگی بود که می خواستم به تمامی عشاق امام حسین(ع)- که قصد زیارت مرقد پاک اباعبدالله و تجدید بیعت با آرمانهای والای ایشان را دارند- تقدیم کنم.
از خداوند می خواهم که این تلاش آنان را قبول درگاه خود بفرماید و در سایه ی حمایت خود به آغوش خانواده هایشان بازگرداند و از شر تروریستها در امان دارد… و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
محمدمهدی الآصفی
النجف الأشرف
۱۵ صفر / ۱۴۳۵ هـ
ترجمه : شفقنا
