رواج روزافزون بدحجابی به عنوان امری نابهنجار، در ایران اسلامی در حالی رخ میدهد که دین ما نسبت به فراگیری این گناه کبیره، هشدار داده و آثار و تبعات نامطلوبی را وعده میدهد.
«حجاب» در جامعه اسلامی، یکی از مهمترین احکام الهی و از مؤثرترین راهکارها برای حفظ اخلاق است.۷۸ سال پیش در ۱۷ دیماه ۱۳۱۴ هجری خورشیدی، به دستور اجانب ضداسلام کشف حجاب به دست رضاخان خائن و دستنشانده عملی شد. از آن پس بود که به رغم مقاومت شیرزنان ایرانی مسلمان در برابر این اقدام فجیع؛ اما جامعه آماده اجرای این مورد غمانگیز شد.
با پیروزی انقلاب اسلامی انتظار میرفت بار دیگر حجاب اسلامی روزهای خوبی را آغاز کند و چنین نیز شد اما با پایان جنگ تحمیلی و آزادی غربی و تجملگراییای که با دولت کارگزاران بر جامعه ایرانی تحمیل شد و تشدید تهاجم فرهنگی و جنگ نرم غرب و صهیونیزم علیه جامعه اسلامی ایران و با گسترش اباحیگری در دولت اصلاحات و دولت دهم، بدحجابی و بیحجابی بار دیگر رونق یافت.
اکنون مدتهاست رواج بدحجابی و بی بند و باری در جامعه اسلامی، ذهن مؤمنان، دینداران و دلسوزان فرهنگ اصیل اسلامی ـ ایرانی را به خود مشغول کرده است.
آنچه مسلم است، وضع فعلی پوشش و حجاب در ایران، مطلوب و در شأن یک جامعه دینی که ۳۰۰ هزار شهید را ظرف یک جنگ تحمیلی ۸ ساله برای تحقّق احکام نورانی اسلام تقدیم کرده است، نیست.
نحوه پوشش برخی زنان و دختران در سطح شهر، دانشگاهها و مراکز به اصطلاح علمی، بوستانها و… فرهنگ دینی ما را به استهزا گرفته است. لباسهای تنگ، مانتوهای کوتاه، شلوارهایی با رنگهایی عجیب و طرحهایی غریب و اخیراً ساپّرتهای چسبان آن هم با قیمتی بسیار نازل به راحتی در فروشگاهها و مغازههای امالقرای جهان اسلام عرضه میشود. آزارهای لفظی خیابانی علیه زنان و دختران محجبه که اخیراً به صورت فیزیکی آن هم از سوی برخی زنان به جرم(!) امر به معروف و نهی از منکر نیز مشاهده شد، افزایش یافته است، انواع و اقسام مدلها و مانکنهای غربی مروّج فساد و محرّک به صورت آزادانه در مجلههایی که متأسفانه مجوز هم دارند، تبلیغ میشوند، استفاده ابزاری از چهره زنان در روزنامهها و هفتهنامهها افزایشی شدید داشته است، در سینما و تلویزیون جمهوری اسلامی، زن چادری یا معتاد یا فقیر و شوربخت یا دزد و … نمایش داده شده و هر زن باکلاس، مرفه، دارای زندگی شیک و خانه بزرگ حتماً بدحجاب نشان داده میشود و…
بیتردید، مسؤولان نظام اسلامی، موظف به تدوین قوانین خاص در این زمینه و ارائه الگویی مناسب برای رواج حجاب اسلامی هستند ولی متاسفانه، نه تنها چنین ارادهای در دولت جمهوری اسلامی دیده نمیشود بلکه هر گاه چنین تصمیمی نیز در دیگر دستگاههای حکومت گرفته میشود، برخی مطبوعات و رسانههای خاص و بعضی گروههای سیاسی تلاش میکنند از تدوین و اجرایی شدن چنین راهکارهایی ممانعت جلوگیری کنند؛ در حالی که این مخالفتها، و نقدهای بیپایه و غیرمدنی، به هیچ وجه برخاسته از ایده و نگرش عمومی جامعه و مردم نیست و لزوم پرداختن به این معضل اجتماعی و رفع آن یا حداقل ممانعت از گسترش بیش از اینِ آن، یک خواست عمومی است. جای بسی تاسف است وقتی چند روز پیش که یک استاد سابقاً مسیحی و شیعهشده فرانسوی، وارد یکی از دانشگاههای کشورمان شد، با تعجب و تأسف به نگارنده گفت: پوشش و ظاهر دختران و زنان در دانشگاههای فرانسه و سایر کشورهای اروپا، پوشیدهتر و سادهتر از دانشگاههای ایران است!
به گفته وی، آرایش دختران در محیط های علمی و دانشگاهی معتبر اروپا، اهانت محسوب میشود زیرا به اعتقاد آنان، این عمل، مربوط به مکانهای خاصی مثل کلوبهای شبانه، دیسکوها و … است، نه دانشگاه.
او ابراز شگفتی کرد از اینکه چگونه این نحوه پوشش و آرایش غلیظ، در دانشگاههای «جمهوری اسلامی» مشاهده میشود و کسی هم از آن جلوگیری نمیکند(!)
رواج روزافزون بدحجابی به عنوان امری نابهنجار، در ایران اسلامی در حالی رخ میدهد که دین ما نسبت به فراگیری این گناه کبیره، هشدار داده و آثار و تبعات نامطلوبی را وعده میدهد. شریعت اسلام، بدحجابی و بیحجابی را زمینهساز بسیاری از نابهنجاریهای اجتماعی بعدی عنوان کرده است. کتاب آسمانی ما قرآن مجید، در آیات متعددی به این موضوع پرداخته و تکلیف مردان و زنان مؤمن را در این باره مشخص فرموده است.
پس تداوم تسامح مسؤولان در برابر مفسدان اجتماعی و کسانی که با روح و روان مؤمنین بازی کرده و موجب انحراف جوانانی میشوند که اگر گرفتار شهوت حرام نشوند، میتوانند از آیندهسازان ایران عزیز باشند، قابل دفاع نیست.