علیرغم دعوتهای رسمی احزاب محالف سیاسی بحرین از سوی مقامات حکومتی این کشور برای حضور در جلسات گفتوگو جهت (در ظاهر) ایجاد اصلاحات، تحرکهای انقلابی در خیابانهای بحرین بیش از پیش مشاهده میشود و این به خاطر آن است که ملت بحرین این دعوتها را توطئهای دیگر از جانب رژیم آل خلیفه برای متوقف ساختن تحرکهای مردمی و مطالبۀ آنان به دموکراسی، میدانند.
یکی از رهبران برجستۀ نیروهای مخالف در این باره بیان داشت: دعوتهای ولی عهد بحرین «سلمان بن حمد آل خلیفه» ترفند دیگری است برای رویارویی با نافرمانی مدنی که در سومین سالگرد آغاز انقلاب بحرین از سوی ائتلاف جوانان انقلاب ۱۴ فوریه تنظیم شده است.
وی افزود: نقشههای رژیم در سال گذشته با شکست مواجه شد و حکومت امسال سعی دارد با گرفتن وقت بیشتر و این سو و آن سو کردن با نافرمانی مدنی مواجه شود.
این رهبر مخالف از جزئیات اولین دیدار بین نمایندگان احزاب مخالف و وزیر دیوان شاهنشاهی «خالد بن احمد آل خلیفه» این چنین خبر داد: احزاب مخالف سیاسی در این دیدار خواستار ایجاد فضایی مناسب برای گفت و گو، حل سیاسی از طریق رسانۀ بیطرف، توقف بازداشتها، محاکمههای سیاسی، روندهای تمییزی علیه بخش بزرگی از جامعه، آزادسازی بازداشت شدگان سیاسی و آزادی بیان شدند؛ اما وزیر دیوان شاهنشاهی به سردی و بر خلاف مکانیسمهای برنامهریزی شده در گفت و گو با پیشنهادهای احزاب مخالف برخورد کرد و این جلسه با عدم حضور معاون نخستوزیر برای مدیریت گفت وگو و ولی عهد که قول پیگری جلسات گفت و گو را داده بود، تشکیل شد.
وی در ادامه افزود: این ناامیدکننده است و بر این دلیل دارد که رژیم در رسانهها وقت میگذراند تا تنها در باور عمومی این را پرورش دهد که مقامات بحرین با مخالفان به گفت و گو مینشینند.
از سوی دیگر، سازمان هیومن رایتس ووتش در گزارش سالانهاش برای سال ۲۰۱۴ دربارۀ حکومت بحرین این چنین نوشت: ایجاد اصلاحات در بحرین همچنان ناامیدکننده است و این در حالی است که با افزایش نگرانیهای داخلی از طریق ادامۀ قید و بند نهادن بر حقوق انسان؛ از جمله آزادی بیان، تجمعات و انجمنها امیدها برای ایجاد حل سیاسی رو به تضعیف بیشتر است.
«جو ستورک»، معاون مدیر اجرایی بخش خاورمیانه و شمال آفریقا، نیز در این باره گفت: «انگار مسئولان بحرین بازداشت و شکنجه را راهی برای آرامش و استقرار میدانند؛ اما سخن رسمی از اصلاحات واقعاً مسخره است، هنگامیکه منتقدان مسالمتآمیز حکومت را تروریسم میخواند و آنان را به زندان میافکند.»