ابوالحسن علی بن حسین مسعودی مورخ مشهور و دانشمند مسلمان در ۲۳ ذیحجه سال ۳۴۶ هجری قمری بدرود حیات گفت. او از علمای برجسته قرن چهارم هجری قمری و از اهالی بغداد بود و نسبش به عبدالله بن مسعود، صحابی پیامبر(ص) می رسد.
این مورخ گرانقدر سفرهای متعددی کرد به آذر بایجان، گرگان، شام، فلسطین، هند و چین و جزایر ماداگاسکار و در هر یک از این سفرها به دانش خود افزود. وی همچنین مدتی از عمر خویش را در مصر اقامت گزید. از آثار بی شمار ابوالحسن مسعودی حَدائِقُ الَاذهان فی اَخبارِ بَیتِ النَّبی (ع)، الکتاب الاوسط، کتاب ذخائرالعلوم، تنبیه الاشراف، سرالحیات و … را می توان نام برشمرد.
مرحوم پاینده در مقدمه مروج الذهب تعداد این کتابها را تا ۳۶ کتاب ذکر کرده بعضی نیز به این تعداد شش اثر دیگر را نیز افزودهاند. متاسفانه جز کتاب مروج الذهب کتاب دیگری از مسعودی به جا نمانده است. مسعودی خود در مروج الذهب تعداد این کتابها را ۳۶ اثر نام برده است.(۱)
وی در جلد دوم مروج الذهب در بخش "خلافت المعتمد بالله" به بیان وقایع تاریخی این ایام می پردازد از جمله این وقایع وفات امام حسن عسکری(ع) است:
"به سال دویست و شصتم و دوران خلافت معتمد، ابو محمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفربن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام در بیست و نه سالگی در گذشت. وی پدر مهدی منتظر بود که امام دوازدهم قطعیه امامیه است و اکثریت شیعه ایشانند. اینان درباره امام منتظر خاندان پیمبر صلی الله علیه و سلم از پس مرگ حسن بن علی اختلاف کرده و بیست فرقه شدهاند و ما دلایل هر فرقه را درباره عقیده مذهبی که دارد و آنچه درباره غیبت میگویند در کتاب سرالحیات و کتب المقالات فی اصول الدیانات آورده ایم."(2)
متاسفانه از این دو کتاب مسعودی چیزی به جا نمانده اما این موضوع چیزی از علاقه و ارادت این مورخ نامیبه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و حضرت مهدی (عج) نخواهد کاست.
پی نوشت:
۱-مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج۱، مقدمه
۲-مروج الذهب، ج۲، ص۵۹۹
خبرگزاری شبستان