موعود پایگاه اینترنتی موعود
نیایش واقعی، یک حالت عرفانی است که درآن، وجود آدمی مجذوب خداوند می‌گردد. با دعا و نیایش خالصانه، ترس، اضطراب و تمام مشکلات برایمان حل می‌شود و احساس می‌کنیم که با خدا یکی شده ایم و او ما را قبول کرده است و در محضرش هستیم.
دعا در شرع مقدس اسلام، یک عمل مستحب به شمار می رود. یک عمل “مستحب موکد”که تمام مسلمانان، بر استحباب آن اجماع داشته و دارند. قرآن کریم و احادیث، مسلمین را به دعا امر کرده‌اند و نیکو بودن این عمل و اجابت دعا از سوی خداوند مهربان در بین مسلمین امری قطعی تلقی شده است به طوری که در حدیث آمده نزد خدا محبوب ترین کارها در روی زمین دعا است.
نیاز به دعا و نیایش، مانند نیاز انسان به اکسیژن و آب است و بحث درباب ضرورت آن مورد توجه جدی است، زیرا دعا و نیایش به منزله ی عامل پیوستگی روان انسانی با قلمرو و جایگاه اصلی اوست. نیایش، همچون یک فعالیت زیستی، مخصوص وجود ما و به بیان دیگر، به عنوان یک عمل طبیعی بدنی-روانی برای رشد نهایی ما ضروری می‌باشد و نباید آن را در خور افراد ضعیف از لحاظ روحیه یا مکنت مالی دانست.
اعتقاد به خداوند و رسیدن به او، میسر نیست مگر این که بعد از شناخت، یاد یار کنیم و در سفره مناجات با وی همنشین شویم.آری، باید در غم و شادی فرصتی را غنیمت شمریم و با او به نیایش پردازیم و دل را آرامش ببخشیم.
در این باره جبران خلیل جبران می نویسد؛ شما در پریشان خاطری و یا در تنگدستی، دست به دعا بر می دارید، ای کاش می توانستید در اوج شادی و نعمت هم به نیایش بپردازید، زیرا دعا و ثنا چیزی جز استنباط و گسترش تمام و جودتان در فضای لایتناهی نیست و اگربرای تسلی خاطرتان است که ظلمت غم را در فضا پراکنده کنید، همچنین در شادمانی برشماست که شکفتگی دل تان را نمایان سازید.
اکثر بیماری های جسمی، ریشه در بیماری های روحی دارد. انسانها بر اثر فشارهای روحی، جسم شان ضعیف و آسیب پذیر می‌شود. روان شناسان معتقدند که بیماری های روحی و روانی، با یاد و نام یک قدرت بی نهایت، آرام می‌گیرد پس با آرامش روح، مریضی های جسمی هم، خوب می‌شود.
انسان موجودی معنوی است که در جهانی معنوی، زندگی می‌کند.این معنویت جنبه خاصی را شامل نمی‌گردد و کار و خانواده و تمامی زندگی او را در برمی‌گیرد. معنویت چیزی فراتر از ذهن و عقل است. معنویت روح و روان آدمی را در برمی‌گیرد. وقتی عملی معنوی انجام می دهیم، آن را با روح و روان خود انجام می دهیم، نه با ذهن و عقل مان.
وقتی در خانواده ها، مذهب و معنویت، به صورت عشق و محبت به یکدیگر و ارتقا اخلاقی تجلی پیدا می‌کند. افراد خانواده های موفق روحیه ی معنوی را در تمام ابعاد زندگی روزانه نشان می دهند.آنها در واقع به آنچه می‌گویند معتقدند و عمل می نمایند.
در واقع نیایش، معرفت تلاش آدمی، برای پیوستگی به موجودی نامرئی است که خلاق جهان هستی و روشنایی بخش خرد و راهنما و منجی همگی است.به طور کلی نیایش واقعی، یک حالت عرفانی است که درآن، وجود آدمی مجذوب خداوند می‌گردد. با دعا و نیایش خالصانه ترس، اضطراب و تمام مشکلات برایمان حل می‌شود و احساس می‌کنیم که با خدا یکی شده ایم و او ما را قبول کرده است و در محضرش هستیم.
اغلب اوقات هر آنچه از خدا می خواهیم به دست خودمان برآورده خواهد شد.و زمانی که در پناه خداوندقرار می‌گیریم خود را بخشیده به حساب می آوریم تمامی این احوال روح و جسم آدمی را تحت تاثیر قرار می دهد. دعا و نیایش مغزرا به کار می اندازد و راه درست و صحیح را به انسان نشان می دهد.تکرار دعاها و بیرون کردن اندیشه ها باعث می‌شود تا تغییرات فیزیولوژیکی در خود پدید آوریم و با امراض و بیماری های روحی و جسمی از جمله افسردگی ها و بیماری های قلبی و….مبارزه کنیم و پیروز شویم دعا و نیایش در بهبود بیماری ها اثر بخش بوده است به وسیله دعا و حضور قلب خود را از درمان های پرهزینه ی دارویی نجات می دهیم. مذهب و نیایش برای سلامت افراد مفید می‌باشد در علم پزشکی در سرتاسر دنیا این عمل توسط پزشکان در مطالعه و پژوهش هایی که بر روی بیماران خود انجام داده‌اند به این نتیجه رسیده‌اند که درجه ایمان مذهبی در درمان بیماری های روحی و جسمی تاثیر به سزایی دارد.
علامه فقید محمد تقی جعفری در باب گفته‌اند؛ البته از نظر واقعی، توجه انسان در همه حال به خداوند بزرگ بسیار مطلوب است ولی معنای ان اصل چنین نیست که ما کوشش ها و فعالیت های خود را رها سازیم و دعا را وسیله مادی و معنوی قرار بدهیم.این توهم پوچ به خصوص در دین اسلام که شالوده ی خود را روی اصل”وان لیس للا نسان الا ما سعی و ان سعیه سوف یری”گذاشته است، به طور جدی محکوم شده است.این شخص در حقیقت خداشناس نیست زیرا کسی که خداشناس باشد باید بداند که خداوند این دنیا را جایگاه کار قرار داده و وسایل آن را در اختیار انسانها گذاشته است. دوم آن که دعا برای بدست آوردن وسایل غیر مستقیم است که در صورت انقطاع، ضرورت پیدا می‌کند زیرا دعا هرگز محالات را امکان پذیر نمی سازد.پس دعا نیز نمودارکننده ی وسایلی است که جز معلومات نبوده‌اند و دستور خداوند این است که با وجود وسایل طبیعی و مستقیم هدف های خود را تعقیب نماییم.
______
مهر
