موعود پایگاه اینترنتی موعود
قالَ الإمام الکاظم – علیه السلام – : دَخَلْتُ إلَیْهِ، فَقالَ: لا تَسْتَغْنی شیعَتُنا عَنْ أرْبَع: خُمْرَه یُصَلِّی عَلَیْها، وَ خاتَم یَتَخَتَّمُ بِهِ، وَ سِواک یَسْتاکُ بِهِ، وَ سُبْحَه مِنْ طینِ قَبْرِ أبی عَبْدِ اللّهِ ع فیها ثَلاثٌ وَ ثَلاثُونَ حَبَّهً، مَتی قَلَّبَهَا ذاکِراً لِلّهِ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ حَبَّه أرْبَعُونَ حَسَنَهً، وَ إذا قَلَّبَها ساهِیاً یَعْبَثُ بِها کُتِبَ لَهُ عِشْرُونَ حَسَنَهً.
«بحار الأنوار، ج ۱۰۱، ص ۱۳۲، ح ۶۱»
امام موسی کاظم – علیه السلام – فرمود: شیعیان و دوستان ما (در هر حال و در هر کجاکه باشند) از چهار چیز نباید بی نیاز باشند:
جانمازی که بر آن نماز بخوانند، انگشتری که در دست نمایند، مسواکی که دندانهای خود را به وسیله آن مسواک کنند; و تسبیحی از تُربت امام حسین – علیه السلام – که دارای ۳۴ دانه باشد و به وسیله آن ذِکر گوید، که خداوند متعال در مقابل هر دانه آن چهل حَسَنِه در نامه اعمالش ثبت می نماید; و چنانچه آن را دست گیرد بدون آن که ذِکری و دعائی بخواند ۲۰ حسنه به او داده می‌شود.
اندیشه
