یک خاطره تلخ از زبان آیت الله مکارم شیرازی در مورد وهابیت

وهابیت در گردابی از تضادها و تناقض ها غوطه ورند و خودشان هم کم و بیش می دانند اما به رو نمی آورند.

به گزارش موعود آیت الله مکارم شیرازی درکتاب وهابیت بر سر دوراهی می‌نویسند: فراموش نمی‌کنم در سال های نخستین که به زیارت خانه خدا مشرف شده بودم، در مدینه منظره عجیبی دیدم که مرا سخت در فکر فرو برد.

گروهی به نام آمرین به معروف با ریش‌های بسیار بلند اطراف مرقد پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) را گرفته بودند و هر کدام شلاقی در دست داشتند و هر کس به قصد بوسیدن مرقد پیامبر(صلی الله علیه واله) نزدیک می‌شد، بر سرش می‌کوفتند و می‌گفتند: هذا حدید، هذا خشب و هذا شرک؛ این ضریح یک قطعه آهن و چوب بیش نیست، این کار شما شرک است!

آن ها از این نکته غافل بودند که هیچ عاقلی آهن و چوب را به خاطر آهن و چوب نمی‌بوسد، بلکه این کار حرکت نمادینی است برای اظهار علاقه و عشق و محبت به صاحب آن قبر، همانگونه که همه مسلمین حتی خود وهابی‌ها جلد قرآن را می‌بوسند . آیا اظهار عشق و علاقه و محبت به قرآن و پیغمبر اکرم(صلی الله علیه واله) شرک است؟ هیچ عقل و منطقی با چنین عقیده ای موافق نیست.مردم جهان پرچم کشور خود را می‌بوسند و به آن احترام می‌گذارند، آیا مقصودشان اظهار علاقه به یک قطعه پارچه بی‌ارزش است که شاید جزء طاقه پارچه ای بوده که بخشی از آن پرچم شده و بخش دیگری را پیراهن و شلوار کرده‌اند؟ به یقین هدف آنها احترام به استقلال کشورشان است و مصداق حُبّ الوطن است.

آیا هیچ کس احترام به وطن و آب و خاک را شرک می‌شمرد؟!…جالب اینکه همه وهابی ها به حجرالاسود احترام می‌گذارند و آن را می‌بوسند، هنگامی‌که می‌گوییم: هذا حجر لایضر و لاینفع… این نیز قطعه سنگی بیش نیست و سرنوشت ما در دست آن نمی‌باشد، می‌گویند: پیغمبر(ص)آن را بوسیده ماهم پیروی می‌کنیم و می‌بوسیم!!! می‌گوییم: مقصودتان این است که پیغمبر(صلی الله علیه واله) به شما اجازه شرک داده و این مورد مستثنی است و نوعی شرکِ جایز است، یا بوسیدن دلیل بر شرک نیست؟ اینجا سکوت می‌کنند و پاسخی ندارند.

اضافه بر این می‌گوییم همه شما جلد قرآن را می‌بوسید و این کار را جایز می‌شمرید، یک قطعه چرم و مقوا چه ارزشی دارد که می‌بوسید؟ می‌گویند: هدف اظهار محبت و احترام به قرآن است! می‌گوییم: این کار شرک نیست؟ می‌گویند: صحابه رسول خدا(صلی الله علیه واله) قرآن را می‌بوسیدند!می‌گوییم آیا حضرت اجازه داده شما مشرک شوید؟ با این که دلیل شرک غیر قابل تخصیص است: اِنَّ اللَّهَ لایَغْفِرُ اَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى اِثْماً عَظیماً . (نساء/۴۴)

خداوند(هرگز) شرک را نمی‌بخشد؛ و گناهان پایین تر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‌بخشد. و آن کس که برای خدا، شریکی قرار دهد، گناه بزرگی مرتکب شده است.به یقین بطلان شرک به حکم عقل قطعی ثابت شده و حکم عقل قابل تخصیص نیست.در اینجا پاسخی ندارند، کوتاه سخن اینکه آن ها در گردابی از تضادها و تناقض ها غوطه ورند و خودشان هم کم و بیش می دانند اما به رو نمی آورند.

منبع: جام