امام على علیه السلام : قُلْتُ : اَللّهُمَّ لا تُحوِجنى اِلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ، فَقْالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه و آله : یا عَلىُّ، لا تَقولَنَّ هکَذا، فَلَیسَ مِنْ اَحَدٍ اِلاّ وَ هُوَ مُحْتاجٌ اِلَى النّاسِ . فَقُلْتُ : یا رَسولَ اللّهِ، فَمااَقولُ ؟ قالَ : قُلْ : اللّهُمَّ لا تُحوِجْنى اِلى شِرارِ خَلْقِکَ. قُلْتُ : یا رَسولَ اللّهِ وَمَنْ شِرارُخَلْقِهِ ؟ قالَ : الَّذینَ اِذا اَعطَوا مَنّوا وَ اِذا مَنَعوا عابوا؛
من گفتم : بار خدایا ! مرا محتاج احدى از خَلقت مگردان . پیامبر خدا صلى الله علیه و آلهفرمودند :اى على چنین نگو؛ زیرا هیچ کس نیست، مگر آنکه به مردم نیازمند است . گفتم : پسچه بگویم، اى پیامبر خدا؟ فرمودند بگو : بار خدایا! مرا نیازمند بَدانِ خلقت قرار مده.گفتم : اى پیامبر خدا، بَدان خلق خدا کیانند؟ فرمودند : کسانى که هر گاه چیزى بدَهند،منّت گذارند و هر گاه ندهند، بد گویند. تنبیه الخواطر، ج ۱، ص ۳۹