یکی از عوامل آرامش زندگی و بندگی خدا، برخورداری از جسم و جان سالم است، از این رو، عقل و نقل، حفظ تندرستی و حفظ نفس را لازم و واجب شمرده‌اند.
انسان که آفریده خدا و خلیفه و امانتدار اوست، برای زندگی و حیاتی آفریده شده است که بر اساس آیه کریمه “استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم و لما یحییکم”(۱) در پیوندهای گوناگون خود، خدامحور است و در این زندگی و بندگی به بدن سالم نیاز دارد و بهره مندی همه جانبه او از سلامتی، اساس فعالیت های وی در زندگی مادی و معنوی است که در زبان پیامبر گرامی (ص) از آن به “نعمت پنهان و ناشناخته” یاد شده است.(۲)
زیرا یکی از عوامل آرامش زندگی و بندگی خدا، برخورداری از جسم و جان سالم است، از این رو، عقل و نقل، حفظ تندرستی و حفظ نفس را لازم و واجب شمرده‌اند و روا نمی دارند که انسان حتی هنگام سخت ترین مصیبت و اندوه به جسم و جان خود آسیب برساند و اضرار به آن را حرام می‌شمارند.(۳)
دسته ای از روایات درباره حفظ نفس و مراقبت از بدن و نیز پرهیز از زیان رساندن به آن، اهمیت ویژه ای داده و بر حفظ صحت تاکید دارند؛ به گونه ای که در برخی روایات، بدن و اعضای آن از امانت های الهی به شمار آمده‌اند و خدای متعالی رعایت امانت ها را از ویژگی های برجسته مومنان و نمازگزاران واقعی یاد کرده است: ” والذین هم لا منتهم و عهدهم رعون”(۴). رسول خدا(ص) می فرماید: … گوش، چشم، زبان و قلب امانت هستند و هر کس امانت را رعایت نکند ایمان ندارد.(۴)
منابع
۱.سوره انفال
۲.روضه الواعظین،
۳.العروه الوثقی،
۴.سوره معارج،
