موعود پایگاه اینترنتی موعود
مرد، دستش را به سمت مادرش دراز کرد و بی آنکه نگاهش را از گنبد درخشان امام رضا(علیه السلام) بردارد، مادرش را صدا زد. مادر خرناسی کشید و صدایش را نشنید. مرد، لحظه ای صورتش را از نرده های کلفت و چوبی ایوان به سمت مادرش برگرداند و با عجله گفت: «مادر! نگاه کن…»
این بار مادر برخاست. کمی اخم کرد و با بدخلقی گفت: «چه شده؟ باز از گنبد رضای شیعیان، نور درخشانی دیده ای؟» و خودش را روی زمین به سمت نرده ها کشید. جیغ کوتاهی از دهانش آمد. مرد، به مادرش نگاهی انداخت و سراسیمه گفت: «دیدی؟ نورش را دیدی؟؟» و مادر با دهان باز، سر تکان داد و گفت: «شاید باید بروم و خدا را شکر کنم…»
چند لحظه بعد، نظر مادر تغییر کرد. غرولند کنان گفت: «شیطان تو را گرفتار کرده است. مرا نصفه شبی اسیر خودت کرده ای. معلوم است که چشم آدم این وقت شب، آن هم از این فاصله خوب نمی‌بیند.»
مرد، با تردید به مادرش نگریست و گفت: «ولی تو هم اینبار نور گنبد را دیدی!» مادر شانه اش را بالا انداخت و روی لحاف دراز کشید و گفت: «بخواب پسر جان! این شیعیان، خودشان کم گول زنک هستند، تو هم به جان من افتاده ای. چه می دانم چه دیده ام!» و با این حرف، پتو را روی سرش کشید و دوباره خوابید.
مرد به گنبد نگاه کرد. نوری که می دید، رو به کم فروغی می‌گذاشت. نگران از جا برخاست. نگاهی به بستر مادرش کرد و صبر کرد تا نفس های مادرش در خواب عمیق شود. آنگاه، پاورچین، از در خانه بیرون رفت و ردّ نور را تا خود حرم گرفت تا به آن رسید.
وقتی به در حرم رسید، بسته بود. مرد، با نوری که هنوز از گنبد ساطع بود، در ورودی را یافت و کمی این پا و آن پا کرد که شاید نگهبانی در را باز کند. امّا خبری نشد. آرام و زمزمه وار گفت: «خدایا! اگر امام رضا(ع)، امام شیعیان، حقّ است، این در را باز کن.» در، تقّه ای کرد و باز شد.
مرد، ترسید. سخنان مادرش درباره ی فریب شیطان، در گوشش پیچید. از کجا معلوم که اصلاً در محکم بسته شده بود؟ مرد، هول زده، در را بست و از بسته شدنش مطمئن شد. آنگاه نفسش را حبس کرد و مقابل در ایستاد. اگر این بار هم در باز میشد، دیگر فریبی در کار نبود. مرد محکم و با اطمینان گفت: «خدایا! اگر امام رضا(ع) حقّ است، این در را باز کن.»
در تقّه ای کرد و باز شد. مرد، گریان، پا در حرم گذاشت و به سوی قبری رفت که نورش، گنبد را همچون خورشید، درخشان کرده بود.
منبع: شیخ حر عاملی- اثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، ترجمه احمد جنتی، ج۶، ص۹۳؛ به نقل از سایت اندیشه قم
بازنویسی: پ.میعاد
