بین شما و بهشت یا جهنّم فاصله و حجابی جز مرگ نیست که از راه مى رسد. مدت حیاتى که لحظه ها از آن مى کاهند، و ساعت مرگ آن را منهدم مى نماید سزاوار کوتاهى است، و اجل پنهان که آمد و رفت شب و روز آن را مى آورد سزاوار سرعت بازگشت است، و آن آینده اى که با خود رستگارى یا بدبختى آورد شایسته آماده کردن بهترین توشه است. پس در دنیا توشه بردارید توشه اى که خود را بدان از عِقاب فردا حفظ کنید. آن عبدى تقواپیشه شد که خیرخواه خود گشت، و توبه اش را پیش انداخت، و بر شهوتش پیروز شد، زیرا زمان اجل انسان مخفى است، و آرزویش گول زننده اوست، شیطان موکّل آدمى است که معصیتش را در نظرش مى آراید تا مرتکب آن شود، و توبه را به صورت آرزو براى آینده جلوه مى دهد تا آن را به تأخیر افکند، تامرگ برآدمى بتازد زمانى که نسبت به آن غافل تر از هرچیز باشد.حسرت و اندوه بر آن بى خبرى که عمر نابود شده اش بر او حجّت است، و پایان زندگیش شقاوت! از خدا درخواست دارم ما و شما را از کسانى قرار دهد که نعمت آنان را به طغیان نیندازد، و هدفى آنان را در عبادت پروردگار خود مقصّر نسازد، و پس از مرگ ندامت و انـدوه بر او فـرود نیایـد.
منبع:
خطبه ۶۳ نهج البلاغه