موعود پایگاه اینترنتی موعود
بنا به فرموده ی خداوند متعال، شراب خواران در زمره ی افرادی می‌باشند که در روز قیامت با آنان که بر خداوند شرک ورزیده‌اند محشور خواهند گردید.
ائمه اطهار (ع)، فراوان بر دوری از این عمل تأکید داشته‌اند، چنانچه امام رضا (ع) می فرمایند:
هر کس که یک پیمانه شراب نوشد، خداوند متعال تا چهل روز نماز او را نمی پذیرد و اگر مومن باشد (در آن حال یا چهل روز پس از آن) از ایمان و اسلام بهره ای ندارد و شهادت او پذیرفته نمی‌باشد و همانا شراب خواران و زناکاران دشمنان خدا بر روی زمین هستند و چنانچه می‌گساری در چهل روزی که خداوند نمازش را نمی پذیرد بمیرد، خداوند در روز قیامت نگاه رحمت به او نیفکنده و با وی سخن نمی‌گوید و کیفری دردناک در انتظار او خواهد بود و در چهل روزی که خداوند اعمال او را نمی پذیرد، توبه اش مورد قبول واقع نمی‌شود و بی شک چنین کسی در دوزخ جای دارد، چرا که خداوند شراب را از آن رو حرام نمود که مفاسد و تباهی فراوانی از آن برمی خیزد، عقل را در شناخت حقایق ناکارآمد می‌کند، حیا را از چهره می زداید و بسا انسان از حالت طبیعی خود خارج می‌شود و بی گناهی را بُکَشَد، اموال خود را تباه کند، دین خود را بر باد دهد و او را به فتنه انگیزی وادارد و افزون بر این ها، بیماری های نهفته در انسان پدید آورد، زیرا شراب قلب را فاسد، دندان ها را سیاه و دهان را بدبو کرده و انسان را از رحمت خدا دور و به خشم او نزدیک می نماید و هر که در دنیا شراب نوشد، خداوند در قیامت او را از «گِل خبال» (آبی چرکین که از بدن دوزخیان تراوش می‌کند) خواهد نوشاند.
همچنین امام رضا (ع) می فرمایند: با شراب خوار همنشین مشو و چون بر او بگذری بر وی سلام ننما و با او در یک مجلس حاضر مشو، چه این که اگر بواسطه ی او لعنت و نفرین خداوند و فرشتگان فرو رسد، همه ی اهل مجلس را فرا خواهد گرفت و تو نیز در امان نخواهی بود،
نیز می فرمایند: خداوند شراب را بدین جهت حرام نمود که فساد فراوانی در آن نهفته است، چرا که عقل و خرد می خوارگان را می رباید و آن ها را به انکار خدای عزوجل و افترا بر او و رسول او وامی دارد و کارهای ناپسند دیگری همچون: تهمت به زنان پاکدامن، زنا و بی مبالاتی در کارهای حرام از آنان سر می زند. پس هر که ایمان به خدا و روز جزا دارد و ولایت و دوستی ما را پذیرفته است، باید از هر مُسکری دوری نماید، چه این که میان ما و نوشنده ی آن پیوندی نیست.
منابع:
۱- شیخ حرعاملی. وسائل الشیعه، ج ۲۵: ۳۲۹، ۳۳۰.
۲- نوری طبرسی. مستدرک الوسائل، ج ۸: ۳۵۱، ۳۵۲؛ ج ۱۷: ۴۵، ۴۶.
۳- آسوده. هشدارهای غیبی: ۲۲۱- ۲۲۳، ۲۲۶.
________
قدس آنلاین
