باید عقیده تو این باشد که روح نماز و روزه و حج و جهاد و عموم اعمال و تکالیف واجبه و مستحبه خیریه ولایت اهل بیت معصومین، علیهم السلام، است و بدون ولایت ایشان هیچ طاعتى و عبادتى از احدى قبول نخواهد شد، چنانکه که در زیارت امام عصر، علیه السلام، مى خوانى:
اشهد ان بولایتک تقبل الاعمال و تزکى الافعال و تضاعف الحسنات….
شهادت مى دهم که به ولایت شما اعمال پذیرفته مى شود، افعال پاکیزه مى گردد و حسنات دو چندان مى گردد.
پس هر کس درجه محبت و مودت و خلوص عقیدت او افزونتر است تقرب او به خدا و رسول و ائمه طاهرین، صلى الله علیهم اجمعین، زیادتر است. در این صورت تکلیف تو آن است که قبل از نماز متوجه شوى و متذکر گردى امام عصر خود را، که اوست روح تمام عبادات تو، و از برکت وجود مبارک آن حضرت تو موفق شده اى به اداى نماز و از برکت وجود مقدس آن حضرت نماز تو مقبول خواهد شد. و اگر تولاى آن حضرت نباشد، نماز تو ابدا مقبول نخواهد شد، اگر چه آن قدر عبادت کنى که مانند مشک پوسیده شوى.
برگرفته از: همدانى على اکبر (صدرالاسلام)، پیوند معنوى با ساحت مقدس معنوى، (تکالیف الانام فى غیبه الامام)، ص ۹۲.
ماهنامه موعود شماره ۱۵
