ا تَـکُن مِمَّن یَرجُو الآخِرَهَ بِغَیرِ العَمَلِ… یَنهى وَ لا یَنتَهى وَ یَامُرُ بِما لا یَاتى…؛
از کسانى مباش که بى عمل، به آخرت امید دارند… از گناه باز مى دارند، اما خود باز نمى ایستند، به کارهایى فرمان مى دهند که خود انجام نمى دهند.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص۴۹۷ و ۴۹۸، حکمت ۱۵۰