در طول تاریخ انسانهایى بوده و هستند که پس از مرگشان، زندگى و حیاتشان ادامه پیدا کرده و با مرگ بدنشان، وجودشان و شخصیت و اندیشه شان ادامه یافته است چنانچه مردان خدا و شخصیتهاى الهى، همانگونه که در زمان حیات خویش استوانه دین و محور انسانیت و پشتوانه حق و عدالت هستند، در زمان پس از مرگ نیز آرامگاه و زیارتگاهشان پشتوانه حق و عدالت و فضیلت است و در این میان، زیارت مشهد حسینى از ویژگیهاى برجستهاى برخوردار است.
در این باب روایت شده است که امام صادق (علیه السلام) از پدرشان و ایشان از آباء گرامیشان از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) نقل کرده که فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی هیچ خلقی را بیشتر از ملائکه نیافریده (فرشتگان به قدری زیادند که) هر شب هفتاد هزار ملک از آسمان نازل شده و خانه ی خدا را طواف میکنند، هنگام طلوع فجر به سوی مرقد رسول الله می روند و بر آن بزرگوار سلام میکنند، سپس به سوی قبر امیر مؤمنان رفته و بر آن حضرت سلام می دهند، بعد از آن به سوی قبر حسن بن علی رهسپار شده و بر آن حضرت نیز سلام می دهند، از آنجا به کربلا رفته و بر حسین (علیه السلام) سلام میکنند، پس از آن قبل از اینکه خورشید طلوع کند به آسمان عروج می نمایند.
سپس ملائک روز نازل میشوند آن ها نیز هفتاد هزارند، روز را تا هنگام غروب به طواف بیت الله الحرام مشغول میشوند وقتی که خورشید غروب می کند به سوی تربت پاک رسول الله می روند و بر آن حضرت سلام می دهند، سپس به سوی مرقد امیر مؤمنان بعد از آن تربت امام مجتبی (علیه السلام) و از آن پس به سوی قبر شریف امام حسین (علیه السلام) می روند و بر آن بزرگواران سلام می دهند و قبل از اینکه شب فرا رسد به آسمان عروج میکنند.(۱)
سوگند به آنکه جانم به دست اوست چهار هزار فرشته کنار قبر امام حسین (علیه السلام) تا روز قیامت خاک عزا بر سر می ریزند و بر آن بزرگوار گریه میکنند.(۲)
در روایت دیگر است که خداوند چهار هزار – و به روایتی هفتاد هزار- فرشته را بر قبر امام حسین (ع) باز داشته که سوگواری کرده و نماز میگذارند و برای زائران آن حضرت (که عارف به حق آن حضرت باشند) دعا میکنند و به رئیس آن «منصور» گفته میشود. هیچ زائری به زیارت امام حسین (علیه السلام) نمی رود مگر اینکه فرشتگان به استقبال او می روند و از کربلا بیرون نمی رود مگر اینکه او را مشایعت می نمایند، بیمار نمیشود مگر اینکه به عیادت او می روند، نمی میرد مگر اینکه بر جنازه اش نماز میگذارند و بعد از فوتش برای او استغفار میکنند.(۳)
منبع: تسنیم
پاروقی :
۱-ثواب الأعمال ص۸۷
قال الصادق (ع) : ما خلق الله خلقاً أکثر من الملائکه، وإنه لینزل من السماء کل مساء سبعون ألف ملک، یطوفون بالبیت لیلتهم حتى إذا طلع الفجر انصرفوا إلى قبر النبی (ص) فسلّموا علیه، ثم یأتون قبر أمیر المؤمنین (ع) فیسلّمون علیه، ثم یأتون قبر الحسن (ع) فیسلّمون علیه، ثم یأتون قبر الحسین (ع) فیسلّمون علیه، ثم یعرجون إلى السماء قبل أن تطلع الشمس .
ثم تنزل ملائکه النهار سبعون ألف ملک، فیطوفون بالبیت الحرام نهارهم حتى إذا دنت الشمس للغروب انصرفوا إلى قبر النبی (ص) فیسلّمون علیه، ثم یأتون قبر أمیر المؤمنین (ع) فیسلّمون علیه، ثم یأتون قبر الحسن (ع) فیسلّمون علیه، ثم یأتون قبر الحسین (ع) فیسلّمون علیه، ثم یعرجون إلى السماء قبل أن تغیب الشمس.ص۱۱۸
۲-کامل الزیارات : ص ۹۰
عن أبی عبدالله علیه السلام «قال : سمعته یقول : زُوروا الحسین علیه السلام ولو کلَّ سَنَه، فإنَّ کلَّ مَن أتاه عارفاً بحقِّه غیر جاحِد لم یکن له عِوَضٌ غیر الجنّه، ورُزِق رِزْقاً واسعاً، وأتاه الله بِفَرَج عاجِل، إنّ الله وکَّل بقبر الحسین بن علیٍّ علیهما السلام أربعه آلاف مَلَکٍ، کلّهم یبکونه، ویشیّعون مَن زاره إلى أهله، فإنْ مرض عادوه، وإنْ ماتَ شهدوا جنازته بالاستغفار له والتَرحّم علیه»
۳- أمالی الصدوق: ص۷۳۷
قال أبو عبد الله (علیه السلام) إن أربعه آلاف ملک عند قبر
الحسین شعث غبر یبکونه إلى یوم القیامه رئیسهم ملک یقال له منصور فلا یزوره زائر إلا استقبلوه و لا یودعه مودع إلا شیعوه و لا یمرض إلا عادوه و لا یموت إلا صلوا على جنازته و استغفروا له بعد موته .
بحارالانوار : ج ۹۸ ص ۶۲
قد وکل الله تعالى بالحسین (ع ) سبعین ألف ملک شعثا غبرا یصلون علیه کل یوم و یدعون لمن زاره و رئیسهم ملک یقال له منصور فلا یزوره زائر إلا استقبلوه و لا ودعه مودع إلا شیعوه و لا یمرض إلا عادوه و لا میت إلا صلوا على جنازته و استغفروا له بعد موته
_____
تسنیم