عدس یکی از گیاهانی است که نامش در قرآن به نیکی یاد شده و کارشناسان هم آن را برای درمان برخی ناراحتی ها مثل ناراحتی معده و گرفتگی صدا و سرفه و … مفید دانستهاند.
عدس یک نام قرآنی و از گیاهان مفید برای بشراست . خداوند در قرآن می فرماید: «وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسی لَنْ نَصْبِرَ عَلی طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها….»(بقره/ ۶۱)
و آن زمان را بیاد آورید که گفتید: ای موسی! ما بر یک نوع طعام نتوانیم ساخت از پروردگارت بخواه تا برای ما از آنچه از زمین میروید چون سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز برویاند.
این آیه اشارهای است به واقعه فرار حضرت موسی و پیروانش از ظلم حاکمان مصر و ورود آنان به صحرای سینا. بنی اسرائیل در زمان
اقامت در این دشت پس از تمام کردن همه خوراکیهایی که با خود آورده بودند احساس گرسنگی کردند. خداوند غذایی به نام منّ و سلوی بود بر ایشان نازل کرد. آنان با میل و لذت این غذا را خوردند، اما پس از مدتی که منّ و سلوی میخوردند از پیامبرشان خواستند برای آنان غذایی فراهم کند که آنان در زمان زندگیدر مصر میخوردند یعنی سبزی، خیار، سیر، عدس و پیاز.
در گنجینه احادیث پزشکی ائمه اطهار(ع) هم از عدس به نیکی یاد شده است. در روایتی آمده است که مردی از قساوت دل به پیامبر(ص) شکایت کرد. رسول خدا(ص) دستور خوردن عدس را به او فرمودند. (محاسن، ج ۲، ص۵۰۴) امیرالمؤمنین علی(ع) هم فرمودند: خوردن عدس، قلب را نازک رقّت و آمدن اشک را سرعت مىبخشد.
در همین راستا امام رضا(ع) هم به نقل از پدرانش از رسول خدا(ص) فرمودند: «علیکم بالعدس، فأنه مُبارک، مقدس، یَرِق القلب و یکثر الدمعه و قد مبارک فیه سبعون نبیاً آخرهم عیسی بن مریم»؛ بر شما باد عدس، زیرا که مبارک و مقدس است، دل را نرم و اشک چشم را زیاد مینماید، هفتاد پیغمبر او را مبارک گردانیدهاند که آخر آنها عیسی بن مریم است.
(عیون اخبار، ج ۲، ص ۴۱، مکارم، ص ۲۱۵، صحیفهالرضا ص ۲۵، بحار، ج ۶۲، ص ۲۵۷)