جمهوری اسلامی ایران گفته است برای میانجی‌گری میان دولت سوریه و مخالفان مسلح با هدف حل‌وفصل بحران موجود در این کشور عربی آماده است.
اسحاق آل حبیب، معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل روز سه‌شنبه (۱۴ شهریور، ۴ سپتامبر) در سخنرانی برای اعضای مجمع عمومی سازمان ملل، حمایت ایران از الاخضر ابراهیمی، فرستاده جدید سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه را اعلام کرد.
آل حبیب گفت: «ما از این که می‌بینیم ابراهیمی این سمت جدید را بر عهده گرفته است بسیار خوشحال هستیم. با توجه به پیشینه‌ی درخشان و تجربه فراوان وی در زمینه مسائلی که ماهیت حساسی داشته‌اند، اطمینان داریم که وی سرسختانه به دنبال یک توافق سیاسی مسالمت‌آمیز برای بحران سوریه خواهد بود.»
وی همچنین کشورهایی را که سعی دارند با حمایت مالی از شورشیان سوریه و قرار دادن سلاح در اختیار آن‌ها حکومت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه را سرنگون کنند، مورد انتقاد قرار داد.
شبکه پرس تی‌وی در این باره مصاحبه‌ای را با مایکل چاساداوسکی، مدیر «مرکز تحقیقات جهانی‌شدن» ترتیب داده است. در زیر برگردان این مصاحبه را می‌خوانید:
پرس تی‌وی: با حضور الاخضر ابراهیمی‌به عنوان جانشین کوفی عنان، سازمان ملل چقدر می‌تواند در هدف خود برای پایان دادن به بحران سوریه موفق باشد؟ به عبارت دیگر، آیا آقای ابراهیمی می‌تواند کاری را که کوفی عنان در انجام آن ناموفق بود، به انجام برساند؟
چاساداوسکی: اول از همه این که فکر می‌کنم باید به بیانیه‌های بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل اشاره کنیم. فکر می‌کنم سیاست سازمان ملل شکست خورده است، زیرا چیزی که در این جا رخ می‌دهد این است که بان کی مون در حقیقت قربانیان را به نام متجاوزان سرزنش می‌کند.
به خوبی مشخص است که این یک جنگ داخلی نیست، این جنگ تجاوز است، جایی که نیروهای برخی از کشورهای عضو ناتو به سوریه وارد شده‌اند. درباره نیروی ویژه هوایی انگلیس، سازمان اطلاعات و امنیت خارجی انگلیس، سازمان سیا، نیروهای امریکایی و فرانسوی، نیروهای عربستان سعودی و قطر و مزردوران صحبت می‌کنم و دبیر کل سازمان ملل به سادگی از اذعان این حقیقت چشم می‌پوشد و اکنون نیز انتظار می‌رود، الاخضر ابراهیمی فرستاده جدید سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه چنین مسائلی را در نظر بگیرد. اما به نظر می‌رسد که ابراهیمی‌بر پایه اصول و قوانین پیش می‌رود زیرا در حقیقت وی نیز از سوی متجاوزان به این سمت منصوب شده است. متجاوزان کشورهای عضو ناتو بوده و تروریست‌های ارتش آزاد سوریه نیز پیاده نظام آن‌ها هستند.
بنابراین، در موقعیتی قرار داریم که اگر بر اساس حقیقت روح و نهاد سازمان ملل عمل می‌کردیم، دبیر کل سازمان ملل باید انگشت اتهام خود را به سوی کشورهایی می‌گرفت که سبب به وجود آمدن این بحران انسانی هستند، اما بان کی مون دقیقا عکس این عمل را انجام می‌دهد.
وی قربانیان را به اسم متجاوزان سرزنش می‌کند؛ کاملا مستدل شده است که جنایات انجام شده علیه مردم سوریه از سوی مزدوران ارتش آزاد سوریه و تروریست‌ها انجام می‌شود و این تروریست‌ها نیز از جانب متحدان نظامی غربی حمایت می‌شوند.
پرس تی‌وی: بنابراین فکر می‌کنید چقدر امکان دارد در آینده نزدیک سوریه در گیر یک نبرد نظامی سنگین شود؟
چاساداوسکی: خب، خیلی دشوار است که در این مرحله پیش‌بینی کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد، زیرا اول از همه کشورهای غربی در هفته‌های اخیر تهدیدهایی را مطرح کرده‌اند. فرانسه و انگلیس استقرار نیروهای دریایی خود در مدیترانه شرقی را اعلام کرده‌اند. آن‌ها این کار را به بهانه نجات مردمی‌که مجبور به بازگشت به کشور خود هستند انجام دادند، اما مجبورند تا بزرگ‌ترین کشتی‌های جنگی از جمله کشتی شارل دوگل را مستقر کنند.
و پس از آن بیانیه‌های نخست‌وزیر فرانسه را داریم که در آن اشاره شده بود که یک منطقه پرواز ممنوع جزئی اعلام خواهد شد، این در حالی است که چنین چیزی وجود ندارد و منطقه پرواز ممنوع به معنی یک جنگ هوایی است؛ چنین چیزی به معنی حمله به حاکمیت یک کشور است، همان چیزی که در لیبی دیدیم. و پس از آن مساله نیش و کنایه‌های دولت اوباما مطرح می‌شود …مبنی بر اینکه امریکا نیروهای زبده خود را برای یافتن به اصطلاح سلاح شمیایی به سوریه خواهد فرستاد، سلاح کشتار جمعی که در انبارهای سوریه نگهداری می‌شود و اتهاماتی از این قبیل.
اما جالب این است که در گزارش منتشر شده از سوی لس آنجلس تایمز، دولت اوباما می‌گوید ما به آن‌جا می‌رویم تا از افتادن سلاح‌های کشتار جمعی به دست شورشیان جلوگیری کنیم، تروریست‌هایی که در حقیقت از آن‌ها حمایت می‌کنیم. من می‌گویم «ما»، یعنی ائتلاف نظامی غربی از این تروریست‌ها حمایت می‌کنند و سپس زمانی این حرف را می‌زنند که می‌خواهند وارد عمل شوند، آن‌ها برای وارد شدن به این کشور به دنبال بهانه می‌گردند.
بنابراین آن چه در حال روی دادن است نمونه‌ای کامل از ارعاب و تهدید است، البته اگر تحریم‌های اقتصادی را ذکر نکنم. هدف اصلی این است که یک ملت را نابود کنند. یک ملت را قتل عام کنند، اقتصاد آن را بی‌ثبات کنند و آتش یک بحران انسانی را در آن جا برافروزند و سپس آن را به سازمان‌های غیر دولتی حواله دهند تا تکه‌های آن را به یکدیگر بچسبانند و یا این که آن را به ناتو بفرستند.
ما بر سر دو راهی بسیار خطرناکی هستیم زیرا سوریه در مرکز خاورمیانه است و جنگ در سوریه به ناچار به جنگ‌های منطقه‌ای دامن خواهد زد و ممکن است به مدیترانه شرقی، درست در کنار آسیای مرکزی و البته افغانستان، پاکستان و چین کشیده شود. بنابراین باید به شدت در
