امام سجاد علیه السلام : اَللّهُمَّ اِنَّهُ یَحْجُبُنى عَنْ مَساَ لَتِکَ خِلالٌ ثَلاثٌ وَ تَحدونى عَلَیْها خَلَّهٌواحِدَهٌ یَحْجُبُنى اَمْرٌ اَمَرْتَ بِهِ فَاَبْطَاْتُ عَنْهُ وَ نَهىٌ نَهَیْتَنى عَنْهُ فَاَسْرَعْتُ اِلَیْهِ وَ نِعْمَهٌ اَنْعَمْتَ بِها عَلَىَّ فَقَصَّرتُ فى شُکْرِها وَ یَحدونى عَلى مَسْاَ لَتِکَ تَفَضُّلُکَ عَلى مَنْ اَقْبَلَبِوَجْهِهِ اِلَیْکَ، وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ اِلَیْکَ، اِذْ جَمیعُ اِحْسانِکَ تَفَضُّلٌ و اِذْ کُلُّ نِعَمِکَ ابْتِداءٌ؛
بار خدایا! سه چیز باعث مىشود که من از تو درخواست نکنم و تنها یک چیز مرا بر آنمىدارد . آنچه مرا باز مىدارد، یکى آن است که تو مرا فرمان دادى و من در انجام آن سستىکردم، دیگر آنکه مرا از کارى نهى فرمودى، امّا من به انجام دادن آن شتافتم، سوم آنکه مرانعمت ارزانى داشتى، ولى من در شکرگزارى آن، کوتاهى کردم . امّا آنچه مرا به درخواستکردن از تو مىکشانَد، تفضّل تو بر کسى است که به درگاهت روى کند و با خوشگمانى به سوىتو آید، که همه احسانهایت، تفضّل است و همه نعمتهایت، نخستین است. صحیفه سجّادیّه، از دعاى ۱۲
