حجت الاسلام رحیم کارگر با اشاره به ابعاد قیام امام عصر در دوران ظهور گفت: یکی از ابعاد قیام امام مهدی(ع) ـ علاوه بر جنبههای اصلاحگری، انسانسازی، عدالت گستری، کمالبخشی و احیاگری ـ خونخواهی آن حضرت از دشمنان خدا، رسول خدا، اهل بیت ـ به خصوص امام حسین(ع) ـ و تمامی مظلومان و پایان بخشیدن به حاکمیت دولتهای غاصب، جائر و نامشروع است. در این فرض، پس از جنگ و انتقام از این دشمنان، زمین آکنده از عدل و داد میشود و دولتهای ظالم و ستمگر از بین میروند.
وی با بیان اینکه مهمترین بعد این قضیه، این است که امام مهدی(ع) انتقام گیرنده خون حضرت اباعبدالله حسین بن علی(ع) خواهد بود، خاطرنشان کرد: این بشارت و وعدهای است که خداوند متعال در روز عاشورا به فرشتگان خود داده است و خبر غیبی است که پیشوایان معصوم بر اساس آن، انتقام خون حسین(ع) را برعهده مهدی موعود دانستهاند.
حجت الاسلام کارگر ادامه داد: یعنی، هر چند در حماسه ماندگار کربلا، امام حسین(ع) و یاران اندکش به ظاهر پیروز نشدند و با مظلومیت تمام، به شهادت رسیده و باقی ماندگانشان به اسارت در آمدند؛ اما این مظلومیت و غربت آنها برکات و آثار فراوانی داشت و موجب بقای اسلام شد. در عین حال خونهای پاک آنان، پایمال نشده و دست انتقام الهی از آستین حضرت مهدی(ع) خارج خواهد شد.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی اظهار داشت: روشن است که جبهه مقابل سالار شهیدان در جرگه گروه باطل بوده و هرکس در هر زمان، این فکر و روش را داشته باشد، از گروه باطل بوده و مقابله با آنان وظیفه تکتک حق طلبان میباشد.
وی با بیان اینکه براساس روایات مختلف، یکی از ابعاد انقلاب و جهاد حضرت ولی عصر(ع)، خونخواهی از دشمنان امام حسین(ع) است، تصریح کرد: البته معنا و گستره این انتقام خواهی در روایات مشخص شده است؛ یعنی، با توجه به احادیث، آن حضرت از کسانی که راضی به شهادت امام حسین(ع) بوده و به جنایت پدران خود افتخار کردهاند، انتقام خواهد گرفت. آن گاه با دشمنان خدا و رسول او و خاندان گرامی آن حضرت و دشمنان مظلومان و مستضعفان عالم ـ که در خط یزیدیان قرار دارند ـ چنین بر خوردی خواهد داشت.
حجت الاسلام کارگر تاکید کرد: توجه به این نکته بایسته است که “انتقام”، تنها یک بعد رفتاری است (بعد قهر و خشم) و ابعاد رفتاری دیگر آن حضرت، سراسر مهر و لطف و نجات بخشی تمامی انسانها و مستضعفان میباشد (بعد لطف و رحمت.)
این پژوهشگر مهدوی با اشاره به بعضی از جنایات و رذالتهایی که از طرف یزیدیان در نینوا افزود: عاشورا، صحنه بروز و ظهور “جنایت، رذالت، شیطنت و ظلمت” انسانهای شرور و ستمگر و اوج طغیان گری، فساد و خونریزی گروه باطل بود؛ همان گونه که محل تجلی و ظهور “نورانیت، شجاعت، عبودیت و حقانیت” صالحان و نیکان عالم بوده است.
وی گفت: درباره این دژخیمان اموی و نفاق پیشگان کوفی نوشتهاند: “آنان کسانی بودند که به پرستش هوا و هوس، پیروی از شهوات، دنبال کردن خوی ددمنشی و تعظیم در برابر فاسقی شراب خوار و کافری سگباز و منافقی میمون پرست چون یزید، زندگی میگذراندند. آنان در مکتب بنیامیه، درس زندگی، غارت، بیرحمی، بیمهری، چپاول، ظلم، ستم، کینه و نفاق، منیّت و خودپرستی آموخته بودند…”
حجت الاسلام کارگر با اشاره به برخی جنایت های یزیدیان گفت: عناوین بعضی از جنایتهای آنان در فاجعه کربلا، عبارت بود از: تحمیل جنگ نابرابر بر امام حسین(ع)، بستن آب بر روی خاندان پیامبر(ص)، شهادت جانسوز اطفال و کهن سالان، شهادت غمبار یگانه یادگار پیامبر(ص)، مثله و قطعه قطعه کردن بدنها، سنگباران سپاهیان نور؛ بریدن و به سر نیزه کردن سرها، رها گذاشتن بدنهای پاک روی زمین گرم و داغ، تاختن اسبها بر بدنهای مطهر و شریف، غارت اموال و آتش زدن خیمهها، به اسارت گرفتن اهل بیت، عبور دادن مصیبت زدگان از کنار قتلگاه و…
مدرس مرکز تخصصی مهدویت ادامه داد: یزید و عُمّال خونریز وی، به این جنایات هولناک بسنده نکرده و در طی مدت کوتاهی بعد از واقعه عاشورا، فجایع دیگری به بار آوردند. یزید پس از شهادت امام حسین(ع) و سربریدن اطفال و یاران آن حضرت، در سال بعد، مدینه را برای لشکریانش مباح گردانید. هزار دختر یا بیشتر بیعصمت گردیده، هزار نفر کشته شدند که در میان آنان ۷۰۰ تن از مهاجر و انصار بودند.
وی همچنین افزود: در سال سوم، با منجنیق به کعبه حمله کرد و آنجا را به سنگ بست. او ابن زیاد را فرماندار کوفه نمود که عملیات پدرش زیاد را نسبت به شیعیان کوفه تکرار کند. وی افراد بیگناه را به زندان میانداخت، تبعید میکرد، میکشت، به دار میآویخت، دست و پا میبرید و…امیر فاسق و ناپاک او نیز در واقعه کربلا، به عمربن سعد نوشت: “حسین را محاصره کن، تا او و یارانش را بکشی و بدنهای آنان را قطعه قطعه نمایی؛ چون مستوجب کشته شدن هستند!…هنگامیکه حسین را کشتی، اسب بر بدنش، بتازان، چون حسین مرد ستمکاری است” از دستوراتی که یزید به شمر داده بود، ذبح اولاد حسین(ع) ـ از کوچک و بزرگ و شیرخوار و کهن سال ـ بود که دیگر از نسل علی(ع)کسی باقی نماند!!
حجت الاسلام کارگر با بیان اینکه آیا روزگار خون حسین(ع) را فراموش میکند؟ آیا آن خونی که در همه عصرها میجوشد و تازه است، فراموش میگردد؟! گفت: چنان که شیخ عبیدی (مفتی موصل) میگفت: کشته شدن حسین(ع) به ریشه اسلام برخورد نموده و فراموش نمیگردد!
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه جا دارد این زلال همیشه جاری (خون حسینی)، طوفانی سهمگین شود و طومار عمر ظالمان و جبّاران را در هم پیچید و ریشه فساد و ستم را برکند، تاکید کرد: براساس روایات معتبر، جوشش خون حسین(ع)، در عصر ظهور مهدی موعود(ع)، به اوج خود رسیده و خاموش نخواهد شد؛ بلکه این خون مقدس، گریبانگیر همه ستمگران و شروران خواهد بود.
وی گفت: با توجه به این بیان “سرّ خونخواهی” امام مهدی(ع) نیز آشکار میشود و آن این است که: گروه باطل هر چند ممکن است مدتی جولان داشته و برای خود شوکت و قدرت ظاهری دست و پاکند؛ اما بالاخره نابود شده و از بین خواهد رفت و این تداوم راه حق و حقیقت در هر عصر و زمانی است.