موعود پایگاه اینترنتی موعود
یکی از سربازان آزاد شده از محاصره تروریست‌ها در فرودگاه کویرس به تشریح خاطرات سال‌های سخت و نفس‌گیر محاصره پرداخت.
به گزارش موعود به نقل از تسنیم “یوسف خضیره” از زمانی سخن گفت که در فرودگاه کویرس در حومه حلب به مدت بیش از سه سال در محاصره قرار داشت، سال‌های دشواری که در کنار دیگر همرزمانش سپری کرد. خضیره تاکید می‌کند که سربازان ارتش در دوران محاصره فرودگاه کویرس، شایستگی بالای خود را نشان دادند و تمام حملات تروریست‌ها را با شجاعت هر چه تمام‌تر دفع کردند.
محبت و صداقتی که سربازان محاصره شده در کویرس با یکدیگر داشتند، اعتماد و وفاداری‌شان به وطن و اصولشان را تقویت کرد و آنها مصمم شدند حتی از یک وجب از خاک کشورشان دست برندارند.
خضیره یکی از سخت‌ترین درگیری‌هایی را که میان مدافعان فرودگاه و گروه‌های تروریستی رخ داد، این‌گونه توصیف می‌کند: در نهمین روز هشتمین ماه سال میلادی جاری(آگوست) تروریست‌های داعشی از تمام محورها به ما هجوم آوردند، آنها از ۱۵ خودروی بمب‌گذاری شده در این هجوم استفاده کردند، گلوله‌های تک تیراندازهای داعشی هم از هر سو به سوی ما شلیک می‌شد، اما خدا را شکر توانستیم این هجوم بسیار گسترده را با وجود شهدا و مجروحانی که دادیم، دفع کنیم، همچنان‌که تعداد داعشی‌هایی که در این عملیات به هلاکت رسیدند، بسیار زیاد بود.
این سرباز ارتش سوریه در ادامه در دمشق می‌گوید شمار سربازانی که از فرودگاه کویرس دفاع می‌کردند و طی این سه سال در محاصره تروریست‌ها بودند، حدود ۱۱۰۰ نفر بودند .این فرودگاه در طول این سال‌ها در محاصره کامل گروه‌های تروریستی مختلف بود که از گروه موسوم به جیش الحر آغاز شد و در ادامه گروه‌های تروریستی جبهه النصره و در ادامه گروه تروریستی داعش، این فرودگاه را در محاصره خود قرار دادند.
خضیره می‌افزاید: فرودگاه کویرس یک مرکز آموزشی برای دانشجویان افسری بود و کسانی که در این مکان قرار داشتند، در حال آموزش بودند، اما خدا را شکر همه ما به رزمندگان سرسخت تبدیل شدیم و شایستگی فراوان خود را طی سال‌های محاصره اثبات کردیم و توانستیم تمام حملات تروریستی را دفع کنیم.
به گفته وی، فرمانده فرودگاه کویرس همواره برای مجهز کردن ما به مهمات کافی و رفع نیازهایمان در حد توان تلاش می‌کرد.
خضیره در ادامه تاکید می‌کند درباره خودم باید بگویم که من و دوستانم در صف نخست مدافعان فرودگاه قرار داشتیم و فاصله میان ما و تروریست‌ها، حدود ۱۵۰ متر بود و به همین سبب قرار دادن توپخانه در این نقطه به سبب آنکه به آسانی رصد می‌شود، دشوار بود به همین سبب ما در خطوط مقدم با سلاح شخصی و خمپاره‌انداز و تیربار می‌جنگیدیم.
خضیره می‌گوید : فرمانده دانشکده هوایی به ما توصیه می‌کرد که هیچ زمینه و مجالی را برای تماس با تروریست‌های داعشی برای گفت‌وگو و منصرف کردن آنها از محاصره فرودگاه نگشاییم، زیرا صحبت کردن با آنها هیچ فایده‌ای ندارد، آنها تکفیری هستند و از خارج به سوریه آمده‌اند در حالی که مورد شستشوی مغزی قرار گرفته و از خود هیچ فکر و اندیشه‌ای ندارند و افکاری را که به آنها القا شده، قبول دارند.
آنچه مقاومت و عزم و اراده ما و قدرت دفاعی‌مان را افزایش می‌داد، این بود که ما با نیروهایی که در آزاد کردن ما از محاصره مشارکت کردند، در تماس بودیم و همین مسئله سبب شد تا ما در آماده باش کامل برای استقبال از طلایه‌داران ارتش سوریه برای آزادی‌مان قرار داشته باشیم، به طوری که هر یک از ما وقتی نوبت نگهبانی‌اش پایان می‌یافت، به محل استراحت خود باز نمی‌گشت، بلکه بیدار می‌ماند تا نیروهای سرهنگ شجاع، سهیل الحسن برای آزادی فرودگاه برسند.
خضیره در ادامه خاطرات دوران سخت محاصره در فرودگاه کویرس می‌گوید: برخی خاطرات هرگز از یادم نمی‌رود، ما در داخل فرودگاه همواره به هم محبت می‌کردیم، حتی لقمه غذا را با یکدیگر تقسیم می‌کردیم، فرمانده فرودگاه برای تامین تمام نیازهای ما تلاش می‌کرد، ما در فضایی از محبت و دوستی با یکدیگر قرار داشتیم که سبب افزایش اعتماد و باورمان به اصول و میهن می‌شد و این‌که حتی از یک وجب خاک وطن دست برنداریم، حتی اگر شهید شویم، چرا که می‌دانستیم که سربازان هستند که اگر ما شهید شویم، انتقام ما را خواهند گرفت وخونمان هدر نخواهد رفت.
این سرباز ارتش سوریه می‌افزاید در آخرین روزهای محاصره، با کمبود مهمات در داخل دانشکده روبرو شدیم، فرمانده دانشکده، فردی مدیر و دوراندیش بود و توانستیم به لطف دستورالعمل‌هایش از ذخایر باقی‌مانده به بهترین نحو ممکن استفاده کنیم.
وی تاکید کرد ما در جریان یکی از درگیری‌ها با تروریست‌های مهاجم از ناحیه دست مجروح شدم، اما در داخل فرودگاه توجه ویژه‌ای به مجروحان می‌شد و نیازهایمان را برطرف می‌کردند.
خضیره در پایان گفت بلافاصله پس از بهبودی به میدان نبرد باز خواهک گشت و مسیر نبرد را تا آزادسازی کامل وطن از شر تکفیری‌ها یا شهادت ادامه خواهم داد.
