موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش موعود، نشانه‌های ظهور از جذاب‌ترین و پرطرفدارترین بخش‌های معارف مهدوی است. اختصاص بخش عمده‌ای از روایات مهدویت به این موضوع، بهترین گواه بر این مسئله است.
به مناسبت فرارسیدن سالروز امام یازدهم و آغاز امامت فرزند برومندش حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) با نیم نگاهی به احادیث اسلامی، تصویری کامل، منسجم و معقول از سفیانی، رخدادهای مربوط به وی و دیگر مباحث مهدویت، را منتشر می‌کند.
در احادیث و منابع حدیثی شیعه، برای “هشت” نشانه ظهور، تعبیر “محتوم” و حتمی‌به کار برده شده است که عبارتند از: یمانی، سفیانی، ندای آسمانی، قتل نفس زکیه، خسف بیداء، پدیدار شدن دستی در آسمان، طلوع خورشید از مغرب و اختلاف بنی فلان (بنی عباس).
و اما احادیث این نشانه های حتمی در منابع حدیثی شیعه، از این قرار است:
۱. نعمانی در کتاب الغیبۀ، در روایتی از امام صادق علیه‌السلام، چنین نقل می‌کند:
النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ السُّفْیَانِیُّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ الْیَمَانِیُّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّهِ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ کَفٌّ یَطْلُعُ مِنَ السَّمَاءِ مِنَ الْمَحْتُوم … .
ندای آسمانی، حتمی است، خروج سفیانی، حتمی است، خروج یمانی، حتمی است، شهادت نفس زکیه، حتمی است، و آشکار شدن دستی در آسمان، حتمی است … .
۲. شیخ صدوق در کتاب کمال الدین در روایتی دیگر، حادثه خسف بیداء (فرو رفتن لشکر سفیانی در منطقه بیداء، بین مکه و مدینه)، را نیز به عنوان نشانه حتمی، ذکر می‌کند. شیخ صدوق، از امام صادق علیه‌السلام در حدیث معتبری نقل کرده است:
قَبْلَ قِیامِ الْقَائِمِ خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْیمَانِی وَ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَهُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیهِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیدَاء.
پیش از قیام قائم پنج نشانه حتمی است: یمانی، سفیانی، صحیه آسمانی، شهادت نفس زکیه و خسف بیداء.
۳. همچنین شیخ مفید در کتاب الارشاد و شیخ طوسی در کتاب الغیبۀ، به نقل از امام صادق، طلوع خورشید از مغرب، را نیز جزو نشانه های حتمی ظهور، محسوب کرده‌اند. از امام صادق علیه‌السلام، نقل شده است:
… خُرُوجُ السُّفْیَانِیِّ مِنَ الْمَحْتُومِ … وَ النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا مَحْتُومٌ … .
… خروج سفیانی، حتمی است … ندای آسمانی، حتمی است … طلوع خورشید از مغرب، حتمی است … .
البته برخی از محققین معتقدند، این نشانه (طلوع خورشید از مغرب)، جزو نشانه های قبل از ظهور، نیست. بلکه طلوع خورشید از مغرب، از نشانه‌های قیامت است.
۴. و البته در کتاب الغیبۀ شیخ طوسی، اختلاف بنی فلان، نیز جزو نشانه های حتمی، ذکر شده است. از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است:
… خُرُوجُ السُّفْیَانِیِّ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ النِّدَاءُ مِنَ الْمَحْتُومِ … و اخْتِلَافُ بَنِی فُلَانٍ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّهِ مِنَ الْمَحْتُوم … .
… و خروج سفیانی، حتمی است، ندای آسمانی، حتمی است … و اختلاف بنی فلان، حتمی است و قتل نفس زکیه، حتمی است … .
البته در برخی روایات، از اختلاف بنی فلان، به اختلاف بنی عباس، نیز تعبیر شده است که به علت اختلاف نسخ، اقوال مختلفی در این زمینه، مطرح گردیده است. برخی از محققین، معتقد به تشکیل حکومت بنی عباس، در آخرالزمان و قبل از ظهور هستند و برخی نیز، معتقدند، که روایات تصحیف شده‌اند و یا در فرض عدم تصحیف، تعبیر بنی عباس، حاکی و کنایه از این است که بنی فلان، کسانی هستند که در خط و مشی، شبیه به بنی عباس، عمل می‌کنند.
*پنج نشانه ویژه و حتمی ظهور
و اما در این میان، از پنج نشانه حتمی ظهور (یمانی، سفیانی، ندای آسمانی، قتل نفس زکیه و خسف بیداء) به صورت ویژه و مستقل سخن به میان آمده است. اهمیت این پنج نشانه را میتوان هم از تعدد روایات مربوط به آنها و هم از جداسازی و بیان این نشانه‌ها در لسان و بیان ائمه معصومین، به شکل مستقل دریافت. شیخ صدوق در کتاب کمال الدین، با سلسله اسنادش از امام صادق علیه‌السلام در حدیث معتبر، نقل کرده است:
قَبْلَ قِیامِ الْقَائِمِ خَمْسُ عَلَامَاتٍ مَحْتُومَاتٍ الْیمَانِی وَ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَهُ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیهِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیدَاء.
پیش از قیام قائم پنج نشانه حتمی است: یمانی، سفیانی، صحیه آسمانی، شهادت نفس زکیه و خسف بیداء.
و نیز مرحوم کلینی در کتاب الکافی، در حدیث معتبر، از امام صادق نقل کرده است:
خَمسُ عَلاماتٍ قَبلَ قِیامِ القائمِ الصَّیحَهُ وَ السَّفیانِیُّ وَ الخَسفُ وَ قَتلُ النَّفسِ الزَّکیَّه وَ الیَمانِیُّ ِ.
پیش از قیام قائم پنج علامت وجود خواهد داشت: ندای آسمانی، سفیانی، خسف و فرو رفتن (لشکر سفیانی) در زمین (بیداء)، شهادت نفس زکیه و یمانی.
*معرفی اجمالی نشانه های حتمی ظهور
این دو حدیث معتبر در کتاب الکافی کلینی و کتاب کمال الدین صدوق، و حدیث های مشابه دیگر، دلالت بر این دارد که ظهور امام مهدی علیه‌السلام، متوقف بر نشانه های حتمی است که باید به وقوع بپیوندد.
طبق این روایات، ندای آسمانی، برای اثبات اینکه امام مهدی، از طرف خداوند متعال، برگزیده و فرستاده شده است و خروج سفیانی به عنوان دشمن اصلی امام عصر، به جنگ میان حق و باطل، اشاره دارد. خروج یمانی، به ضرورت وجود قوا و لشکر جبهه حق و نصرت و یاری در ظهور امام مهدی، اشاره دارد و شهادت نفس زکیه، به طغیان حکومت و نظام ناصبی و دشمن اهل بیت در کشور حجاز (عربستان)، اشاره می‌کند. و خسف بیداء و فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین در منطقه بیداء (در بین مکه و مدینه)، نشانگر صحت پیشگویی و صدق خبر پیامبر و نیز بیانگر این است که حکومت جهانی امام مهدی، ادامه حکومت رسول الله و اتمام رسالت پیامبر اسلام، می‌باشد.
*توصیف بخشی از علائم ظهور به حتمیت، منشاء حدیثی، دارد
و اما علائم حتمی ظهور، به چه معنا است؟ این تقسیم بندی از کجا آمده است؟ و آیا منشاء حدیثی دارد؟
علائم ظهور را به چندین اعتبار، میتوان تقسیم بندی کرد؛ از جمله میتوان آنها را به علائم عادی و علائم معجزه آسا، علائمی‌که در طول تاریخ رخ داده‌اند و علائمی‌که تاکنون اتفاق نیفتاده و … تقسیم کرد.
یکی از مهمترین و معروفترین تقسیمات نشانه و علائم ظهور امام مهدی، که از روایات اسلامی‌برگرفته شده، تقسیم نشانه های ظهور به علائم حتمی و علائم غیر حتمی است. امام باقر علیه‌السلام در کتاب الغیبۀ نعمانی در حدیثی فرموده‌اند:
إِنَ مِنَ الْأُمُورِ أُمُوراً مَوْقُوفَهً وَ أُمُوراً مَحْتُومَهً وَ إِنَ السُّفْیانِی مِنَ الْمَحْتُومِ الَّذِی لَا بُدَّ مِنْهُ.
برخی از امور موقوف و مشروط هستنند و برخی محتوم و تغییر ناپذیر، و سفیانی از علایم حتمی است که بی تردید رخ خواهد داد.
بنابراین این تقسیم بندی نشانه های ظهور به حتمی و غیر حتمی، اصالت روایی و منشاء حدیثی دارد که توسط اهل بیت، برای شناخت علائم حتمی ظهور و جداسازی از علائم غیر حتمی، مطرح گردیده است.
*فوائد شناخت نشانه های حتمی ظهور
در عصر حاضر، آفت های فراوانی در زمینه نشانه شناسی ظهور در مباحث مهدویت، به چشم می خورد. متأسفانه افراط و تفریط در زمینه ی مبحث نشانه شناسی ظهور، موجب اتخاذ سیاست های نادرست در این زمینه شده است:
الف) گروهی از شیعیان، هیچ توجهی به نشانه های ظهور و روایات مربوط به آخرالزمان ندارند و به همین دلیل بدون توجه به وقایع اطراف، به امور روزمره مشغولند. به همین دلیل تعدادی از آنان نیز علی رغم ادای فرایض دینی، به دلیل عدم شناخت صحیح از امتحانات و ابتلائات آخرالزمان، گرفتار فتنه ها شده و در گرد و غبار فتنه ها، اهداف اصلی را فراموش می‌کنند و در این امتحانات مردود می‌گردند. دیدگاه این افراد نسبت به نشانه های ظهور، تفریطی بوده و مانع از موضع گیری صحیح آنان می‌گردد.
ب) گروه دیگری از شیعیان، متاسفانه راه افراط را در پیش گرفته و با تطبیق دادن افراطی وقایع اطراف خود با نشانه های ظهور، هر واقعه ای را بالاجبار و به واسطه ی انواع و اقسام توجیهات، بر یکی از نشانه های ظهور منطبق می نمایند و دست به توقیت و تعیین وقت برای ظهور می زنند. این حرکت افراطی نیز تبعات نامناسبی داشته و علیرغم ایجاد امید و شوق در دل منتظران مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در کوتاه مدت، در درازمدت به دلیل عدم صحت تطبیق های ارایه شده و متعاقب آن عدم ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در زمان مورد ادعا، موجب ناامیدی و یأس در بین مشتاقان و منتظران ظهور مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌گردد و لطمات جبران ناپذیری بر پیکره جامعه مهدوی وارد می‌کند.
ج) اما افرادی که مسیر صحیح را برمی‌گزینند و ضمن مطالعه توأم با تدبر و تحقیق و همچنین رعایت احتیاطات لازم، به مطالعه پیرامون نشانه های ظهور می پردازند، ضمن حفظ روحیه و آمادگی خود برای زمینه سازی ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و پرهیز از گرفتار شدن در فتنه های آخرالزمانی، بی محابا به تطبیق های ناصحیح و نادرست نپرداخته و از افتادن در ورطه یأس و ناامیدی دوری می نمایند.
در این بین افراد گروه سوم که به دور از افراط و تفریط به مطالعه دقیق پیرامون نشانه های ظهور می پردازند، از سایر افراد موفقترند و ضمن آمادگی همیشگی و پرهیز از افتادن در ورطه فتنه های آخرالزمان، از تعجیل و توقیت در امر ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خودداری می نمایند.
*وجوب شناخت نشانه های حتمی ظهور
از اینرو، برخی از فقهاء، یادگیری نشانه های ظهور را از باب جلوگیری از سقوط در وادی هلاکت و ضلالت عصر غیبت و دفع ضرر محتمل، واجب دانسته‌اند. آیۀ الله صافی گلپایگانی در کتاب منتخب الاثر، چنین می فرمایند:
هل یجب معرفه علائم الظهور، لیعلم به عند وقوعه، و یعرف المحقّ من المبطل، و یمیز بین الخبیث و الطیّب؟ الظاهر هو وجوبها؛ حذرا عن الوقوع فی الضلاله، و دفعا للضرر المحتمل.
البته، مجموعه حوادث و نشانه های حتمی ظهور، باید در کنار هم، بررسی شوند و بررسی جداگانه و منفصل آنها و تطبیق، خسارت زیانباری است که با ایجاد هیجان و احساس کاذب در منتظران ظهور امام عصر، ممکن است تبعات ناگوراری، به دنبال خود داشته باشد. بنابراین باید به دستور ائمه معصومین، باید همواره ظهور را نزدیک دانست و در عین حال، ضمن پرهیز از تعیین وقت قطعی در زمان ظهور، همچنین از عجله و استعجال در امر ظهور و درخواست زودتر از موعد، قبل از وقوع نشانه های حتمی ظهور، بویژه وقوع ندای آسمانی -که در ماه رمضان رخ مبدهد و تمام جهانیان میشنوند- پرهیز کرد.
چنانچه، در احادیث منقول از اهل بیت، تاکید شده است:
… کَذَبَ الْوَقَّاتُونَ وَ هَلَکَ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ نَجَا الْمُسَلِّمُونَ.
… وقت تعیین کنندگان برای امر ظهور، را تکذیب کنید، تعجیل کنندگان در امر ظهور، هلاک میشوند و تسلیم شوندگان (و آنان که در انتظار وقوع نشانه های حتمی ظهور، می‌باشند)، نجات می‌یایند.
منابع:
۱. نعمانی، الغیبۀ، ص ۲۵۲.
۲. شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰.
۳. شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۱. شیخ طوسی، الغیبۀ، ص ۴۳۵.
۴. تبریزیان، العد التنازلى فی علائم الظهور المهدی، ص ۳۸۸.
۵. آیتی، تاملی در نشانه های حتمی ظهور، ص ۲۷۱.
۶. شیخ طوسی، الغیبۀ، ص ۴۳۵.
۷. کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰.
۸. مهدی پور، پژوهشی پیرامون علائم حتمی ظهور، ص ۶۷-۶۸.
۹. کورانی، الیمانیون قادمون، ص ۱۱۸.
۱۰. مهدی پور، پژوهشی پیرامون علائم حتمی ظهور، ص ۲۱-۲۲.
۱۱. شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۰. کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۳۱۰. نعمانی، الغیبۀ، ص ۲۵۲.
۱۲. مهدی پور، پژوهشی پیرامون علائم حتمی ظهور، ص ۴۸-۴۹.
۱۳. شیخ صدوق، کمال‌الدین، ج ۲، ص ۶۵۰، باب ۵۷، ح ۷.
۱۴. کورانی، الیمانیون قادمون، ص ۱۱۵-۱۱۶.
۱۵. نعمانی، الغیبۀ، ص ۴۱۶.
۱۶. صافی گلپایگانی، منتخب الأثر فی الإمام الثانی عشر، ج۳، ص ۳۰۳
۱۷. نعمانی، الغیبۀ، ص ۱۹۸.
