موعود پایگاه اینترنتی موعود
وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطینُ عَلى مُلْکِ سُلَیْمانَ وَ ما کَفَرَ سُلَیْمانُ وَ لکِنَّ الشَّیاطینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما یُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى یَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَهٌ فَلا تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ بقره/۱۰۲
« و از افسونى که دیوها به روزگار پادشاهى سلیمان مى خواندند پیروى کردند، و سلیمان کافر نبود، ولى دیوها که مردم را جادوگرى مى آموختند کافر بودند.
و نیز آن افسون که بر آن دو فرشته، هاروت و ماروت، در بابل نازل شد، در حالى که آن دو به هر کس که جادوگرى مى آموختند مى گفتند: کار ما فتنه است، مباد کافر شوى.
و مردم از آن دو جادوهایى مى آموختند که مى توانستند میان زن و شوى جدایى افکنند و آنان جز به فرمان خدا به کسى زیانى نمى رسانیدند و آنچه مردم مى آموختند به آنها زیان مى رسانید، نه سود.
و خود مى دانستند که خریداران آن جادو را در آخرت بهره اى نیست.
خود را به بد چیزى فروختند، اگر مى دانستند. »
از احادیث استفاده می‌شود که در زمان سلیمان (ع) پیامبر، گروهی در کشور او به عمل سحر و جادوگری پرداختند و سلیمان دستور داد که تمام نوشته های آن ها را جمع آوری و در محل مخصوصی نگه داری کنند.
پس از وفات سلیمان گروهی آن ها را بیرون آورده، با بهره گیری از آن ها به تکذیب حضرت سلیمان پرداخته و پیامبر بودن او را منکر شده و به اذیت و آزار مردم پرداختند.
خداوند آن دو فرشته را به صورت انسان هایی در آورد تا بتوانند رسالت خود را انجام دهند:
وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً؛ انعام/۹
و اگر آن پیامبر را از میان فرشتگان بر مى گزیدیم باز هم او را به صورت مردى مى فرستادیم.
آنها از سوی خداوند مأموریت یافتند در سرزمین بابل به ابطال سحر بپردازند، زیرا در بابل سحر و جادوگری به اوج خود رسید، برخی با بهره گیری از سحر به آزار مردم می پرداختند، از این رو خداوند این دو فرشته را فرستاد که عوامل سحر و طریق ابطال آن را به مردم بیاموزند تا مردم از شرّ ساحران در امان باشند.
از آیه فوق ( ۱۰۲ سوره بقره) هم فرشته بودن آن ها استفاده می‌شود و هم رسالت و وظیفه آنان که ابطال سحر و یاد دادن آن برای دیگران بود (۱)
برخی درباره این دو فرشته افسانه سرایی نموده و داستانی را نقل کرده‌اند که این دو فرشته بودند و خداوند آن ها را برای این به زمین فرستاد تا بدانند آنان اگر به جای انسان ها بودند، از گناه مصون نمی ماندند و خداوند را معصیت می‌کردند.
آن ها بعد از آن که به زمین فرود آمدند مرتکب چندین گناه بزرگ شدند.
بی تردید این نگرش جزء خرافات بوده و قرآن این دو فرشته را از هر گونه گناه مصون می داند(۲)
. برخی هاروت و ماروت را دو مرد از ساکنان بابل دانسته (۳) و فرشته بودن آنها را منکر شده و حتی به عنوان شیطان معرفی کرده‌اند، حال آن که آیه مذکور از آن ها به عنوان دو فرشته الهی یاد نموده است(۴).
پی نوشت‌ها:
[۱]. مجمع البیان، ج ۱- ۲، ص ۱۷۳ – ۱۷۶. [۲]. همان؛ تفسیر نمونه، ج۱، ص ۳۷۵. [۳]. مجمع البیان، ج ۱ – ۲، ص ۱۷۵۴. [۴]. بقره(۲ ) آیه۱۰۲؛ مجمع البیان، ج ۱ – ۲، ص ۱۷۵.
