موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش موعود، الان در سرزمین بیداء، ساختمان‌هایی بنا شده که یکی از آن ساختمان‌ها وزارت آموزش پرورش است و پادگان‌هایی در قسمت شمالی بیداء مستقر است و ساخته شده و امروز دیگر بیداء، جزء خود مدینه است.
آیت الله نجم الدین مروجی طبسی، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در برنامه “نشان صبح” به بررسی روایات مهدویت با موضوع بیدا و دابه الارض پرداخت.
وی در ارتباط با “خسف بیداء (فرو رفتن لشگر سفیانی در شهر مدینه) گفت: در اینجا باید ببینیم که بیداء کجاست؟ کتاب “معجم معالم الحجاز” همان روش “معجم البلدان” را در پیش گرفته ولی در چارچوب حجاز است، جلد دوم این کتاب در مورد بیدا می‌گوید: «این کتاب وضعیت فعلی بیداء را توضیح می‌دهد، زمینی که هیچ در آن نیست. از مسجد شجره به طرف جنوب که حرکت کنید؛ بیدا است، پس متصل به مدینه است. بیدا یعنی زمین خالی و صاف ولی بیداء امروز سرزمینی نیست که بی آب و علف باشد. الان در همان سرزمین بیدا ساختمان‌هایی بنا شده که یکی از آن ساختمان ها وزارت آموزش پرورش است.»
این استاد حوزه افزود: الان پادگان هایی در قسمت شمالی بیداء مستقر است و ساخته شده و امروز دیگر بیداء جز خود مدینه است، من تأکید داشتم حرف ایشان را بیاورم. زیرا جزء معاصرین است و از خود حجاز است.
وی در ادامه به موضوع “جنبنده زمین” در آیات و روایات پرداخت و گفت: دابه الارض که آیه شریفه “َو إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّهً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کانُوا بِآیاتِنا لا یُوقِنُونَ” به آن اشاره دارد، چیست؟ آیا از علامات ظهور است یا نه مرتبط با رجعت است و بعد از امام زمان(ع) محقق می‌شود و یا اینکه از شراط و علامات قیامت است؟
آیت‌الله مروجی طبسی افزود: شرف‌الدین نجفی، قبل از پرداختن به روایات مطلبی را نقل می‌کند؛ بعد مطلبی را از طبرسی نقل می‌کند و می فرماید: دابه الارض با کفار صحبت می‌کند، با بیانی که اینها ناراحت می‌شوند، چون خبر می دهد که اینها طرف جهنم می روند. به بعضی می‌گوید شما کافرید، به بعضی می‌گوید شما مؤمن هستید.
وی افزود: از خود آیه نیز استفاده می‌شود که دابه امام علی(ع) است که مولا به دنیا برمی‌گردند. در زمانی که مقارن با ظهور است، ولی از آیه و روایات استفاده یک طرفه نشده است. فقط همین استنباط می‌شود که دابه الارضی می آید و با مردم صحبت می‌کند و اشاره به رجعت دارد.
آیت‌الله مروجی طبسی در ادامه تصریح کرد: مطلبی از شیخ طوسی نقل می‌کنم در تبیان ذیل آیه شریفه آورده است؛ سر او به ابرها می رسد، این دابه با این خصوصیات با مردم صحبت می‌کند. چیزی می‌گوید که آنها را ناراحت می‌کند، به زبان آدمی صحبت می‌کند اما مرحوم طباطبایی(ره) در جلد ۱۵ تفسیر المیزان می‌گوید، این بحث راجع به مشرکان است، ضمائری که در آیه آمده است، راجع به مشرکانی است که در شان آنهاست و درخصوص اینها نیست.
وی ادامه داد: علامه از اینجا وارد بحث می‌شود و می‌گوید: مشرکانی که مصداق عذاب قرار گرفتند، خداوند آیاتی را به آنها نشان می دهد که به ناچار باید در برابرش تسلیم شوند و بپذیرند. در اینجا باید ببینیم آیا آیه دابه الارض از آیات خارق العاده است؟ بعد می‌گوید: ما در آیات قرآن دست نیافتیم که دابه الارض را برای ما تفسیر کند، این دابه که خدا از زمین برای مردم می فرستد، چیست؟ ویژگی هایش چیست؟ چطور خارج می‌شود؟ آیا تعمد و قصد است که مبهم بماند، چیزی که از آیات چیزی تبیین کند که دابه چیست؟ استفاده نمی‌شود. بعد ادامه می دهد: زمانی که وضعیت مردم به جایی برسد که قلبشان سیاه شود، آیات را ببینند ولی ایمان نیاورند و استعداد ایمان هم در آنها نباشد، وقتی کارشان به اینجا برسد، آیه ای که خارق عادت است، برای آنها نشان می دهیم، آیه ای که حق را نشان می دهد و مردم ناچارند در برابر حق تسلیم شوند و ما دابه الارض را ارائه می دهیم.
آیت‌الله مروجی طبسی افزود: دابه با مردم صحبت می‌کند و علامت می‌گذارد که این مؤمن است یا نیست. علامه می‌گوید: برخی مفسران حرف های عجیبی می زنند که از کجا خارج می‌شود، چند بار خارج می‌شود و … و می فرماید: اختلافات بسیاری در این مورد دیده شده ولی حرف ها هیچ کدام سند ندارد. طبق بیان علامه ایهام و ابهام مقصود بوده که دابه الارض در هاله ای از ابهام بماند و یکی از آیات خارق العاده ای است که خداوند در یک ظرف زمانی خاص برای مردمی‌که ایمان به آیات نمی آورند، ظاهر می‌کند که با مردم سخن می‌گوید. ولی خداوند متعال توضیح بیشتری نمی دهد.
انتهای پیام/ ۸۵۲
منبع: مشرق
