تازهترین آمارهای دولتی حاکی است شمار کودکان بیخانمان در بریتانیا افزایشی فراوان داشته است.
دولت انگلیس اعلام کرد تعداد کودکان بیخانمانی که کریسمس امسال را در اقامتگاههای موقت ازجمله مسافرخانهها به سر میبرند از سال گذشته تاکنون افزایشی ۱۰ درصدی داشته و به ۱۲۴ هزار تن رسیده است.
این آمارها همچنین نشان میدهد تعداد خانوادهها در بریتانیا که از اماکن موقتی موسوم به «تختخواب و صبحانه» بیش از زمان قانونی ۶ هفتهای استفاده میکنند از سال ۲۰۱۴ تاکنون سه برابر شده است؛ دلیل این مسئله این است که آنها جای دیگری برای زندگی ندارند.
یک موسسۀ خیریه کمکرسانی به بیخانمانها به نام «شلتر» (به معنی پناهگاه) نیز اعلام کرد تعداد کودکانی که مجبور به استفاده از اقامتگاههای موقت شدهاند به میزانی «تکاندهنده» افزایش یافته است.
کمپبل راب، مدیر اجرایی شلتر، گفت علاوه بر کاهش بودجۀ رفاهی و افزایش اجارهبها، فقدان مسکن اجتماعی و مقرونبهصرفه، فشار سنگینی را بر افراد کمبضاعت و نیازمندان تحمیل کرده است.
راب همچنین افزایش تعداد خانوادههایی که حمایتهای کافی دولتی دریافت نمیکنند و مجبور به مهاجرت و نقلمکان میشوند را نگرانکننده دانست و دربارۀ تأثیر مخرب این روند بر زندگی آنان هشدار داد.
مدیر اجرایی شلتر گفت: «کاهش بودجۀ رفاهی، تأمین اجارهبهای خصوصی را غیرقابلتحمل کرده است.»
شلتر بهتازگی هشدار داد با توجه به افزایش روزافزون تعداد بیخانمانها در انگلیس و نزدیک شدن زمستان، جان هزاران تن از آنان به خطر افتاده است.
گزارشها حاکی است لندن، پایتخت انگلیس، بالاترین آمار بیخانمانی را دارد بهطوریکه از هر ۲۵ نفر در منطقۀ وست مینستر یک نفر بیخانمان است.
دیگر گزارشها حاکی است شمار افرادی که در خیابانهای انگلیس زندگی میکنند طی دو سال اخیر حدود ۳۰ درصد افزایش یافته و به سطحی «بیسابقه» رسیده است.
بر اساس گزارشها، در هر شب حدود ۳۵۰۰ نفر در خیابانهای انگلیس میخوابند. کارشناسان دربارۀ «بیخانمانی پنهان» نیز در این کشور هشدار دادهاند که افرادی را شامل میشود که محل خواب مناسبی ندارند، ازجمله کسانی که در اقامتگاههای موقت به سر میبرند.
تازهترین آمار نشان میدهد ۶۸ هزار و ۵۶۰ خانوار در انگلیس بین جولای و سپتامبر سال گذشته در اقامتگاههای موقت زندگی کردهاند که بالاترین آمار از زمان آغاز رکود اقتصادی در سال ۲۰۰۸ محسوب میشود.
بریتانیا از حدود ۶ سال پیش و در پی کسری بودجه، سیاستهای ریاضتی را در پیش گرفته که کاهش کمکها به بیخانمانها از عواقب آن است.