موعود پایگاه اینترنتی موعود
اکرم محمود را اولین بار در مقر فرماندهی واکنش سریع در روستای ‘البوسیف’ دیدم که وقتی وارد محوطه شد با سایر خبرنگاران احوالپرسی سردی کرد، درحالی که هیجان داشت و بی قرار، اما نه من که خیلی از خبرنگاران خارجی حاضر در آن مقر نمی دانست که او قرار است امروز بعد از سه سال مادر را در بحبوحه درگیری های سخت داخل موصل ملاقات کند.
به گزارش موعود، همراه با سرهنگ ‘عبدالامیر المحمداوی’، مسئول رسانه ای نیروهای واکنش سریع، از آلبوسیف حرکت کردیم و بعد از عبور از محوطه فرودگاه بین المللی موصل وارد محله ‘الجوسق’ شدیم، محله ای که هنوز خانواده های زیادی آن را ترک نکرده‌اند و شاهد عبور نیروهای عملیاتی از محله شان به سمت خیابان های داغ موصل بودند.
در آن لحظات، صدای مستمر و شدید تیراندازی با سلاح های خودکار و سبک در این محله شنیده می‌شد و ما از کناره پل چهارم موصل که تازه آزاد شده بود هم رد شدیم و در یکی از خیابان های فرعی محله الجوسق، حرکت کردیم.
فرمانده عبدالامیر در انتهای خیابان که یک خاکریز، آن را قطع کرده و یک سه راهی جدید تشکیل داده بود، سرگرم توجیه نیروهایش بود.
در امتداد سمت راست خیابان، عناصر و تک تیراندازهای داعش در خانه ها سنگر گرفته بودند و هر جنبده ای که از آن عبور می‌کرد، هدف می‌گرفتند و نیروهای عراقی هم در امتداد سمت چپ موضع گرفته و به آتش داعشی ها پاسخ می دادند.
لحظات به سرعت می‌گذشت و هماهنگی ها انجام شد و اکرم با دو سه تن از نیروهای ویژه واکنش سریع از عرض خیابان عبور کرد و عبدالامیر روبه ما کرد و گفت نمی روید؟
همزمان با محسن خبرنگار ایرنا و دو تن از خبرنگاران و فیلمبرداران از کشورهای اروپایی، به دنبال آنها راهی شدیم و پس از ورود به یک فرعی متوجه شدیم که یک خانواده هراسان از خانه خارج می‌شوند؛ شامل یک نوجوان، دو سه کودک خردسال و سه چهار زن که یکی از آنها مسن تر بود.
نیروهای واکنش سریع آنها را به سرعت به همان سه راهی منتقل کردند درحالی که یکی از آنها ساک و چمدان خانواده را گرفت و دیگری یکی از کودکان را بغل کرد و به سرعت به راه افتادیم.
حالا در همان سه راهی این خانواده می‌بایست از زیر گلوله هایی که هر لحظه با شدت تبادل می‌شد، عبور می‌کردند و این امر برای آن زنان بسیار سخت و دشوار بود.
با اینحال با پوشش آتش مناسب نیروهای واکنش سریع، آنها به آن سوی خیابان منتقل شدند و لحظاتی بعد اکرم را دیدیم که مادر را در آغوش گرفته است، درحالی که هر دو گونه هایشان خیس از گریه شده بود.
همه متاثر شده بودند، آنقدر که خیلی از نیروهای واکنش سریع حاضر از جمع فاصله گرفته و با دست های خاک گرفته، اشک هایشان را خشک می‌کردند.
این لحظات دراماتیک در صحنه نبرد بی امان موصل را بسیاری از خبرنگاران از کشورهای ایتالیا، فرانسه و آمریکا هم ثبت کردند و خبرنگاران هر کدام بطور جداگانه با این مادر و پسر گفت وگو کردند.
اکرم محمود حمود که برای تلویزیون بومی الموصلیه کار می‌کند، می‌گفت، هنگام ورود داعش در ژوئن ۲۰۱۴ که در جریان وحشی گری هایش به خبرنگاران رحم نکرد، مجبور شد موصل را ترک کند، بنابراین خانواده اش در شهر ماندند.
او نیز مانند خیلی ها فکر می‌کرد، ماجرا شاید در عرض چند هفته و یا چند ماه فیصله یابد، اما اخبار روزهای بعد و سقوط شهرهای دیگری مانند تکریت و الرمادی و نزدیک شدن داعشی ها به دروازه های بغداد، همه امیدها را قطع کرده بود و از همین رو اکرم در مدت حدود ۳۲ماهی که از سقوط موصل می‌گذشت، به اربیل انتقال یافت و همواره یکی از خبرنگارانی بوده که در اکثر عملیات نظامی علیه داعش شرکت داشته است.
نمونه این اتفاق، در هفته های قبل بکرات ثبت شده است، بطوری که برخی نظامیان عراقی، با آزادسازی شهرها و محلاتشان از دست داعش، توانستند بعد از ۳۲ ماه با خانواده های خود دیدار کنند، یکی مادر را در آغوش گرفت و دیگری همسرش و فرزندانش را و اینگونه قصه های غصه هایشان به پایان دفتر رسید.
نیروهای عراقی طی دو هفته ای که از عملیات بخش غربی موصل می‌گذرد، در حالی صدها خانوار را از زیر آتش داعش به سلامت عبور داده و به مناطق امن انتقال داده‌اند که برخی رسانه های منطقه ای این نیروها را به نقض حقوق شهروندان متهم می‌کردند.
یکی از فرماندهان عملیاتی در منطقه که نیروهایش برای کمک به غیرنظامیان بارها به خطر انداخته‌اند و چند نفری هم از آنان زخمی‌شده، در پاسخ به این دست از رسانه ها گفت، زخم خنجر این رسانه ها از گلوله های قناصه دشمن داعشی دردناک تر است.
منبع: ایرنا
