دسته اول
یاران خاص و ستاد فرماندهی آن حـضـرت(ع) هستند که تعدادشان ۳۱۳ نفر است و همان هایی هستند که قرآن کریم در آیه ۸ سوره هود از آنان به عنوان امت معدوده یاد میکند.
“وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّهٍ مَعْدُودَهٍ لَیقُولُنَّ مَا یحْبِسُهُ أَلَا یوْمَ یأْتِیهِمْ لَیسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یسْتَهْزِئُونَ”
“و ما اگر عذاب آنها را تا مدتى اندک و معین تأخیر بیندازیم حتماً به عنوان مسخره مى گویند: علت بازداشتن عذاب چیست؟ آگاه باشید که روزى که قرار است بیاید خواهد آمد و از ایشان بر نخواهد گشت، و ایشان را همان عذابى که به آن استهزاء مى کردند فرا میگیرد.”
امام محمد باقر و امام جعفر صادق(علیهم السلام) در تفسیر این آیه می فرمایند:
“امت معدوده، همان اصحاب مهدی در آخرالزمان میباشند که شمارشان به تعداد اصحاب بدر، سیصد و سیزده نفر است. همگی در یک زمان مانند ابرهای پراکنده پاییزی گردهم می آیند.”
هـرگاه زمان ظهور برسد، خداوند این افراد را در اندک زمانی در مکّه ظاهر میکند و بدون حضور اینان قیام مهدی (ع ) شروع نمیشود.
امیرالمؤمنین علی (علیه اسلام) می فرمایند:
“او( حضرت مهدی(عج)) در آخر الزمان، زمانی که اگر کسی نام خدا را ببرد، کشته خواهد شد؛ ظهور خواهد کرد و خداوند گروهی(یاران) پراکنده همچون ابرهارا برایش جمع میکند و دل هایشان را با یکدیگر الفت می دهد. آن ها نه از کسی هراس دارند و نه به کسی دل خوش اند، تعداد آن ها به شمار اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) در جنگ بدر میباشد که کسی بر آن ها پیشی نگرفته و نخواهد گرفت، و نیز به تعداد اصحاب طالوت که به همراه او از نهر عبورکردند…”
ادامه دارد…