در هنگام شهادت مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر نزدیکش شد و گفت: اى مسلم، این وضع تو بر من ناگوار است، به بهشت بشارتت باد.
مسلم با صدایى ضعیف گفت: خدا تو را بشارت خیر دهد.
حبیب گفت: اگر چه من بعد از تو در همین راهم، لیکن دوست داشتم هر وصیتى دارى از تو بشنوم و به مرحله اجراء گذارم.
مسلم گفت: به راستى که به این آقا وصیت مىکنم. با دست اشاره به حسین(ع) کرد. در خدمتش جهاد کن تا مرگت فرا رسد.
حبیب گفت: امرت را به دیده منّت.
و آن گه مسلم رحلت نمود؛ رضوان حقّ بر او باد.(۱)
ابن طاووس، على بن موسى، لهوف / ترجمه میر ابو طالبى – ایران؛ قم، چاپ: اول، ۱۳۸۰ ش. ص۱۴۴