موعود پایگاه اینترنتی موعود
«سوره یس» از سوره‌های معظّم «قرآن کریم» است. احادیث و روایات بیان شده درباره فضایل این سوره بی‌شمار است. ابوبصیر از حضرت امام صادق(ع)نقل می‌کند:
«برای هرچیزی قلبی است و قلب قرآن، سوره یس است. هرکس آن را در روز، پیش از آنکه غروب شود، بخواند، در تمام روز محفوظ و پر روزی خواهد بود و هرکس آن را در شب، پیش از خفتن بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مأمور می‌کند که او را از شرّ هر شیطان رجیم و هر آفتی حفظ کند … »(۱)
درباره شأن نزول این سوره، بیان شده است که مشرکان قصد نابودی پیامبر مکرّم(ص)را داشتند و از این‌رو، در کنار #کعبه با هم، پیمان بستند که به منزل ایشان هجوم آورده و حضرت را نابود کنند. وقتی به جلو منزل ایشان رسیدند، «سوره یس» نازل شد و خداوند به پیامبر اطمینان و قوّت قلب بخشید.
پیامبر(ص)درحالی‌که آیه‌ای از این سوره را می‌خواند، از مقابل مشرکان عبور کرد، بدون آنکه او را ببینند و پیامبر خاک نابودی بر سر آنان ریخت و این خاک در جنگ بدر، موجب نابودی همه آنها شد.(۲)
چنان‌که قلب عالم امکان، آل‌یس، یعنی محمّد و آل‌محمّدند (صلوات الله علیهم اجمعین)،
«سوره یس» قلب تپنده جمیع آیات الهی مندرج در #قرآن‌صامت و حیات‌بخش و معنی‌دهنده به آن است و در عالم و جمیع آیات منتشر در هستی، محمّد و آل محمّد(ص) به عنوان آیات عظیم خداوند متعال، حیات‌بخش آنان و معنی‌دهنده به آنانند. از اینجا حضرت امام رضا(ع) فرموده‌اند:
اگر زمین چشم بر هم زدنی از #حجت خالی بماند، اهلش را در خود فرو می‌دهد.»(۳)
از رسول خدا(ص) نقل است که فرمودند:
«قرآن برتر از همه چیز، غیر از خدا می‌باشد؛ پس کسی که به قرآن احترام گذارد، هر آینه خداوند متعال را احترام و عزّت گذارده و کسی که به قرآن بی‌حرمتی کند، البتّه حقّ او را ناچیز شمرده است. حرمت قرآن [بر گردنت] مانند حرمت پدر بر گردن فرزند است.
خداوند ابتلاهای دنیا را از کسی که قرآن را بشنود و بلاهای آخرت را از قاری قرآن دور می‌کند و به درستی که در کتاب خدا، سوره‌ای است که «عزیز» نامیده می‌شود و قاری آن سوره، «شریف» نامیده می‌شود، این سوره، در نزد خدا، مصاحبش را به تعداد [افراد قبیله‌های] ربیع و مضر شفاعت می‌کند. پس رسول خدا(ص) فرمودند: آن سوره، «یس» است. بعد از آن فرمودند:
«ای علی! سوره «یس» را بخوان که در سوره یس ده برکت است:
۱. گرسنه‌ای نمی‌خوابد، مگر اینکه سیر می‌شود؛
۲. و نه تشنه‌ای، مگر اینکه سیراب می‌شود؛
۳. و نه برهنه‌ای، مگر اینکه پوشانده می‌شود؛
۴. و نه مجرّدی، مگر اینکه ازدواج می‌کند؛
۵. و نه ترسانی، مگر اینکه ایمن می‌شود؛
۶. و نه در بندی، مگر اینکه نجات پیدا می‌کند؛
۷. و نه مریضی، مگر اینکه بهبودی می‌یابد؛
۸. و نه مسافری، مگر اینکه در سفر یاری می‌شود؛
۹. و نمی‌خوانند این سوره را نزد مرده‌ای، مگر اینکه [گناهان او را] کم می‌کند؛
۱۰.و کسی‌که گم کرده‌ای دارد، این سوره را نمی‌خواند، مگر اینکه [گم‌شده‌اش] پیدا خواهد شد.»
آنچه رسول خدا(ص) درباره فضایل، خصایص و نتایج حاصل از توجّه به «سوره یس»، بیان فرموده‌اند، بی‌هیچ تردید، این سوره را که قلب قرآن نامیده شده به مثابه کهف حصین یا پناهگاه امنی معرّفی می‌کند که وارد شونده بدان، عافیت جان و جسم را در دنیا و آخرت، با آن و در آن تجربه می‌کند.(۴)
