کلیسا در غنا محل کسب کشیشان یا آرمان‌گرایی دینی؟

کتاب «آیا کلیسا، محلی برای کسب درآمد است؟» تألیف کشیش «پاستور جوده فوسو گیامفی»( Pastor Jude Fosu Gyamfi) است که در سال ۲۰۱۴ توسط یکی از ناشران غنایی روانه بازار کتاب این کشور شده است.

این کنتاب به زبان انگلیسی و با عنوان «?Is The Church A Business Enterprise» تألیف شده و نویسنده که خود کشیش کلیسای غنا است انتقاد شدیدی را در لابلای مطالب خود که در ۱۹ فصل تدوین کرده، متوجه ساختار فعلی کلیسا در غنا کرده و هدف از نوشتن آن را بررسی انحراف نهاد کلیسا از حقیقتی که باید باشد، بیان کرده است و این تخریب را متوجه رهبری کلیسا می‌داند.

نامبرده ضمن بررسی برنامه‌های روزانه و هفتگی کلیساها در این کشور می‌گوید: باید بدانیم که در جامعه ما نهاد مذهبی کلیسا که محل عبادت و پرستش خداوند و جایی برای جلای روح است به مکانی برای کسب درآمد رهبران و کشیشان کلیسا تبدیل شده و بسیار از آرمان‌های خود فاصله گرفته است.

وی که خود را به دور از چنین انحرافی خطاب می‌کند از بسیاری از سیاست‌های فعلی در بسیاری از کلیساهای غنا انتقاد کرده و خطر آسیب‌زدگی نهاد کلیسا را برای جامعه مؤمنان و پیروان مسیح(ع) جدی تلقی می‌کند.

این کشیش غنایی در مورد برنامه‌های دینی کلیسا اعتقاد دارد که مسئولان این نهاد برنامه‌های زیادی را برای مردم در طول هفته دیده‌اند که اجرای الزامی آن‌ها آن هم با دریافت هزینه نتایج خوبی را ندارد.کلیسا نباید به محلی برای کسب درآمد برخی کشیشان درآید که با برنامه‌های دینی خود راه درست زندگی را از مردم سلب کرده‌اند.

تجارت کشیشان

اینک این گونه کشیش‌ها برای این که بتوانند برای خود درآمدی کسب کنند سعی در دریافت هزینه‌هایی برای برگزاری برنامه‌های دینی روزهای شنبه و یکشنبه آخر هفته دارند و کاری کرده‌اند که بسیاری به سبب فقر مالی دیگر توان حضور در کلیسا و استفاده معنوی از آن را ندارند.اگر رهبران دینی کلیسایی غنا برای کسب درآمد برای خود مراجعان را مجبور به پرداخت وجوهاتی می‌کنند و در مقابل مردم را به کار و کوشش برای کسب درآمد در زندگی تشویق می‌نمایند؛ چرا خودشان این واجب را انجام نمی‌دهند و چرا طبقات کم درآمد جامعه را در آسیب‌های زندگی قرار می‌دهند. کشیشانی که باید برای افزایش توان مالی کلیسا مشاغل غیر دینی را بتوانند برای خود پیدا کنند نه این که با گرفتن پول از مردم در برابر درخواست آنها برای برگزاری مراسم دعا هزینه دریافت کنند.

این که نوع و چگونگی دعا را مقدار پول تعیین کند که پیرو کلیسا از این طریق بتواند رستگار شود مایه شرم در درگاه الهی و عیسی مسیح(ع) است.کلیسا سیاستی را برعهده گرفته که پول داشتن را عاملی در رفتن و یا نرفتن به کلیسا شناسانده است.

نویسنده می‌گوید در تحقیقش برای تهیه این کتاب، با خانمی‌که معمولاً مشتری پر و پا قرص یکی از کلیساهای معروف غنا بود مصاحبه ای انجام داده است، برابر گفته‌های این خانم به خاطر عضویتش در گروه‌های مختلف کلیسایی ماهانه مبلغ زیادی را سر جمع به کلیسا پرداخت می‌کند و با توجه به فقری که دارد برخی اوقات به علت نداشتن پول برای پرداخت به گروه‌های کلیسایی دیگر در برنامه‌ها شرکت نمی‌کند و اعتقاد دارد وقتی تمایل رفتن به کلیسا دارم ولی پولی در اختیار ندارم شدیداً حالت افسردگی پیدا می‌کنم.

در بخش دیگری از این کتاب به مبالغ هنگفتی که کلیسا برای تهیه پوسترهای گران‌قیمت تبلیغاتی هزینه می‌کند و مخارج آن‌ها را از مردم می‌گیرد، اشاره شده است.این نوع پوسترها و بیلبوردهای تبلیغاتی که به تعداد فراوانی در معابر عمومی و خیابان‌های شهری غنا دیده می‌شود، نمی‌تواند بدون هزینه‌کردن زیاد تهیه شوند. انتقاد نویسنده بر وجود فقرای زیادی است که در کلیساها حضور یافته اما به دلیل عدم تمکن مالی و توان پرداخت هزینه‌های فعالیت‌های کلیسایی نه تنها از ادامه حضور در این نهاد دینی منصرف که حتی مشاهده می‌کنند فعالیت‌های کلیسا هیچ گونه تأثیری در کاهش فقر و بهبود سطح زندگی آن‌ها ندارد.

جایگاه عیسی(ع) کجاست؟

حالا واقعیت این که با توجه به همه این اتفاقات باید دید جایگاه حضرت عیسی(ع) در چنین شرایطی کجا قرار دارد؟ آیا می‌توان تصور کرد که گاهی عشق به مال و ثروت دنیا بتواند جایگزین آن عشق شود؟!

مراسم تدهین یا روغن مقدس در کلیسا(از آیین‌های هفتگانه کلیسا) برنامه دیگری است که این نهاد مقدس را دچار انحراف کرده است.نویسنده می‌گوید: یکبار کلیسای کشیشی از همکارانم را در منطقه تما(Tema)، حومه شهر آکرا دیدار کردم تا بلکه از این ملاقات تجربه‌ای را برای خود داشته باشم؛ کشیشی که در دو ایستگاه رادیویی پر طرفدار غنا برنامه اجرا می‌کرد، یکی از آن‌ها در شهر کوماسی و دیگری در آکرا قرار داشت. او مبلغ مشهوری بود که فعالیت رادیویی مهمی هم داشت. بعداز ظهر روز مراسم که می‌شد مردم برای دیدن و شنیدن سخنانش در سالن بزرگ سینما در «تما» دور هم جمع می‌شدند و در این میان، هر کسی که درخواست دیدار با این کشیش را داشت باید برگ شماره‌ای را انتخاب می‌کرد و ظرف کوچکی از این روغن مقدس را که کشیش برای فروش با خود آورده بود، خریداری می‌کرد.عمل خرید اجباری بود که به همراه شماره انتخابی ملاقات با آن کشیش را ممکن می‌نمود.هر ظرف آن روغن ۵۰ سدی(۱۰ یورو) بود که من دیدم ۲۰۰ نفر از آن تهیه و هزینه آن را پرداخت کردند.کشیش هم منتظر بود تا پس از آن با مردم علاقمند دیدار داشته باشد. «سؤال این جاست که فروش این روغن و دریافت پول از مردم چه دردی را از از تشنگی مردم به خدا و پیامبرش درمان می‌کند».

واقعیت این که امروزه کلیسا رفتن برای گروه زیادی ارزان تمام نمی‌شود. نویسنده در جای جای مطالبش با آوردن مستنداتی از انجیل سیاست جاری در عمده کلیساها را مورد انتقاد قرار داده است.
منبع: ایکنا