موعود پایگاه اینترنتی موعود
عمرو بن عبید بر امام باقر (ع) وارد شد و مى خواست ایشان را به پرسش هاى خود آزمایش کند. پس به آن جناب عرض کرد:
قربانت شوم! معناى گفتار خداى تعالى چیست که مى فرماید: «آیا ندیدید آنان که کفر ورزیدند که آسمانها و زمین بسته بودند، پس شکافتیم آنها را.» ۱
حضرت باقر (ع) فرمودند:
«آسمان بسته بود، یعنى باران فرو نمى فرستاد و زمین بسته بود، یعنى گیاه نمى رویاند.»
عمرو بن عبید خاموش شد و جاى اعتراض به سخن آن حضرت نیافت و رفت و دوباره بازگشته، گفت:
قربانت گردم! مرا از گفتار خداى تعالى آگاه کن که فرماید: «و آنکه خشم من بر او فرود آید، همانا تباه گشت.» ۲ خشم خداى عزّوجلّ چگونه است؟ یعنى اگر خشم به همین معناى عرفى باشد که در اثر پیشامد ها تغییرى در حال شخص پیدا مى شود و از آرامى به حال خشم درآید، این معنا درباره خداى متعال جایز نیست؛ زیرا موجب تغییر در او شود و مانند بندگان از حالى به حال درآید.
امام باقر (ع) فرمودند:
«اى عمرو! خشم خدا عقاب اوست؛ یعنى خشم در این آیه، به معناى عقاب است و هرکه پندارد که خداى تعالى را چیزى تغییر دهد، همانا چنین کسى کافر شده است.» ۳
پىنوشتها:
__________________________________________________
(۱). سوره انبیاء، آیه ۳۰.
(۲). سوره طه، آیه ۸۱.
(۳). مفید، محمّد بن محمّد، «الارشاد»، ج ۲، صص ۲۳۷- ۲۳۸.
سیّد حسن حرّ، «سبک اخلاقى مناظرات چهارده معصوم (ع)» از منظر قرآن و روایات»، فصلنامه قرآنى، کوثر، شماره ۵۱، زمستان ۹۳، صص ۱۶۷- ۱۶۸.
