گماردن جاسوس بر کارگزاران در دولت امیرالمومنین علی علیه السلام

7c0f82c4380c75d02c26de23d8e1c36a - گماردن جاسوس بر کارگزاران در دولت امیرالمومنین علی علیه السلام

مصداق سخت‏گیرى به کارگزاران، گماردن جاسوس و بازرس بود.

در مکتب و فرهنگ امام على علیه السلام گماردن جاسوس و بازرس بر مردم روا نبود؛ بلکه بر کارگزاران، استانداران و مسئولان سیاسى واجب بود.

از این‏رو، آن حضرت در نامه خود به مالک اشتر مى‏نویسند:
«با فرستادن جاسوسان و نیروهاى مخفى راستگو و با وفا، کارهاى کارمندان و کارگزارانت را زیر نظر بگیر. بازرسى مداوم پنهانى، سبب مى‏شود که آنان به امانت‏ دارى و مدارا کردن به زیردستان تشویق شوند.
اعوان و انصار خویش را سخت زیر نظر بگیر. اگر یکى از آنها، دست به خیانت زد و مأموران سرّى تو، همگى چنین گزارش دادند، به همین مقدار از شهادت اکتفا کن و او را تازیانه بزن و به مقدار خیانتى که کرده، کیفر کن.»

«نهج البلاغه»، نامه ۳۵

همچنین ببینید

از شیراز تا حیفا

«از شیراز تا حیفا»روایتی از بنیاد و تاریخ فرقه بابیه

«از شیراز تا حیفا» نقدی عالمانه و روایتی منصفانه از چگونگی شکل‌گیری فرقه بابیه و …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *