علقمه بن محمد حضرمى گوید: به امام باقر (ع) عرض کردم: به من دعایى تعلیم دهید که با آن دعا در این روز (عاشورا) هنگامى که امام حسین (ع) را زیارت مى کنم، بخوانم و دعایى که با آن، هنگامى که آن حضرت را از نزدیک یا از خانه ام و از راه دور (و به قصد زیارت بدان سو) اشاره مى کنم، بخوانم. حضرت فرمودند: «اى علقمه پس از آنکه به آن حضرت با سلام اشاره کردى، دو رکعت نماز بخوان و پس از آن این قول (متن زیارت) را بخوان.
پس هنگامى که این زیارت را خواندى در حقیقت او (امام حسین (ع)) را به چیزى خواندى که هر کس از ملائکه که بخواهد او را زیارت کند به آن مى خواند، خداوند براى تو هزار هزار حسنه مىنویسد و از تو هزار هزار سیّئه محو مىکند، تو را هزار هزار درجه بالا مىبرد و جزو کسانى مىباشى که در رکاب حضرت به شهادت رسیدند، حتى در درجات آنها هم شریک مى شوى و براى تو ثواب هر پیامبر، رسول و هر کسى که حسین (ع) را از زمان شهادتش تا به حال زیارت کرده، را مى نویسند. پس مىگویى: «السّلام علیک یا اباعبدالله …».
امام (ع) پس از نقل زیارت فرمودند:
«اى علقمه، اگر توانستى هر روز از عمرت آن حضرت را با این زیارت، زیارت کنى، این کار را انجام بده، پس براى تو ثواب تمام این زیارت است».
پىنوشت:
* کامل الزیارات، ص ۷۴.