در نظام جمهورى اسلامى به آموزش و پرورش جامعه و بالا بردن سطح آگاهى هاى عمومى در همه زمینه ها، توجّه خاصّى شده و برهمین اساس در اصل سوم قانون اساسى، دولت جمهورى اسلامى ایران موظّف شده است براى دست یابى به اهداف یادشده در اصل دوم، همه امکانات خود را براى امور زیر به کار برد: …
۱. ایجاد محیط مساعد براى رشد فضایل اخلاقى بر اساس ایمان وتقوا و مبارزه با کلّیه مظاهر فساد و تباهى؛
۲. بالا بردن سطح آگاهى هاى عمومى در همه زمینه ها، با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه هاى گروهى و وسایل دیگر؛
۳. آموزش و پرورش و تربیت بدنى رایگان براى همه در تمام سطوح و تسهیل و تعمیم آموزش عالى.
در همین راستا، در اسناد بالادستى نظام جمهورى اسلامى به ارائه خدمات آموزشى و مشاوره اى بر مبناى فرهنگ و ارزش هاى اسلامى- ایرانى با هدف تحکیم بنیان و پایدارى خانواده توجّه ویژه شده و از جمله در بند چهارم «سیاست هاى کلّى جمعیت» (مصوّب ۳۰/ ۲/ ۱۳۹۳) در این زمینه، چنین مقرّر شده است:
تحکیم بنیان و پایدارى خانواده با اصلاح و تکمیل آموزش هاى عمومى درباره اصالت کانون خانواده و فرزندپرورى و با تأکید بر آموزش مهارت هاى زندگى و ارتباطى و ارائه خدمات مشاوره اى بر مبناى فرهنگ و ارزش هاى اسلامى- ایرانى و توسعه و تقویت نظام تأمین اجتماعى، خدمات بهداشتى و درمانى و مراقبت هاى پزشکى در جهت سلامت بارورى و فرزندآورى.
در «سیاست هاى کلّى ایجاد تحوّل در نظام آموزش و پرورش کشور» (مصوّب ۵/ ۲/ ۱۳۹۲) نیز بر «ارتقاى سلامت جسمى و روحى معلّمان و دانش آموزان و پیش گیرى از آسیب هاى اجتماعى»، تأکید و این موضوع یکى از محورهاى به سازى و کیفیت بخشى به منابع آموزش و پرورش به عنوان محور تحوّل در نظام تعلیم و تربیت کشور و بهبود مدیریت منابع انسانى برشمرده شده است.
با توجّه به مطالب یادشده، مى توان گفت که نظام جمهورى بسلامى باید با استفاده از ظرفیت سازمان ها و نهادهاى رسمى آموزشى و پرورشى و همچنین مطبوعات و رسانه هاى گروهى، آموزش و تربیت جنسى اقشار گوناگون جامعه را، بر مبناى فرهنگ و ارزش هاى اسلامى- ایرانى در دستور کار خود قرار دهد تا در آینده، شاهد خانواده هایى مستحکم و نسلى پویا و سالم باشیم.
مراد از آموزش جنسى، ارائه اطّلاعات و آموزش هاى لازم متناسب با سن، جنس و نیاز مخاطب در زمینه جنسیت، هویّت جنسى، اندام هاى جنسى، چگونگى تولید مثل، تغییرات جسمى و روانى دوران بلوغ و احکام و دستورهاى شرعى و بهداشتى مرتبط با آن، بایسته هاى تعامل و ارتباط با جنس مخالف، چگونگى خویشتن دارى جنسى و استفاده درست از غریزه جنسى است که با هدف پاسخ گویى به پرسش ها و ابهام هاى ذهنى دختران و پسران، آشنا کردن آنها با وظایف و تکالیف بهداشتى و شرعى خود، جلوگیرى از هر گونه سوء استفاده جنسى از کودکان و انحراف جنسى نوجوانان و جوانان و در نهایت، زمینه سازى براى ازدواج و تشکیل خانواده و انجام درست وظایف زناشویى انجام مى شود. ۲
باید توجّه داشت که آموزش جنسى به مفهومى که از دهه شصت میلادى به این سو، در غرب رواج یافت، آثار و پیامدهاى منفى فراوانى داشته است و به همین دلیل، بسیارى از صاحب نظران غربى نیز با آن به مخالفت برخاستهاند. ۳
براى جلوگیرى از آثار منفى آموزش جنسى، در ارائه این گونه از آموزش ها به گروه هاى مختلف سنّى و جنسى، باید به نکات زیر، توجّه شود:
۱. نقش اصلى و محورى خانواده در آموزش جنسى؛
۲. نیازهاى متفاوت آموزشى دختران و پسران؛
۳. تفاوت اهداف آموزش جنسى در سنین مختلف؛
۴. رعایت کامل مرزهاى حیا و عفّت؛
۵. پرهیز از تحریک زودهنگام غریزه جنسى؛
۶. رعایت کامل موازین فقهى و اخلاقى اسلام در ارائه آموزش ها. ۴
امّا درباره تربیت جنسى نیز باید گفت، تربیت جنسى تنها آموزش جنسى یا انتقال دانستنى هاى جنسى یا پروردن و اوج دادن غریزه جنسى نیست؛ پس نمى توان تربیت جنسى را تنها به انتقال اطّلاعات و آگاهى ها در ساحت مسائل جنسى یا فراهم آوردن زمینه رشد غریزه جنسى، تعبیر و تعریف کرد؛
بلکه مقصود از تربیت جنسى، تربیت بر محور اخلاق جنسى است. بنابراین، مجموعه آموزش ها، ایجاد موقعیت ها و زمینه سازى هایى که متربّى را با ارضا، هدایت و تعدیل غریزه جنسى آشنا مى سازد و زمینه رشد شخصیت اجتماعى، اخلاقى و فرهنگى او را فراهم مى آورد و او را از انحراف و لغزش جنسى مصون مى دارد و سعادت و کامیابى دنیوى و اخروى اش را رقم مى زند، تربیت جنسى نام دارد. ۵
پى نوشت ها:
______________________________
(۱). براى مطالعه بیشتر در این زمینه ر. ک: جریان شناسى دفاع از حقوق زنان در ایران،
(۲). براى مطالعه بیشتر در این زمینه ر. ک: سلامت جنسى در جامعه اسلامى با تأکید بر نقش رسانه ملى، صص ۲۷۴- ۳۰۷.
(۳). جنگ علیه خانواده، ص ۱۴۷ و ۱۵۶
(۴). ر. ک: محمد بهشتى، آراى دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانى آن: فیض کاشانى، چاپ دوم: تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانى دانشگاه ها (سمت)، ۱۳۸۷، ص ۲۰۳.
(۵) .. آراى دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانى آن: فیض کاشانى، صص ۱۸۱ و ۱۸۲.