موعود پایگاه اینترنتی موعود
به هنگام آمدن اسیران به «دمشق»، مردى رو به روى حضرت علىّ بن حسین (ع) ایستاد و گفت:
سپاس خدایى را که شما را کشت و نابود ساخت و مردمان را از شرّتان آسوده کرد و امیرالمؤمنین را بر شما پیروز گردانید.
امام زین العابدین (ع) خاموش ماند تا مرد شامى آنچه در دل داشت، برون ریخت. سپس از او پرسیدند: «قرآن خواندهاى؟»
گفت: آرى!
پرسیدند: «این آیه را خواندهاى؟»
«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى؛ ۱
بگو از شما اجرى نمىخواهم، جز مودّت با نزدیکانم.»
گفت: آرى!
پرسیدند: «و این آیه را:
«وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ؛ ۲
حقّ نزدیکان را بدهید.»
گفت: آرى!
پرسیدند: «و این آیه را:
«إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً؛ ۳
همانا خداوند اراده فرموده است که از شما اهل بیت، هرگونه رجس و پلیدى را دور گرداند و شما را پاک و مطهّر گرداند.»
گفت: آرى!
پرسیدند: «اى شیخ! این آیهها در حقّ ما نازل شده‌اند. ماییم ذوىالقربى. ماییم اهل بیت پاکیزه از آلایش.»
شیخ دانست آنچه درباه این اسیران شنیده است، درست نیست. آنان خارجى نیستند. فرزندان پیغمبرند و از آنچه گفته بود، پشیمان شد و گفت:
خدایا من از بغضى که از اینان در دل داشتم، به سوى تو توبه مىکنم. من از دشمنان محمّد و آل محمّد بیزارم. ۴
پىنوشتها:
(۱). سوره شورى، آیه ۲۳.
(۲). سوره اسراء، آیه ۲۶.
(۳). سوره احزاب، آیه ۳۳.
(۴). شهیدى، «زندگانى على بن الحسین (ع)»، ص ۶۶.
سید حسن حرّ، «سبک اخلاقى مناظرات چهارده معصوم (ع) از منظر قرآن و روایات»، فصلنامه قرآنى کوثر، شماره ۵۱، زمستان ۹۳، صص ۱۶۲- ۱۶۳.
