آیت الله سید علی سیستانی روز شنبه به استفتایی درباره روزه ماه مبارک رمضان در سایه انتشار ویروس کرونا در جهان پاسخ گفتند.
آیت الله العظمی سیستانی در این فتوا در پاسخ به استفتایی در مورد روزه ماه رمضان در سایه شیوع ویروس کرونا تاکید کردند که وجوب روزه ماه رمضان یک تکلیف فردی است و هر کس که شرایط وجوب آن را داشته باشد باید فارغ از اینکه برای دیگران واجب باشد یا خیر، روزه بگیرد.
ایشان در ادامه افزودند، اگر فرد مسلمان بیم آن داشته باشد که با روزه گرفتن ولو با اتخاذ همه تدابیر احتیاطی، به کرونا مبتلا میشود، وجوب هر روزی که می ترسد در صورت روزه گرفتن به این بیماری مبتلا میشود، از او ساقط میشود.
اما اگر بتواند درجه احتمال ابتلا به بیماری را تضعیف کند تا اینکه به گونه ای شود که خردمندان به آن توجهی نمیکنند – ولو از طریق ماندن در خانه و عدم اختلاط نزدیک با دیگران، استفاده از ماسک و دستکش های پزشکی و رعایت موارد ضد عفونی مکرر و نظیر آن – و در او هیچ سختی شدید و غیرقابل تحملی وجود نداشته باشد، وجوب روزه از او ساقط نمیشود.
اما درباره آنچه گفته شد که پزشکان نوشیدن آب را در دوره های نزدیک به هم به منظور جلوگیری از کمبود آب بدن و خشکی حلق توصیه میکنند – به این دلیل که احتمال ابتلا به ویروس کرونا را مرتفع میکند – این امر مانع وجوب روزه نمیشود به جز کسانی که به آن رسیده باشند و در صورت روزه گرفتن، ترس ابتلا به بیماری وجود داشته باشد و هیچ راهی برای کاهش احتمال آن هم وجود نداشته باشد– ولو با ماندن در منزل و اتخاذ سایر راه های احتیاطی پیشرفته – و اما دیگران باید روزه بگیرند.
بنابر این کسانی که می توانند کار خود را در ماه رمضان رها کنند و در خانه بمانند به گونه ای که از ابتلا به بیماری در امان بمانند، وجوب روزه از آنها ساقط نمیشود و اما کسانی که به هیچ دلیلی نمی توانند کارشان را رها کنند و ترس از این دارند که اگر در طول روز آب ننوشند به ویروس مبتلا میشوند، و هیچ کار دیگری نتوانند انجام دهند که آنها را از ابتلا به بیماری مصون نگه دارد، روزه بر آنها واجب نیست، هرچند که تظاهر به افطار در ملا عام از سوی آنها جایز نیست.
کاملا مشهود است که روزه رمضان از مهم ترین فرایض شرعی است و ترک آن جز به دلیل عذر واقعی جایز نیست و هر انسانی در این که عذر واقعی برای ترک روزه دارد یا خیر نسبت به دیگران از وضع خود آگاه تر است.