موعود پایگاه اینترنتی موعود
برای پی بردن به اینکه امارات و رژیم صهیونیستی از طریق عادی سازی روابط به دنبال همکاری امنیتی برای سرکوب گروه های مقاومت در منطقه هستند، حتما نیازی نبود که اظهارات ” عمر غباش” معاون وزیر امور خارجه امارات را شنید.
همه شواهد و قرائن نشان می دهد که امارات از طریق عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی، درصدد دست یافتن به درآمدهای اقتصادی یا برخورداری از حمایت امنیتی نیست، زیرا این کشور، یک کشور نفت خیز ثروتمند است و “تحت الحمایه ” آمریکا به شمار می رود.
“محمد بن زاید” ولیعهد ابوظبی و “انور قرقاش ” وزیر وی در ابتدا تلاش کردند تا این گونه وانمود کنند که عادی سازی در روابط با رژیم صهیونیستی به نفع فلسطینی هاست تا نتانیاهو نتواند طرح الحاق بخش هایی از کرانه باختری و اغوار فلسطین را به اراضی تحت حاکمیت خود اجرایی کند و نیز وانمود کنند که هدف از عادی سازی روابط، دستیابی به هواپیماهای اف – ۳۵ است و یا اینکه چنین نشان دهند که عادی سازی فقط در زمینه های بهداشتی، اقتصادی، گردشگری و فرهنگی است، اما مخالفت قاطعانه اسرائیل با همه این توجیه ها، مقامات اماراتی را در تنگنا قرار داد که در نتیجه، ناچار شدند که هدف اصلی خود را از عادی سازی روابط فاش کنند.
به نظر می رسد که برخی از مقامات اماراتی از جمله سفیر امارات در واشنگتن، و سپس عمر غباش معاون وزیر خارجه امارات برای خارج شدن از این تنگنا تلاش کردند.
شبکه فاکس نیوز دیروز به نقل از غباش گزارش داد که “با تشدید تنش ها با ایران در منطقه، نوعی همکاری امنیتی در چارچوب توافق بزرگ تر، وجود دارد، ما تصمیم گرفتیم که با اسرائیل صلح کنیم و روابط دیپلماتیک برقرار کنیم و این بدان معناست که از این کار باید نهایت سود و فایده را ببریم ولی معنایش این نیست که امارات، قضیه فلسطین را رها کرده است.”
برخی منابع وابسته به روزنامه “یدیعوت احرونوت” اعلام کردند: سفرهای مکرر هیات های اسرائیلی به امارات قبل از اعلام عادی سازی و مذاکرات تلفنی “بنی گانتس” وزیر جنگ اسرائیل با “محمد بن احمد البواردی” وزیر مشاور درامور دفاعی امارات پس از اعلام عادی سازی روابط، درباره همکاری امنیتی میان دو طرف بوده است و همچنین سفر هیات اسرائیلی به ریاست “مئیر بن شبات” مشاور امنیت ملی نتنیاهو به همراه “جرد کوشنر” و “آوی بیرکوویچ ” فرستاده امریکا در خاورمیانه به ابوظبی نیز نشانه دیگری است.
همه این شواهد نشان دهنده این مساله است که امارات یا به خواسته خود و یا برخلاف میلش، در دام اسرائیل افتاده است و بن زاید تصمیم گرفته و یا اینکه به جای وی تصمیم گرفته شده است تا دزدی را برای حمایت از خانه، سرزمین و آبرویش به نمایندگی انتخاب کند و این دزدی است که ابوظبی قبل از انتخاب وی باید از مصری ها و اردنی ها درباره اش سوال می‌کرد.
