موعود پایگاه اینترنتی موعود
سنت الهی، بر درمان بیماری‌ها به وسیله داروهای طبیعی است و عدم رجوع به آن، نشانه عدم عقلانیت است؛ اما دعا با فراهم بودن جمیع شرایط در درمان برخی بیماری‌ها مؤثر است و این تأثیر در راستای قانون اسباب و مسببات و از سنن دیگر الهی در درمان بیماری‌ها است.
سنت الهی، بر درمان بیماری‌ها به وسیله داروهای طبیعی است و عدم رجوع به آن، نشانه عدم عقلانیت است؛ اما دعا با فراهم بودن جمیع شرایط در درمان برخی بیماری‌ها مؤثر است و این تأثیر در راستای قانون اسباب و مسببات و از سنن دیگر الهی در درمان بیماری‌ها است.
در شماره ۱۸ فصلنامه علمی ـ تخصصی «پاسخ» مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه که بر اساس سیاست پاسخ‌دهی به شبهات موجود در فضای فکری جامعه جهت استفادۀ اهل مطالعه و فکر منتشر می‌شود، مقاله ای به قلم محمد محمدرضایی و محمود امیریان با عنوان «نقش دعا در درمان بیماری‌ها (کرونا)» منتشر شده که در آن می خوانیم:
بحث شرور و رابطه آن با وجود و صفات خدا، از مسائل مهمی است که ذهن متفکران را همواره به خود مشغول داشته است. در حال حاضر که جوامع بشری گرفتار بیماری کرونا است، رابطه شر و دعا در جامعۀ جهانی به طور عموم و در جوامع ایمانی به طور خصوص، دارای اهمیت است.
امروزه سؤالاتی ـ مانند اینکه آیا در جامعۀ کنونی با پیشرفت علم و تکنولوژی دیگر نیازی به دعا برای درمان بیماری‌ها هست؟ آیا دعا جایگزین مداوای مادی بیماری می‌شود؟ ـ مطرح است.
مقاله پیش رو بر این باور است که سنت الهی، بر درمان بیماری‌ها به وسیله داروهای طبیعی است و عدم رجوع به آن، نشانه عدم عقلانیت است؛ اما دعا با فراهم بودن جمیع شرایط در درمان برخی بیماری‌ها مؤثر است و این تأثیر در راستای قانون اسباب و مسببات و از سنن دیگر الهی در درمان بیماری‌ها است.
علاوه بر این کارکردهای دیگری برای دعا مانند در امان بودن از وسوسه‌های شیطان، کسب آرامش، امید به زندگی و تقویت سیستم ایمنی بدن، وجود دارد.
