یک جمله و بس

در تقویم انتظار، همه فصل‌ها از عطر بهارى مهدى (عج) متبرک است.
نوروز منتظران روزى است که از شب نیمه شعبان آغاز مى‌شود.
انتظار، فاصله‌اى است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور.
بهار، همه طراوتش را مدیون یک گل است: گل زیباى نرگس.
اگر سختى زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت.
خانه تکانى، رسم قدیمى همه منتظران بهار است. بهارف مهدى (عج) از راه مى‌رسد، خانه تکانى دل‌ها را فراموش نکنیم.
بهترین هدیه اى که مى توان براى گلدان شکسته قلب منتظران خرید، یک شاخه گل نرگس است.
جمعه‌ها کافى نیست، هر روز سهمى را به امام زمان (عج) اختصاص بدهیم.
منتظران واقعى به اشک و آه و دعا اکتفا نمى‌کنند.
نیمه‌هاى شعبان مى‌آیند و مىروند، حیف است اگر فقط با نقل و مشکلات و شیرینى برگزارش کنیم.
کملطفى مهمان است بر سرف سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد، حتى اگر او را نبیند.
امام زمان (عج) بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند که فقط نیمه هاى شعبان به یادشان بیفتیم.
اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است.
حتى اگر امام از چشم ما غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم.
اى کاش روزهاى »غفلات« ما از شب‌هاى »غیبت« او طولانى تر نبود.
مبادا فقط وقتى همه درها به رویمان بسته شد، درف خانه امام زمان (عج) را بزنیم.
مکه با همه »صفا«یى که دارد، بى گل روى مهدى (عج) بى»صفا« است.
هر دستى در آرزوى بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوى بوسیدن دست مهدى (عج) است.
منتظرتر از امام زمان (عج) سراغ داریم؟ ۱۱۶۷ سال در انتظار!
دلنشین ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دل سپرده ترین شاعران است، آنها که دل به حضرت مهدى (عج) سپرده اند.
نمازف هیچ مأمومى بى‌امام اقامه نمى‌شود، ما چند رکعت را به امام خویش اقتدا کرده ایم؟
دیر و زودش مصلحت است، امّا هیچ عریضه‌اى بى جواب نمى ماند.