به گزارش مرکز خبر حوزه، یکی از کارگردانان و فعالان عرصه سینما در نشست تخصصی «سینمای مطلوب از منظر دین» که از سوی بخش حوزوی نمایشگاه قران برگزار شد، اظهار داشت: بسیاری از فیلم سازان و سینماگران، هنوز سینمای مطلوب از منظر دین را نمیشناسند.
عباس رافعی افزود: با توجه به ظرفیتها و فضاهای موجود در جمهوری اسلامی برای ساخت فیلم دینی، فیلم سازان مسلمان و دین مدار باید از این فضا بهترین استفاده را در ارائه فیلمهای دینی داشته باشند.
این کارگردان سینمای با بیان این که نباید تنها به ظاهر فیلم توجه کرد، ادامه داد: برخی از فیلمها مانند آواز گنجشکها، یک تکه نان و… عنوان و یا ظاهری دینی نداشته باشند، ولی محتوایی کاملاً دینی و معرفتی داشته باشد.
وی با اشاره به محتوای فیلم « خانه دوست کجاست»، بیان داشت: این فیلم در عمق خود فدارکاری، ایثار و بسیاری از ارزشها و آموزههای دینی را به مردم منتقل میکند، بدون اینکه اعلام کند، من دینی هستیم و حجابی را میان مخاطب و خود به وجود آورد.
رافعی ادامه داد: برخی فیلمهای به ظاهر دینی مینمایند، ولی در باطن و محتوا حالتی دین گریز دارند و مطالبی را نشان می دهد که مخاطب را از دین زده میکند.
وی بیان داشت: هر فیلمی نباید فیلم دینی اطلاق شود؛ زیرا فیلم دینی فیلمی است که محتوای دینی را با روشهای سینمایی به مخاطب القا کند.
این فعال عرصه سینما در پایان خاطرنشان کرد: متاسفانه امروز برخی فیلمهای ماه رمضان که دینی به نظر میرسد، دین گریز هستند؛ در این فیلمها به نحوی به مسائل دینی پرداخته میشود که مردم را از دین زده میکنند و جذابیت چندانی هم برای مخاطبان ندارد.
در ادامه این نشست حبیب الله بهمنی، نویسنده و کارگردان فیلمهای دینی سینما اظهار داشت: صرف کلمات و دیالوگهای مذهبی یک فیلم نمیتوان آن را مذهبی نامید و این کلمات هرگز یک فیلم بد و ضد دینی را تطهیر نمیکند؛ چون این فیلمها از نظر ساختار، بازی و محتوا ضد دینی است و مخاطب را از دین و خدا دور میکند.
وی ادامه داد: سینمای دینی زمانی تاثیرگذار است که از پشتوانه عمیق دینی برخوردار باشد؛ یعنی کارگردان و نویسنده و سایر عوامل فیلم دینی خودشان مؤمن و دین مدار باشند، اثر موثر دینی بدون اینکه پشتوانه و هنرمند دینی داشته باشد، نمیتواند موفق باشد.
کارگردان فیلم «سیب و سلماس» در پایان خاطرنشان کرد: سینماگر دین گریز و سکولار نمیتواند با سفارش چند میلیاردی مسئولین فیلم فاخر دینی بسازد، برخی از سریالهای پرخرج ایران ظاهری دینی دارند، ولی چون پشتوانه دینی ندارند، نتوانستهاند تاثیر چندانی بر جامعه بگذارند.