موعود پایگاه اینترنتی موعود
رانیا در زمانی که صدام در حال سقوط بود، ۱۶ سال داشت و مورد تجاوز قرار گرفت. وی میگوید: «برادران من به اعدام محکوم شده بودند و بهای نقض حکم اعدام آنان، بدن من بود.»
به گزارش مشرق، رانیا به خاطر اینکه “مایه شرم خانواده” شده بود به بغداد گریخت و در محله “چراغ قرمز” آنجا مشغول به کار شد.
البته فاحشه گری و تن فروشی در عراق فراگیر است. جایی که خشونت اشغال نظامی و درگیری های قومی، نهادهای کشوری و ملی را تخریب کرده است. مردم دچار فقر شده و خانواده ها و محله ها از هم پاشیده‌اند. از سال ۲۰۰۳ میلادی تا کنون عراق بیش از یکصد هزار کشته و چهار میلیون و ۴۰۰ هزار بی خانمان به جای گذاشته است.
چندی پیش سازمان عفو بین الملل اعلام کرد که جنگ و درگیری همه جا را فرا گرفته و میزان خشونت نسبت به زنان را به بالاترین حد رسانده است.
رانیا بعدها کار خود را به عنوان یک کاسب محله روسپی ها آغاز کرد. خود او میگوید: «اگر چهار دختر زیر دستم بود و ۲۰۰ مشتری داشتم، به هر کدام از آنها ۵۰ مشتری اختصاص می دادم.»
اکنون هزینه هر شب همخوابی با دختران فاحشه، ۱۰۰ دلار است. دختران باکره نیز به قیمت پنج هزار دلار فروخته شده و به شمال عراق، سوریه و یا امارات متحده فرستاده می‌شوند. غیر باکره ها نصف این رقم قیمت دارند.
دخترانی که از خانه خود به دلیل خشونت و یا ترس از ازدواج اجباری می‌گریزند، گرفتار مردان گرگ صفت منتظر در ایستگاه های اتوبوس و تاکسی می‌شوند. برخی از دختران هم به نام ازدواج، توسط خویشان خود فروخته می‌شوند تا به نوعی وارد حلقه روسپی ها گردند.
اکثر فعالان صنعت روسپی گری در عراق، زنانی هستند که فاحشه خانه های کثیف خود را در محله های قدیمی‌بغداد همچون “البطاوین” دارند.
شش سال قبل، وقتی نیروهای آمریکایی به فاحشه خانه “رانیا” حمله کردند آنجا ویران شد زیرا از دید آنان، از روسپی ها به عنوان هدف برای تحریک تروریسم استفاده می‌شد.
زندان، زندگی رانیا را تغییر داد. او در بازداشتگاه “الکاظمیه” بغداد که نیمی از زنان حاضر در آن محل روسپی بودند، با گروه های حامی حقوق زنان آشنا شد. اکنون، رانیا به عنوان یک پژوهشگر مخفی با نفوذی که در مناطق اینچنینی دارد، به زنان روسپی کمک می‌کند.
او در حالی که ناخن های خود را لاک سیاه زده اینچنین میگوید: “من به آنها نمی‌گویم که فعال حقوق زنان هستم. می‌گویم یک کاسب هستم. فقط بدین طریق می توانم اطلاعات بگیرم. اگر متوجه بشوند که یک محقق هستم حتماً مرا می‌کشند.
طی یک تجربه ناراحت کننده، رانیا و دو دختر دیگر، به یکی از فاحشه خانه های منطقه “الجهاد” در بغداد رفتند. در آنجا متوجه شدند که دو تن از روسپی ها توسط یک رابط، به نیروهای آمریکایی کمک می رسانند.
رانیا میگوید: “وقتی از یکی از آن دو روسپی عکس گرفتیم، عصبانی شده و ما را به جاسوسی متهم کرده. چاره ای نداشتیم. با پای برهنه فرار کردیم. من نمی دانم چطور فرار کردیم”.
پیش از جنگ خلیج در سال ۱۹۹۱ میلادی، عراق دارای بالاترین نرخ باسوادی زنان در خاورمیانه بود و اکثر زنان عراقی نسبت به دیگر کشورهای خاورمیانه در شغل های تخصصی همچون عرصه های پزشکی و آموزشی اشتغال داشتند.
۲۰ سال بعد، زنان عراقی واقعیت دیگری را تجربه کردند. قوانین مذهبی در رابطه با طلاق و ازدواج، معادلات خارج از دادگاه را سبب شد.
“ان سی ای” سازمان کمک های بشردوستانه در نروژ، در گزارش خود به دلایل بسیار بروز مشکلات در عراق اشاره می‌کند. این نهاد، حمله آمریکا و آشوب، رشد بی امنیتی و بی قانونی، پیشرفت فناوری های موازی با فراگیر شدن صنعت فحشا در جهان، فساد برخی مقامات، رشد افراط گری سلفی، مشکلات اقتصادی، فشارهای ازدواج، خشونت و تبعیض علیه زنان، ربودن دختران و زنان، مصونیت برای مرتکبان جنایت و جرم بخصوص علیه زنان را دلایل اصلی می داند.
سازمان جهانی مهاجرت، آمار کسانی را که از طریق مرزها فروخته می‌شوند ۸۰۰ هزار نفر در سال اعلام کرده است. هنوز آمار دقیقی را نمی توان در داخل عراق یافت.
اگر چه در قانون اساسی عراق کسب و کار روسپی گری غیرقانونی اعلام شده اما هیچ اهرم و بازوی اجرایی قانونی، برای اعمال اقدامات پیشگیرانه وجود ندارد.
در حال حاضر نهادهای مسؤول، در حال به جریان انداختن قانونی ضد تجارت روسپیان هستند که در سال ۲۰۰۹ میلادی، جریان آن توسط دولت متوقف شده بود.
قاضی “اصغر الموسوی” معاون ارشد و وزیر مهاجرت میگوید “گزارش هایی از داخل و خارج عراق مبنی بر مبادله زنان به دست ما می رسد. به هر حال قبول می‌کنم که مؤسسات دولتی و وزارت ها هنوز به آن حد از آمادگی و بلوغ نرسیده‌اند که بتوانند این موضوع را به شکل مطبوع و کامل رفع نمایند”.
“سامر موسکاتی” پژوهشگر دیده بان حقوق بشر هم میگوید: “در سال ۲۰۰۳ میلادی، شاهد چنین پدیده ای نبودیم. دولت هم اقدامات کافی برای رفع مشکلات را اعمال نمی‌کند. ما آمار کامل و دقیقی در دست نداریم زیرا هنوز در آغاز راه هستیم. اول باید حد و اندازه مشکل را بسنجیم. دولت دست به کاری نبرده است و ما هم به سراغ فاحشه خانه ها نرفته ایم. پس باید قبول کرد که با عارضه صعف اطلاعات روبرو باشیم.
زینا، دختر ۱۸ ساله، یک نمونه بارز و روشن است. او وقتی ۱۳ سال داشت توسط پدربزرگ خود به یک کاسب زن در دبی به قیمت شش هزار دلار فروخته شد. او کار خود را در این کشور آغاز کرد تا روزی که یک نفر با پرداخت چهار هزار دلار، باکرگی او را از بین برد.
زینا نهایتاً پس از چهار سال روسپی گری موفق به فرار از امارات شد و به نزد والدین خود در بغداد بازگشت. او از مقامات کمک خواست و پدربزرگ خود را به دادگاه کشانید. اما زینا ناگهان ناپدید شد. “سازمان آزادی زنان” معتقد است که او این بار توسط مادر خویش به یک کاسب زن در اربیل فروخته شده است.
یانار محمد، “رئیس سازمان آزادی زنان” از تهدیداتی که علیه او شده است یاد می‌کند. یکی از مهمترین آنها تهدید از سوی کسی است که صاحب یکی از روسپی خانه های منطقه البطاوین است.
محمد میگوید: “در هر خانه ۴۵ زن را می‌بینی. گویی با یک مغازه ارزان فروشی روبرو هستی. پا که به این خانه ها می‌گذاری می‌بینی این زنان چه استثماری شده‌اند. آنها کاملاً تحت مراقبت هستند تا فرار نکنند”.
معروف است این خانم که “امام” لقب داشته با یکی از مسؤولان روابط تنگاتنگی داشته و به همین دلیل است که هیچ کدام از چهار خانه تیمی او بسته نشده است.
یانار محمد در پایان میگوید: “عراق دارای نسلی از دختران نوجوان است. اکنون بدن این عزیزان تبدیل به میدان جنگ ایدئولوژی های جرم و جنایت شده است”.
