موعود پایگاه اینترنتی موعود
نویسنده و پژوهشگر سیاسی بحرینی، ساختار قبیله ای رژیم آل‌خلیفه را مشکل اصلی این رژیم دانست و تاکید کرد، تنها پایانی که می توان برای آل‌خلیفه در نظر گرفت، سرنگونی است.
به گزارش العالم، “یوسف مکی” در مقاله ای که امروز در روزنامه القدس العربی منتشر شد، نوشت: هشت ماه از آغاز انقلاب بحرین گذشته است، ولی این انقلاب هنوز در ابتدای مسیر خود قرار دارد؛ در همین راستا رژیم آل خلیفه به تلاشهای بیفایده خود برای سرکوب کامل انقلاب مردم ادامه می دهد، و بدین منظور دو سیاست را برای رهایی از بحران سیاسی شدید درپیش گرفته است.
وی تلاش برای سرپوش گذاشتن بر جنایتها در بحرین را نخستین سیاست آل خلیفه دانست و تاکید کرد: رژیم آل خلیفه اموال هنگفتی را در این زمینه هزینه می‌کند، به این نحو که تلاش می‌کند وجهه خود را نزد محافل خارجی از جمله کشورها، سیاستمداران، سازمان های حقوقی و سیاسی و حتی نهادهای ورزشی خوب جلوه بدهد، و چنین وانمود کند که اصلاحات و مذاکره با مخالفان را آغاز کرده است؛ وضعیت بحرین آرام است و این رژیم مدافع حقوق بشر و حافظ امنیت و مخالف سرکوب گروه های معارض است؛ در حالی که واقعیتها و تحولات بحرین جهانیان را شوکه کرده است، و تبلیغات رژیم برای سرپوش گذاشتن بر این واقعیت ها سودی نخواهد داشت.
وی افزود: سیاست دوم که از ابتدای روی کار آمدن رژیم آل خلیفه بخشی از ساختار حکومتی این رژیم بوده است، سرکوب مخالفان و افراد مظنون به عدم وفادای به رژیم است. گویا سیاست سرکوب در نظر رژیم آل خلیفه بهترین نسخه برای هر بحران سیاسی در هر زمان است؛ ولی وقایع بحرین ناکارآمدی این سیاست را ثابت کرد. نسخه سرکوب نتوانست بحران سیاسی بحرین را درمان کند، پس چگونه می تواند بحران چند دهه این کشور را حل کند.
یوسف مکی خاطرنشان کرد: سرکوب و قتل تظاهرکنندگان اگر در گذشته کارایی داشت، در این زمان ناکارآمده شده است، و حتی بحران را در این کشور تشدید کرده، و بیماری سیاسی کشور را وخیم تر می کند، و آینده آن را به خطر می اندازد.
یوسف مکی اظهار داشت: رژیم آل خلیفه با وجود فریبکاری ماهرانه اش هنوز نتوانسته است جنایات و قانون شکنی های خود را که از آغاز انقلاب ۱۴ فوریه مرتکب شده است، بپوشاند . رژیم آل خلیفه مدعی ایجاد اصلاحات در گذشته و حال است؛ ولی وقایع بحرین ادعاهای وی را رد می‌کند زیرا سیاست سرکوب همچنان سیاست برتر رژیم است و هوشیاری سیاسی جایی در سیاست های این رژیم ندارد، و همه تصمیمات بحرین در خانواده سلطنتی اتخاذ می‌شود.
وی تاکید کرد: رژیم آل‌خلیفه دشمن هرگونه اصلاحات و راه حل سیاسی است و تاکنون طرحی مهم را پیشنهاد نکرده است، و این در حالی است که مردم همچنان سرنگونی رژیم را خواستارند.
یوسف مکی اظهار داشت: به عبارت دیگرعوامل سرنگونی رژیم در ساختار خود این رژیم، اقدامات سرکوبگرانه آل خلیفه، مخالفت این رژیم با هر گونه اصلاحات واقعی و نپذیرفتن مقتضیات زمانی نهفته است؛ مهمترین عامل سرنگونی رژیم در ساختار قبیله ای و تغییر ناپذیر این رژیم نهفته است. ساختاری که تنها سرانجام آن سرنگونی رژیم آل خلیفه خواهد بود.
من معتقدم که انقلابیون خیلی زود به این نتیجه رسیدند، و سرنگونی رژیم را بهترین گزینه اعلام کردند در حالی که گروه های سیاسی مخالف در این موضوع با انقلابیون مخالفت کردند. رژیم پس از گذشت هشت ماه از آغاز انقلاب اقدامی‌که لااقل مانع بی اعتباری گروه های حامی اصلاح ساختار حکومتی شود، انجام نداد.
این نویسنده بحرینی خاطرنشان کرد: بر خلاف تصور گروه های سیاسی مخالف، مشکل بحرین مسائل حوزه های انتخاباتی، دولت منتخب، اعطای ملیت بحرینی به اتباع خارجی و تبعیض فرقه ای نیست؛ مسأله اصلی سرنگونی رژیم است که انقلابیون بر آن تأکید می‌کنند.
