موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش مشرق، در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی و در اوج رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب بر سر سلاح های اتمی، اتحاد جماهیر شوروی قویترین سلاح هیدروژنی تا به امروز را آزمایش کرد. این بمب با نام “آ ان ۶۰۲ ” که از آن در غرب با نام “بمب تزار” یاد می‌شود.
قدرت این سلاح درحدود ۵۰ مگاتن است؛ انفجاری با قدرت ۵۰ مگاتن یعنی ۱۴۰۰ بار قوی تر از مجموع انفجار دو بمب اتمی آمریکا در جنگ دوم جهانی و ۱۰ برابر قوی تر از قدرت تمام انفجارهای صورت گرفته در جنگ جهانی دوم!
مشخصات ظاهری این بمب:
وزن ۲۷ تن، طول ۸ متر و قطر ۲.۱ متر.
این آزمایش به تاریخ ۳۰ اکتبر ۱۹۶۱ انجام شد و بمب توسط یک بمب افکن”تی یو ۹۵ وی” حمل شده که با رنگ های مخصوص ضد حرارتی رنگ آمیزی شد. بمب از ارتفاع ۱۰.۵ کیلومتری از سطح زمین رها گشته و به وسیله یک چتر مخصوص که به بمب وصل شده بود، سرعت بمب کاهش یافت تا هواپیماها بتوانند از منطقه خطر دور شوند. و سپس در ساعت ۱۱:۳۲ در ارتفاع ۴ کیلومتری از سطح زمین، «تزار» منفجر شد.
گلوله اولیه آتش حاصل از انفجار به ارتفاع ۱۰.۵ کیلومتر در ارتفاع پروازی هواپیماهای حمل کننده این بمب رسید. ارتفاع ابر قارچی حاصل از انفجار ۶۴ و عرض آن به ۴۰ کیلومتر بود و تمامی خانه ها از هر جنسی در فاصله ۵۵ کیلومتری به طور کل نابود شدند.
اثر گرمای حاصل از انفجار تا فاصله ۲۷۰ کیلومتری از محل انفجار حس شد و حرارت به قدری بالا بود که می توانست تا فاصله ۱۰۰ کیلومتری باعث به وجود آمدن سوختگی درجه سه بشود!
