موعود پایگاه اینترنتی موعود
هم حوزه، هم دانشگاه
او البته همزمان ضمن تحصیل در علوم طلبگی تا حدود سطح، به فراگیری رشته علوم انسانی در دانشگاه نیز اشتغال داشت.
آغاز فعالیت های انقلابی از جوانی
وی از نوجوانی وارد تشکل نهضت اسلامی‌شد. ۱۹ سال بیشتر نداشت که به اتفاق شهید حاج صادق امانی، گروه شیعیان را تأسیس کرد و در کادر رهبری این گروه به مبارزه مشغول گشت.
فعالیت این گروه تا سال ۱۳۳۲ و کودتای ۲۸ مرداد ادامه داشت که البته فعالیت های آن بیشتر جنبه مذهبی و تا اندازه‌ای هم سیاسی داشت.
با اختلاس کنار نیامد، اخراج شد!
در سال ۱۳۳۶وارد سازمان آب شد و در سال ۱۳۴۰ با مهندس روحانی، مدیر عامل وقت سازمان آب(که از معدومین پس از انقلاب بود) به علت انحرافات مذهبی و اخلاقی و اختلاس مالی نامبرده، درگیر و پس از اعلام جرم علیه وی اخراج و از کادر دولتی برکنار شد.
فعالیت سیاسی در موتلفه اسلامی
وی همگام با مبارزات مردم مسلمان علیه رژیم ملعون پهلوی در هیأتهای موتلفه اسلامی در کنار شهید امانی به فعالیت گسترده‌ای پرداخت. پس از رحلت آیت‌الله العظمی‌بروجردی و اعلام لایحه آمریکایی انجمنهای ایالتی، ولایتی به همراه دیگر روحانیون، برنامه یک راهپیمایی را ریخت و در قم به اجرا گذاشت.
شهید اسلامی پس از اعدام انقلابی حسن‌علی منصور، نخست وزیر رژیم پهلوی، پس از آزادی از زندان ضمن پرداختن به برخی امور اجتماعی از قبیل تاسیس مدرسه رفاه، صندوق قرض الحسنه و برخی فعالیت‌های فرهنگی دیگر، از مبارزات سیاسی نیز غافل نماند و به فعالیت خود در جمع برادران موتلفه اسلامی ادامه داد و در کنار اساتیدی چون آیت الله شهید مطهری و آیت الله شهید بهشتی در تداوم بخشیدن به مبارزه علیه رژیم طاغوتی پهلوی نقش بسزایی ایفاکرد.
همگام با شهید اندرزگو
سال ۱۳۵۵ بود که در کوران فعالیت های انقلابی، به همراه شهید سید علی اندرزگو علیه حکومت ستمشاهی به تشکیل یک گروه ضربت دست زد و به هنگام شهادت اندرزگو دستگیر شد و مجدداً به زندان افتاد.
پس از آزادی باز هم، بار مبارزه را به اتفاق سایر همرزمانش از قبیل شهید حاجی درخشان، عسگر اولادی و بادامچیان به دوش کشید. شهید اسلامی‌گیلانی، قبل از پیروزی انقلاب از رهبران موثر نهضت بود و مسؤولیت راه‌اندازی و هدایت اکثر راهپیمائی های عظیم را به اتفاق سایر همسنگرانش به عهده داشت.
او اولین کسی بود که قبل از شهادت حاج آقا مصطفی و در صحن حضرت عبدالعظیم(ع) در یک سخنرانی، رسما از رهبر کبیر انقلاب به عنوان(امام خمینی) یاد کرد. هنگام ورود امام(ره)به ایران به اتفاق شهید سید مهدی عراقی مسئول انتظامات کمیته استقبال از امام(ره) بود و این مسؤولیت در اقامتگاه امام(ره)نیز به عهده وی بود.
خدمتگزاری از حلقه حزب جمهوری اسلامی
پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، با تأسیس حزب جمهوری اسلامی‌به عضویت آن در آمد و تا هنگام شهادت از اعضای کادر مرکزی حزب و نیز مسئول واحد اصناف حزب جمهوری اسلامی‌بود. پس از روی کار آمدن دولت مکتبی آقای رجائی نیز به عنوان معاون فرهنگی و پارلمانی وزارت بازرگانی به خدمت خود ادامه داد.
شهید اسلامی از یاران و آشنایان نزدیک مرحوم آیت الله طالقانی و شهید عراقی، شهید بهشتی و به خصوص شهید مطهری بود و اصولا علاقه خاصی به روحانیت به عنوان اصیل ترین حافظان مکتب اسلام داشت.
بگذار فدای اسلام شویم
از خصوصیات برجسته این شهید والامقام می‌توان به تقوا، تواضع، خضوع، گشاده رویی، محبت و اخلاص اشاره کرد. در لابلای سخنان این شهید عزیز در آخرین روزهای حیاتش چنین می‌شنویم؛
«انقلاب ما در شرایطی به سر می‌برد که نیاز شدید به شهیدان و خون های پاک آنان دارد. بگذار تا ما ناقابل ها برویم و فدای اسلام شویم، تا آنهایی که در تداوم نهضت مؤثرترند باقی بمانند و این بار گران را به سر منزل مقصود رسانند.»
از غیر خدا بپرهیزید
در بخش دیگری از وصیتنامه ایشان همچنین می‌خوانیم:
«وصیت من به فرزندانم این است که هدف خود را تقرب به خدا قرار دهند و بدانند که هر چیزی غیر خدا شایسته هدف بودن نیست و نباید مورد عنایت و خواست باشد و بپرهیزند از اینکه غیر خدا در نظرشان جالب و زیبا باشد و توجه آنان را به خود جلب کند.»
سفر به افلاک با بهشتیان
سرانجام این مبارز صدیق انقلاب، در شامگاه خونین هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ همراه شهید مظلوم آیت الله بهشتی و۷۲ تن از یاران صدیقش در انفجار بمب سالن حزب جمهوری اسلامی‌به نور ابدی و سرچشمه لایزال هستی پیوست و پیکر مطهرش نیز در گلزار بهشت زهرا(س) قطعه ۷۲ تن آرام گرفت.
