موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ یکی از یادگارهای جنبش‌های آزادی‌بخش مسلمانان در شبه قاره مسجد آبی است.
این مسجد نقش مهمی در تحریک مردم مسلمان هند و آغاز انقلاب پاکستان داشته است و با اینکه این مسجد یک مکان تاریخی و از حیث معماری در نوع خود بی‌نظیر است اما چگونگی ساخت این مسجد و تاریخ باشکوه آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
یک قرن پیش روستای”امروت شریف” روستای کوچک و دورافتاده مسلمانان در کشور هند بود که عالم بزرگ و انقلابی “مولانا تاج محمود امروتی” قدم به این روستا گذاشت.
تلاش‌های مولانا تاج محمود امروتی برای رهایی مردم ایالت سند از چنگ استعمار و ترویج دین مبین اسلام در این ایالت از اهمیت زیادی برخوردار است و ایشان از شخصیت‌های برجسته پاکستان که در آن زمان جزئی از هند بود، محسوب می‌شود.
مولانا تاج محمود، در سال ۱۸۵۸ در یکی از روستاهای کوچک شهرستان”خیرپور”به نام “دیوالی” به دنیا آمد و بعدها به دستور مرشد و پیشوای معنوی خود به روستای امروت شریف واقع در ایالت سند مهاجرت کرد.
مولانا تاج محمود زندگی زاهدانه‌ای داشت و برای عبادت به روستای کوچکی نزدیک امروت شریف که”ممدو جیوان” نام داشت می‌رفت. وی مسجدی به نام “جنجو” در این روستا بنا نهاد و همین مسجد را مسکن خود قرار داد. تاج محمود در این مسجد به عبادت و ریاضت می‌پرداخت و این همان مسجدی است که بعدها به مسجد آبی مشهور شد.
در سال، ۱۹۳۰ انگلیسی‌ها که هنوز هند را در مستعمره خود داشتند قصد داشتند برای تأمین آب مورد نیاز خود، آب ایالت سند را به ایالت بلوچستان (جایی که نیروهای انگلیسی در آن مستقر بودند) انتقال دهند.
نیروهای انگلیسی به مردم روستا دستور دادند که روستای مورد نظر را ترک کرده و مزاحمتی برای تخریب مسجد مورد نظر ایجاد نکنند. مردم روستا نیز منطقه را ترک کرده و انگلیسی‌ها با تخریب خانه‌های روستا شروع به حفر کانال برای انتقال آب به بلوچستان کردند تا اینکه به مسجد مورد نظر رسیدند.
این مسجد بر سر راه انگلیسی‌ها قرار داشت و به همین علت انگلیس تصمیم گرفت این مسجد را نیز تخریب کند. اما مولانا تاج محمود امروتی از انگلیسی‌ها خواست تا مسیر کانال را تغییر داده و آن را از کنار مسجد عبور دهند اما انگلیسی‌ها بر تخریب مسجد اصرار داشتند.
با این حال، مولانا امروتی در برابر خواست انگلیسی‌ها تسلیم نشد و مردم منطقه را برای حفاظت شبانه‌روزی از این مسجد بسیج کرد.
در نهایت، مقاومت مولانا امروتی باعث عقب نشینی انگلیسی‌ها شد و آنان مجبور شدند کانال آبی مورد نظر خود را از ۲ طرف این مسجد انتقال دهند که سبب شد مسجد آبی در وسط کانال و در میان آب قرار گیرد و به همین علت است که این مسجد به مسجد آبی شهرت یافته است.
این ایستادگی مسلمانان بی‌تأثیر بر انقلاب مسلمانان در شبه قاره نبود که بعدها منجر به آزادی هند از استعمار و تشکیل کشور مسلمان جدید در شبه قاره هند با عنوان پاکستان (کشوری است که از وجود کفار پاک است) شد.
مسجد آبی نماد مقاومت مسلمانان شبه قاره هند در برابر استعمار است و در حال حاضر نیز صدای روح پرور اذان هر سحرگاه از گلدسته‌های آن بلند می‌شود.
رونق این مسجد و نماز خواندن روستاییان در آن، انسان را به یاد گذشته می‌اندازد؛ زمانی که مولانا امروتی در این مسجد نماز می‌خواند و با توکل به خدا و بدون هیچ ترسی مردم را به پایداری در برابر انگلیسی‌ها دعوت می‌کرد.
داخل مسجد کاشی‌های سبز رنگ به کار رفته که رنگ سبز کمرنگ آن بر زیبایی مسجد می‌افزاید همچنین پنجره‌های چوبی بزرگ که در چهار طرف مسجد تعبیه شده است سبب عبور هوای تازه و خنک به مسجد شده و هوای مطبوعی را پدید می‌آورد.
روی گنبد مسجد شکل ماه بنا نهاده شده و زیر آن کلمه الله‌اکبر و لا‌اله‌الا‌الله با ظرافت خاصی نوشته شده است.
این مسجد دارای ۴ مناره است و از یک مناره تا مناره بعدی ۶ گنبد کوچک طراحی شده است که سبب زیبایی هر چه بیشتر مسجد می‌شود.
بعد از گذشت یک قرن قسمتی از پل ساخته شده توسط انگلیسی‌ها از بین رفته است اما مسجد آبی هنوز پا برجاست و تا همیشه نماد انقلاب مسلمانان هند و مقاومت آنان در برابر استعمار خواهد بود.
