دیکتاتور رفت؛ حامی ایران رئیس‌جمهور شد

المرزوقی را از جمله روشنفکران جهان عرب می‌دانند که به دفاع از “پرونده هسته‌ای ایران” و انتقاد از سیاست‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، اعراب و ایران معروف است.

پییشینه منصف چه بوده است؟
“منصف المرزوقی” متولد ۷ ژوئن ۱۹۴۵ میلادی در “قرمبالیه” شهر کوچکی در جنوب تونس است. وی دارای چهار برادر و هفت خواهر است؛ تحصیلات مقدماتی خود را در تونس پایتخت سپری کرد تا در سال ۱۹۶۱ میلادی تونس را به همراه خانواده‌اش به قصد طنجه، در شمال مغرب ترک کند و تا سال ۱۹۶۴ میلادی در آنجا اقامت گزیند.

پس از آن به فرانسه رفت و در آنجا ازدواج کرد و صاحب دو فرزند دختر به نام‌های مریم و نادیه شد. المرزوقی ۱۵ سال در فرانسه به سر برد. در این کشور در دانشگاه “استراسبورگ” در رشته روان‌شناسی تحصیل کرد و توانست در رشته پزشکی تخصص بگیرد.

در ۱۰ دسامبر ۱۹۹۷ میلادی به همراه جمعی از دوستانش “مجلس ملی برای آزادی‌ها” را به مناسبت سال‌روز اعلام بیانیه حقوق بشر تأسیس کرد.

وی همچنین از چند سال پیش به وبلاگ نویسی نیز روی آورده و تحلیل های سیاسی و حقوقی خود در قبال تحولات تونس و جهان اسلام را در آن منتشر می‌کند.

منصف در سال ۱۹۹۸ میلادی به عنوان نخستین رئیس کمیته عربی حقوق بشر انتخاب شد که تا سال ۲۰۰۰ در این سمت فعالیت می‌کرد.

در سال ۲۰۰۱ میلادی، به فرانسه مهاجرت کرد و در دانشگاه پاریس به تدریس پرداخت.

در ۱۴ اکتبر ۲۰۰۶ میلادی با شرکت در یک برنامه تحلیلی درباره اوضاع تونس در شبکه الجزیره حاضر شد و از مردم کشورش خواست با حفظ چارچوب‌های مقاومت مسالمت‌آمیز، علیه حکومت بن علی دست به تحرکات اعتراض‌آمیز بزنند تا حقوق بشر در این کشور رعایت شود و آزادی به کشورشان بازگردد.

در ۲۱ اکتبر همان سال از مردم تونس خواست به تجمعات اعتراض‌آمیز خود را ادامه دهند و خود نیز در این روز بدون کسب اجازه از حکومت خودکامه زین العابدین بن علی به کشور بازگشت، ولی شدت فشارها به اندازه‌ای بود که نتوانست تصمیم خود را عملی کند و در فرانسه باقی ماند.

المرزوقی در سال ۱۹۸۹ میلادی برای نوشتن کتاب “دریچه‌ای به پزشکی مدرن” برنده جایزه همایش پزشکی عربی شد.

از او نزدیک به ۲۰ اثر در زمینه‌های پزشکی، اندیشه سیاسی و ادبیات منتشر شده که چهار اثر از این تعداد به زبان فرانسه ترجمه و منتشر شده‌اند.

ریاست سازمان حقوق بشر تونس از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ میلادی و شبکه آفریقا برای حقوق کودک از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳ از دیگر فعالیت‌های او است.

حزب المرزوقی در انتخابات مجلس ملی مؤسسان موفق شد، ۲۹ کرسی از ۲۱۷ کرسی این مجلس را به دست آورد که پس از حزب “النهضۀ” به رهبری “راشد الغنوشی”، دومین حزب پیروز انتخابات تونس محسوب می‌شود.

درباره دیدگاه‌های دموکراتیک و ضد دیکتاتوری المرزوقی باید گفت که وی از جمله مخالفان رژیم صدام در عراق بود که بشدت با دیکتاتوری وی به مخالفت برخاست و رژیم دیکتاتور او را بزرگ‌ترین فاجعه نه تنها برای مردم عراق که برای جهان عرب تلقی می‌کرد.

المرزوقی تأکید می‌کند که فاجعه بمباران شیمیایی حلبچه، تأثیر بسزایی بر این دیدگاه او در قبال رژیم صدام گذاشت و همیشه از آن به عنوان لکه ننگی بر پیشانی جهان عرب یاد می‌کرد که در حق شهروندان بی‌دفاع و بی‌پناه کرد به اجرا گذاشته شد.

المرزوقی همواره رهبران عرب را به باد انتقاد می‌گیرد، چون معتقد است، در برابر بسیاری از قضایای منطقه‌ای بی‌تفاوت هستند و تفاوت دوست و دشمن را تشخیص نمی‌دهند و به جای آن‌که از در دوستی با کشوری چون جمهوری اسلامی ایران برآیند سیاست‌های باب میل رژیم صهیونیستی را اتخاذ می‌کنند.

المرزوقی در دوران استبداد “زین العابدین بن علی” از منتقدان سر سخت او بود. با شبکه خبری الجزیره همکاری می‌کرد و چه در تبعید و چه در داخل تونس علیه بن علی فعالیت‌های گسترده‌ای داشت.

اگرچه وی تا کنون بر مخالفت خود با حکومت های استکباری و استبدادی و حمایت از سیاست های منطقه ای و جهانی جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی پافشاری کرده است، اما این، محک آزمون های اجرایی آینده است که عیار شعارها و سوابق وی را مشخص خواهد کرد.