موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش تابناک، روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» در تحلیلی که در سایت خود منتشر کرده، بجد نسبت به پیامدهای حمله حتمالی اسرائیل به ایران هشدار داده و بیان کرده که مردم اسرائیل باید به شدت از پیامدهای چنین حمله‌ای نگران باشند.
در آغاز این مطلب آورده شده است: «برخی از افرادی که این نوشتار را می‌خوانند، تا پس از زمستان زنده نخواهند ماند. البته برخی از آنها به مرگ طبیعی نخواهند مرد. اسرائیل اعلام کرده پیش از بهار به ایران حمله می‌کند. اگر ارزیابی‌ها درست باشد، صدها و بلکه هزاران اسرائیلی در حمله موشکی تلافی جویانه که قطعاً رخ می‌دهد، از میان خواهند رفت».
نویسنده مطلب در ادامه با بیان اینکه حتی اگر تهاجم اسرائیل با موفقیت در رسیدن به اهداف پیش‌بینی شده نیز همراه باشد، باز هم نگرانی‌ها به قوت خود باقی است، اظهار داشته: «در صورت وقوع حمله به ایران، ما باید با تک تک رگ‌های بدنمان از آن بترسیم».
وی دلیل این امر را در پیروی کورکورانه مردم از رهبران این کشور می‌داند. به باور او، همیشه پیش از اینکه اسرائیل وارد جنگ شود، مردم این کشور بدون اندیشه، از رهبرانشان پیروی می‌کنند؛ اما هنگامی‌که خون همه جا را فرا گرفت، متوجه پیامد کار خود می‌شوند.
تحلیلگر «هاآرتص» با بیان اینکه همه جنگ‌هایی که تاکنون اسرائیل وارد آنها شده اجتناب‌ناپذیر نبوده، هیچ کدام از این جنگ‌ها را موفقیت‌آمیز ندانسته و بیان کرده که در همه این موارد، ممکن بود از راه‌های بهتری نیز به مقصود رسید.
وی با اشاره به جنگ دوم لبنان، آن را مصیبت بارترین جنگ اسرائیل تاکنون دانسته و بر همین اساس، هشدار می‌دهد که اسرائیل پیش از تصمیم برای حمله به ایران، باید خاطره جنگ لبنان را در ذهن خود مرور کند.
او همچنین اذعان کرده که اسرائیل هم در جنگ لبنان و هم در غزه، بیش از آنچه به دست آورد، از دست داده است.
و به این ترتیب، این موضوع با اشاره به این نکته ادامه می‌یابد که هرچند بپذیریم برنامه هسته‌ای ایران خطرناک است، باید توجه داشت که کره شمالی و پاکستان نیز چنین برنامه‌هایی را پیش برده‌اند، ولی دنیا یاد گرفته در کنار آنها زندگی کند. حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران در بهترین حالت، تنها برنامه هسته‌ای ایران را به تأخیر خواهد انداخت، ولی در حقیقت، ممکن است به آن سرعت نیز ببخشد.
نویسنده مطلب سرانجام با اشاره به اینکه تصمیم‌گیری درباره این موضوع در دست افراد نالایقی قرار گرفته، می‌گوید: دیگر نه می‌توان در این باره به ایالات متحده اتکا کرد و نه به رهبرانی که فرصت رسیدن به توافق با فلسطینی‌ها را از دست دادند.
وی نتیجه می‌گیرد: «به این ترتیب ما وارد دوره هراس شده‌ایم و گاه آن رسیده که این ترس را تصدیق کرده و حتی آن را ترویج کنیم… رهبری ما سال‌ها در دست افرادی بوده که از وارد کردن کشور به ماجراجویی‌های جدید ابایی نداشته‌اند. اکنون باید به آنها بگوییم: «ما می‌ترسیم».
