امیرالمومنین: بدون عمل صالح به آخرت امیدوار مباش

حضرت علی (علیه السلام) در پاسخ به شخصی که درخواست اندرز کرده بود، فرمودند: از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می اندازد، در دنیا همچون زاهدان سخن می‌گوید اما در رفتار همانند دنیا پرستان است. * حکمت (۱۴۸) نقش سخن در شناخت انسان

انسان زیر زبان خود پنهان است.

* حکمت (۱۴۹) ضرورت خود شاسی

نابود شد کسی که ارزش خود را ندانست.

* حکمت (۱۵۰) ضد ارزش ها و هشدارها

شخصی از امام (علیه السلام) درخواست اندرز کرد و آن حضرت فرمودند: از کسانی مباش که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می اندازد.

در دنیا چونان زاهدان سخن می گوید اما در رفتار همانند دنیا پرستان است.

اگر نعمت ها به او برسد، سیر نمی شود و در محرومیت، قناعت ندارد.

از آنچه به او رسید شکرگزار نیست و از آنچه مانده، زیاده طلب است.

دیگران را پرهیز می دهد اما خود پروا ندارد.

به فرمانبرداری امر می‌کند، اما خود فرمان نمی‌برد.

نیکوکاران را دوست دارد اما رفتارشان را ندارد.

گناهکاران را دشمن دارد اما خود یکی از گناهکاران است و با گناهان فراوان، مرگ را دوست نمی دارد اما در آنچه که مرگ را ناخوشایند ساخت، پافشاری دارد.

اگر بیمار شود، پشیمان می‌شود و اگر مصیبتی به او رسد، به زاری خدا را می خواند.

اگر به گشایش دست یافت، مغرورانه از خدا روی بر می‌گرداند.

نفس به نیروی گمان ناروا بر او چیرگی دارد و او با قدرت یقین، بر نفس چیره نمی‌گردد.

برای دیگران که گناهی کمتر از او دارند، نگران و بیش از آنچه که عمل کرده، امیدوار است.

اگر بی نیاز گردد، مست و مغرور شود و اگر تهی دست گردد، مایوس و سست شود.

چون کار کند، در آن کوتاهی ورزد و چون چیزی خواهد، زیاده روی نماید.

هنگامی‌که در برابر شهوت قرار گیرد، گناه را برگزیده، توبه را به تاخیر اندازد.

چون رنجی به او رسد، از راه ملت اسلام دوری گزیند.

عبرت آموزی را طرح می‌کند اما خود عبرت نمی گیرد.

در پند دادن مبالغه می‌کند اما خود پند پذیر نمی‌باشد.

سخن بسیار می‌گوید، اما کردار خوب او اندک است.

برای دنیای زودگذر تلاش و رقابت دارد اما برای آخرت جاویدان، آسان می‌گذرد.

سود را زیان و زیان را سود می پندارد.

از مرگ هراسناک است اما فرصت را از دست می دهد.

گناه دیگران را بزرگ می‌شمارد اما گناهان بزرگ خود را کوچک می پندارد.

با طاعت خود ریاکارانه برخورد می‌کند.

خوشگذرانی با سرمایه داران را بیشتر از یاد خدا با مستمندان دوست دارد.

به نفع خود و بر زیان دیگران حکم می‌کند اما هرگز به نفع دیگران بر زیان خود حکم نخواهد کرد.

سید رضی که گردآورنده نهج البلاغه است، می‌گوید: اگر در نهج البلاغه به جز این حکمت برای اندرزدادن نبود، این سخن که حکمتی رسا و عامل بینایی انسان آگاه و عبرت آموز صاحب اندیشه است، کافی بود.

جهان نیوز